Ep.8 รักสุดท้าย
ฉันเติบโตมาครอบครัว เชื้อสายจีนที่อบอุ่น ฉันได้รับความรักจากแม่ของฉันอย่างเต็มที่ ไม่มีครั้งไหนในชีวิตของฉัน ที่ฉันจะรู้สึกว่าฉันขาดความรักจากครอบครัวเลยสักครั้ง แม่ของฉันไม่เคยนินทาว่ากล่าว ทะเลาะเบาะแว้งกับคนใดเลย แม้คนผู้นั้นพูดเสียดสีแม่ต่อหน้าอย่างชัดเจน แม่ของฉันมักจะเงียบ สงบ ก้มหน้าก้มตาทำแต่งานของแม่เสมอ แม่คือรักครั้งแรกของฉัน
สมัยประถม ฉันมักได้รับการคัดเลือกจากครู เป็นตัวแทนทำการแสดง ในกิจกรรมของ รร หลายกิจกรรม เช่น เต้น ถือคฑา ถือป้าย ประกวด ฉันไม่รู้ว่าทำไมครูถึงเลือกฉัน ๆ มารู้ตอนโตว่า ที่ รร ของฉันมักมาขอเงินค่าสนับสนุนจากที่บ้านฉัน ทุกกิจกรรมที่ฉัน และพี่สาวของฉันได้รับการคัดเลือกทุกครั้ง ในวันกิจกรรม จะมีเสียงครู ผช จะทำการประกาศใส่เครื่องกระจายเสียง เอ่ยชื่อพ่อ แม่ของ นร และมีชื่อป๊า แม่หรือชื่อธุรกิจของครอบครัวฉันด้วย ฉันเพิ่งเข้าใจสิ่งที่ครูทำนั้นตอนฉันโตขึ้น
วัยประถมมีเพื่อนร่วมชั้นเรียนในห้อง หรือต่างห้องหลายคนมาชอบฉัน บางคนให้พ่อ แม่ หรือคนในครอบครัวเขาขับรถมาที่หน้าบ้านฉัน เพื่อมอบช่อดอกไม้ให้ฉัน เพื่อน ผช บางคนมอบนาฬิกาข้อมือที่ใส่อยู่ให้ฉันต่อหน้าฉัน ๆ ก็รับไว้ หรือบางคนบอกเพื่อนในกลุ่มตัวเอง แล้วให้เพื่อนของเขามาบอกฉัน เพื่อนร่วมรุ่นบางคนของฉันจับกลุ่มพูดคุย หัวเราะคิกคัก แล้วมองมาที่ฉัน ฉันไม่ใส่ใจสายตาเหล่านั้น ฉันเลยเดินผ่านไป
วัยมัธยมต้น ฉันเข้า รร สตรีล้วน เป็น รร รัฐประจำจังหวัด ใน รร.สตรีล้วนจะมี นร ชายช่วงชั้น ม. ปลาย เท่านั้น พี่สาวของฉันก็จบจากที่ รร สตรีล้วนแห่งนี้ คืนวันจบพี่สาวของฉันต้องเตรียมเดินทางขึ้นไป กทม เพื่อเรียนต่อในระดับ ม. ปลาย พี่สาวฉันพึงพอใจมากเป็นอย่างมาก
ใน รร สตรี ฉันไม่ได้คบรุ่นพี่ นร ชายใน รร เดียวกัน แต่ฉันกลับพูดคุยกับรุ่นพี่ นร.ชายต่างสถาบัน หรือรุ่นพี่ นร ชาย ของ รร เอกชน รร. เก่าของฉันมากกว่า
กลางคืน เวลาประมานไล่เลี่ยกันของทุกวัน จะมีเพื่อน ผช โทรฯ มาหาฉัน และโทรฯ หาฉันหลายสาย ทุกสายที่โทรฯ มาหาฉัน ๆ ไม่ได้นัดแนะให้ ผช พวกนั้น แต่ฉันรู้เป็นนัย ๆ ถึงเวลาที่เขาโทรฯ มา แต่ฉันไม่รู้ว่าใครจะเป็นคนโทรฯ มา ฉันเรียกชื่อ ผช ที่โทรฯ มาผิดบ่อยมาก หลังจากฉันเรียกชื่อผิด ผช บางคนก็หยุดโทรฯ มาหาฉัน และบางคนก็โทรฯ หาเพื่อนของฉันเพื่อด่าฉันฝากมาด้วย
