บันทึกการปฏิบัติ วันที่ 29 มีนาคม 2567
ท้าวความไปก่อนหน้านี้เล็กน้อย ผมมีความรู้สึกไหวๆ ที่กลางอกอยู่ทั้งวัน มีความรู้สึกไหวๆ เกิดขึ้นเวลามีการปรุงแต่งอะไรขึ้นมา หรือบางครั้ง มีความไหวๆ ตอนที่ได้ยินเสียง มันก็ไหวขึ้นกลางอก บางครั้งก็มีอาการหมุนๆๆๆ วนขึ้นมาที่หัว เห็นหัวไม่เป็นรูปร่างของหัว แต่เป็นกลุ่มก้อนของบางอย่าง ที่เกิดดับ เร็วๆ ยุบยับๆ เต็มไปหมด เป็นทรงกลมใหญ่กว่าหัวมาก
ให้นึกภาพว่า เราเอาหัวโดราเอมอนมาใส่
แล้วไอ้หัวกลมๆเนี่ย ประกอบไปด้วยฟองอากาศจำนวนมหาศาล
ที่เกิดขึ้นมา แล้วแตกโป๊ะ !! ดับหายไป ทุกอันเป็นเหมือนกัน
ทุกอย่างเกิดขึ้นอยู่เป็นกลุ่มก้อนกลมใหญ่ เหมือนหัวโดราเอมอนนี้
แต่เป็นเหมือนกัน คือ เกิดแล้วดับ ทั้งสิ้น
ตอนที่ผมเห็นสภาวะนี้ มันไม่ได้เกิดตอนนั่งสมาธินะครับ แต่เกิดตอนนอนเล่น
(เห็นครั้งแรกตอนต้นปี ประมาณ 2 ม.ค. 2567)
แต่ในช่วงเย็นของวันนี้ หลังจากเหนื่อยมาทั้งวัน ผมก็มานั่งไถโทรศัพท์ ดูคลิปใน Tiktok ไปเรื่อยๆ แล้วมีอยู่คลิปหนึ่ง เป็นคลิปที่มีคนตัดวิดีโอพระธรรมเทศนาของ หลวงพ่อปราโมทย์ ซึ่งเป็นคำสอนเกี่ยวกับเรื่องอะไรผมจำไม่ได้แล้ว แต่สิ่งที่สำคัญ คือ ผมหลับตาฟังคลิปนั้น โดยไม่ได้ตั้งใจอะไรมากมาย แค่ฟังไปเฉยๆ
ในขณะนั้น
ผมไม่ได้ตั้งใจฟังเทศน์
ไม่ได้ตั้งใจนั่งสมาธิ
ไม่ได้ดูจิต
ไม่ได้ทำอะไรเลย...
ผมเอง
แต่อยู่ดีๆ จิตก็รวมเข้าสมาธิในระดับที่ ลึกมากๆ ซึ่งลึกเกินกว่าที่ผมเคยสัมผัส และเป็นสมาธิที่ลึกเกินกว่าที่ผมจะบอกได้ว่า นี่เป็นการสมาธิระดับไหน แต่ผมรู้ว่ามันเกินกว่าที่ผมรู้จักแน่นอน (ต้องบอกก่อนว่า ผมเข้าฌานไม่เป็น แค่อยู่ในระดับการฝึกฝนเท่านั้นครับ)
ในขณะที่จิตรวมเข้าสมาธินั้น ผมเจอกับเหตุการณ์แปลกๆ คือ
- 1.จิตรวมเข้าสมาธิเอง ซึ่งเป็นสมาธิระดับที่ลึกกว่าที่เคยไปถึง
- 2.มองเห็นบางอย่าง แต่ไม่รู้ว่าคืออะไร แต่พฤติกรรมมันเหมือนกัน คือ ทุกอย่างเกิดแล้วดับ เกิดแล้วดับ เหมือนกันไปหมด ไม่เจออะไรเลยในนั้น แต่มีความรู้อยู่ ว่ามันมีบางอย่างเกิดขึ้น แล้วก็ดับ แบบกระจายตัว หาต้นตอ ที่มาที่ไปไม่ได้
- 3.จิตถอนออกมาจากสมาธิตรงนั้น แล้วรู้สึกว่าจิตปลดภาระบางอย่างที่อึดอัดออกไป เหลือแค่จิตที่เบาสบาย แบบ เบาสุดๆ ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เหมือนอะไรที่เคยห่อจิตไว้ มันหลุดออกไป มีแต่ความสุขเกิดขึ้น
หลังจากนั้นผมก็ลืมตาขึ้นมา ย้อนกลับมาดูจิตตัวเอง ปรากฎว่า ตอนนั้นจิตทรงฌานอยู่ รู้ทันความคิดตลอด ไม่มีความคิดผุดขึ้นมาเองเลย แต่ถ้าจงใจคิด จะคิดได้... แต่ผมก็ยังไม่มั่นใจว่า สภาวะนี้มันคืออะไร
นึกถึงคำสอนหลวงพ่อว่า พระพุทธเจ้าสอนให้เราสำรวจตนเอง ด้วยโยนิโสมนสิการ ผมจคงสำรวจตัวเองอย่างแยบคาย ตามที่หลวงพ่อเคยบอก โดยผมใช้ชีวิตตามปกติ ไม่ได้ประคองจิต แต่จะน้อมมาดูจิตใจตัวเองอยู่เรื่อยๆ ตามปกติที่ทำ
ปรากฏว่า จิตใจไม่มีความคิดเลยตลอดทั้งวัน ไม่มีความคิดปรุงแต่งเกิดขึ้นมา จนผ่านไปประมาณ 1 วัน กลับมาช่วงเย็นของอีกวันนึง ความคิดเริ่มแทรกขึ้นมาได้เอง แต่เราก็รู้ทัน จะไม่ใช่การรู้พร้อมความคิดแล้ว เป็นแค่เพียงการรู้หลังจากที่ความคิดเกิดเท่านั้น
ผมเลยรู้ได้ว่า นี่คือผลของฌาน ผมจึงมั่นใจว่า ตอนนั้นที่จิตเข้าสมาธิ จะต้องเป็น อัปนาสมาธิ หรือ ฌานในระดับที่ 2 ขึ้นไป จึงจะทรงอยู่ได้ 1-7 วันตามที่หลวงพ่อปราโมทย์เคยสอนไว้ จากนั้นผมก็เข้าใจแล้ว กระบวนการที่เกิดขึ้นกับจิต สรุปได้เป็นขั้นตอนง่ายๆ ว่า
- 1.จิตรวมเข้าอัปนาสมาธิเอง เราไม่ได้จงใจ
- 2.จิตเดินปัญญา เห็นการเกิดดับ อยู่ขณะนึง (สั้นๆ)
- 3.จิตถอนออกมาสู่โลกข้างนอก (ผัสสะทั้ง 6 กระทบตามปกติ) แต่จิตเบาสบายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
- 4.จิตทรงฌานอยู่ประมาณ 24 ชั่วโมงพอดี จากนั้นก็ค่อยๆเสื่อม
นี่เป็นเพียงการบันทึกของผม เอาไว้ย้อนดูระหว่างการเดินทางในเส้นทางสู่อริยมรรคนี้ ถ้าใครมีบุญร่วมกัน คงได้เข้ามาเห็น เผื่อมีบางอย่างเป็นประโยชน์กับท่านที่พบเจอบทความนี้ แต่ผมขอทิ้งท้ายไว้ว่า
ธรรมทั้งหลายทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น
ขอบคุณที่อ่านจนจบ ขอให้เจริญในธรรมทุกคนครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
