14 ก.พ. เวลา 15:42 • ครอบครัว & เด็ก

Analog Squad ทีมรักนักหลอก

ในฐานะคนที่ดูเพื่อความบันเทิงอย่างเดียว ฉันให้ 10/10 เป็นดราม่าที่ยังมีความปราณีกันอยู่มาก แถมยังมีเจเจที่เล่นคอมเมดี้จีบสาวได้น่ารักโคตร ๆ ไปอีก
ฉากประทับใจ คือฉากที่แม่ออกตัวจะไปส่งลูกชายที่สถานีตำรวจ ตอนที่แม่บอกกับพ่อว่าแม่จะเป็นคนพาลูกไปเองฉันก็รู้ทันทีว่าไม่มีทางที่ทั้งหมดจะไปถึงสถานีตำรวจ มีเหตุผลง่าย ๆ เพียงหนึ่งข้อ เพราะผู้หญิงคนนั้นคือแม่ไง!
สำหรับฉันแล้วไม่ใช่คนทุกคนจะเป็นแม่ที่รักลูก และยิ่งไม่ใช่คนทุกคนจะเป็นแม่ที่ดีได้ ฉันเชื่อฝังหัวแบบนั้น แม้ฉันจะมีแม่ที่รัก และดีกับฉันมากที่สุดก็ตาม (ตีกันบ่อยที่สุดด้วย)
ตอนที่ฉันรู้สึกได้จริง ๆ ว่าแม่ “เริ่ดที่สุด” เป็นตอนที่ถูกทิ้ง (คลาสสิกเกิ๊น) ตอนนั้นฉันเพิ่งเรียนจบ ยังไม่ได้เริ่มทำงาน และกลับมาอยู่บ้านช่วยแม่ขายของ แต่เป็นการช่วยที่กว่าจะพร้อมทำงานก็เกือบเที่ยงวันไปแล้ว และเป็นตอนนั้นที่ความสัมพันธ์กำลังจะจบ ซึ่งไม่นานนักมันก็จบ
แม่ไม่ได้ถามอะไรเลย ทั้งเรื่องความสัมพันธ์ และการทำงาน อยากจะกินอะไรก็ได้กิน ตื่นสายแม้จะโดนบ่นบ้างแต่ก็ดูเหมือนไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับแม่ จะไปหาเพื่อนที่กรุงเทพฯก่อนจะไปแม่ยังถามว่า “มีเงินไหม?” ทุกครั้ง เพราะแม่เป็นแม่แบบนี้มันจึงทำให้ฉันฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า เห้ย! ชีวิตเรามันดีจะตาย และเป็นตอนนั้นเลยที่ฉันหยุดร้องไห้ หยุดเศร้า
แม่ฉัน ดีที่สุดในโลก ประโยคนี้ไม่เกินจริง
ยังมีในบางครอบครัวที่ฉันได้สัมผัส แม่เป็นเหมือนกาวใจ เป็นคนกลางที่เชื่อมโยงสมาชิกทุกคนในครอบครัวเข้าไว้ด้วยกัน คอยประนีประนอม คอยไกล่เกลี่ย รับจบได้ทุก ๆ ปัญหา ครอบครัวที่ยังคงเป็นครอบครัวอยู่ได้ก็เพราะผู้หญิงที่ถูกเรียกว่า “แม่”
ดูออกเลยว่าเป็นบทความที่เอียงข้างอย่างชัดเจน เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริง ๆ เพราะเจ้าของบทความเชื่อมั่นในเพศหญิงอย่างสุดหัวใจ โดยเฉพาะผู้หญิงที่เป็น “แม่”
โฆษณา