แน่นอนป๊า และแม่ของฉันรู้เรื่องพวกนี้เป็นอย่างดี เพราะป๊าจะฟังการสนทนาของฉันกับเพื่อนต่างเพศ ทางโทรฯ พ่วงที่ป๊าติดตั้งไว้ตามจุดต่าง ๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องตลกของฉันและเพื่อน ผญ ในกลุ่มเดียวกันตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้
เพื่อน นร ชาย ต่าง รร ที่ฉันคุยด้วย เกือบทุกคนชอบชวนฉันนั่งรถมอเตอร์ไซค์ของเขาไปเที่ยวในวันหยุดต่าง ๆ ตามสถานที่จัดงาน หรือบ้านของเขาเพื่อให้ฉันรู้จักครอบครัวของเขา เขาบอกฉันแบบนั้น แต่ฉันก็ไม่เคยได้ไปไหนกับใครเขาสักที
ฉันอยากไปมาก แต่ฉันไม่เคยได้ไปเลย เพราะฉันต้องช่วยที่บ้านทำงาน
บ้านของฉันมีธุรกิจหลักคือ รับจัดโต๊ะจีนในจังหวัด เป็นธุรกิจที่สืบทอดกันมาตั้งแต่รุ่นอากง อาม่า จาก “พิษเศรษฐกิจต้มยำกุ้ง” ป๊าเรียกฉันมาคุยแบบจริงจังที่โต๊ะทำงานที่ประจำของปะป๊าว่า…
“บ้านเรากำลังลำบาก” ป๊าจะทำงานเพิ่ม
ป๊าอยากขอความร่วมมือกับฉัน
ฉันตอบกลับป๊าไปว่า “ค่ะ”
หลังจากวันนั้นที่ป๊าพูดจบ ฉันก็มีหน้าที่เพิ่มทันที
เดิมหลังเลิกเรียน 16.30 น ฉันกลับมาเปลี่ยนชุดทำงานต่อจนเสร็จงานจนเวลาประมานไม่เกิน 19.00 น. หลังเวลาเลิกงานก็เป็นเวลาส่วนตัวของฉัน ๆ มักนอนฟังเพลงในห้องส่วนตัวของฉันจนหลับ ความโชคดีคือ ฉันไม่ต้องทำงานบ้านใด ๆ เพราะป๊า จ้างแม่บ้านมาทำทุกวันอยู่แล้ว ดังนั้นฉันมีหน้าที่เรียน เวลาเลิกเรียน ก็ทำงาน ๆ ที่บ้านฉันไม่มีวันหยุด ป๊า แม่ ฉัน ทำงานทุกวัน 7 วัน และฉันได้ค่าจ้างทุกวัน ไม่รวมค่าขนม
ธุรกิจเพิ่มเติมของป๊า คือ ทำขนมโดนัทคลุกน้ำตาลขายส่งตามร้านค้าทั่วทั้งในจังหวัด ในวันหยุดฉันไม่ได้ค่าขนม และต้องตื่นเช้าเพื่อทำขนม บรรจุหีบห่อ นำขึ้นรถยนต์ของป๊าแล้วขับรถฯ เพื่อขายของไปตามร้านค้าทีละร้าน ฉันได้ค่าจ้างในการขายขนมห่อละ 1 บาท ฉันจะคำนวนว่าวันนี้จะไปขายที่ไหนดี และฉันอยากได้เงินเท่าไร ฉันจะเอาขนมไปตามจำนวนที่ฉันต้องการ
อีก 1 ธุรกิจใหม่ของป๊าคือ ธุรกิจเครือยข่าย MLM มีสินค้าเป็นเครื่องสำอาง และสินค้าอุปโภค บริโภค ในสมัยนั้น บ. นี้ยังไม่มีศูนย์กระจายสินค้าในจังหวดของฉัน ป๊าของฉันตั้งตนเป็นศูนย์รับสิค้า ขาย กระจาย ประชุม ดูแลลูกค้า งานจัดของ ขาย จัดห้องประชุม ต้อนรับแขก หยิบของ แพ็ค คิดเงิน ติดตามลูกค้า งานหน้าบ้าน และหลังบ้านคืองานของฉันทั้งสิ้น จากหลังเลิกงาน 16.00 น. เลิกงาน 19.00 น. แต่เวลานั้นบางวันเที่ยงคืนฉันยังทำงานไม่เสร็จเลย
ฉันเรียน ม. ปลายที่ กทม รร พักอาศัยกับพี่สาวของฉันหลังตลาดบางกะปิ 2 คน รร ที่ฉันเรียนอยู่ประตูน้ำพี่สาวของฉันเป็นคนเลือกให้ รวมทั้งสาขาที่ฉันเรียนด้วย รร. ของฉันอยู่ไกลจากที่พักมาก ฉันต้องตื่น ตี 4 ขึ้นรถเมล์ให้ทันตอนตี 5 จะได้ถึง รร ตอน 6.30 น. เพราะเข้าเรียนตอน 7.00 น. ฉันมักหลับจนไปตื่นที่อู่รถเมล์บ่อยมาก และฉันก็นั่งรถกลับที่พักเลย เพราะ รร เลิก 12.00 น. ฉันคงกลับ รร ไม่ทัน
ฉันอายุ 17-18 ปี พี่สาวของฉัน อายุ 19-20 ปี กำลังติดเพื่อน แสง สี การเที่ยวกลางคืน ฉันมักอยู่ที่พักคนเดียว ฉันใช้เวลาหมดไปกับการเช่าหนังมาดู เช่า นส การ์ตูนอ่าน หิวเดินลงไปกินข้าว ซื้อขนมกิน ฉันมักนั่งร้านเดิม ๆ สั่งแบบเดิม ๆ ลงไปข้างล่างเวลาเดิม ๆ ทุกวัน จนเริ่มสนิทกับร้านน้ำชาหน้าที่พักของฉัน นานวันเข้าพี่ที่ร้านน้ำชา แนะนำ ผช สูง ขาว เรียน ม เอกชน อายุมากกว่าฉัน 3-4 ปี ให้ฉันรู้จัก จากนั้นฉันก็เริ่มมีความรัก ครั้งที่ 1 กับคุณ no. 1
เกือบทุกครั้งที่ no 1 ที่เขามีเรียนตอนบ่าย เขาจะไปส่งฉันที่ รร ทุกครั้ง แล้วครั้งไหนที่ no 1 มีเช้า เขาจะไปรับฉันกลับจาก รร. เสมอ เราสนิทกันรวดเร็วอาจเป็นเพราะฉันเหงา และฉันเข้ากับกลุ่มเพื่อนของเขาได้เป็นอย่างดี
วันนึงจะเดินลงจากห้องของ no.1 พร้อม no 1 และเพื่อนของเขา 3-4 คน พวกเรากำลังยืนรอลิฟต์ ๆ เปิดพอดี ในลิฟต์มี ผญ ยืนอยู่ 2 คน ฉันยืนอยู่หน้า ผญ คนนั้น ฉันรู้สึกบางอย่างบอกไม่ถูกกับ ผญ ผิวขาว ตัวเล็ก ผมยาวคนนั้น แต่ฉันไม่รู้จักพวกเขา ฉันคงคิดมากไปเอง
ช่วงนั้นพี่สาวของฉันต้องการย้ายที่พัก เพราะพี่สาวของฉันได้ย้ายไปเรียน ม เอกชน ย่ายวิภาวดีฯ พี่สาวของฉันต้องการย้ายใกล้ ม. ของตนเองมากที่สุด ฉันก็ต้องเป็นผู้รับผิดชอบขนของย้ายไป no 1 ก็ยังมารับ ส่ง ไปไหนมาไหนกันปกติ สมับนั้นตู้ถ่ายสติกเกอร์กำลังได้รับความนิยม ฉัน no 1 และเพื่อนของเขาก็ชวนกันถ่ายรูปเล่น บังเอิญมีรูปคู่ฉันก็เอารูปคู่ของฉันไปแปะที่กรอบรูปในห้องของฉัน และฉันก็กลับ ตจว เพื่อไปหาครอบครัว เพราะฉันคิดถึงแม่
ช่วงสายของวันอาทิตย์ฉันกลับมา กทม เพื่อมารอเรียนวันจันทร์ no 1 ไปรับฉันที่ขนส่งกับเพื่อนของเขา ถึงที่พักเขา ฉันเห็นกรอบรูปที่ฉันเอารูปฉันไปติดไว้คว่ำหน้ากับโต๊ะ จากนั้นพวกเราก็ลงไปกินข้าวกัน ตกลงกันว่าหลังกินข้าวเสร็จพวกเขาจะไปส่งฉันที่คอนโดของฉัน
ไปถึงร้านข้าว คุณป้าที่ทำกับข้าวทัก no 1 ต่อหน้าฉันว่า “หน้าเปลี่ยนไปนะเมื่อวานไม่ใช่คนนี้” ฉันเหลือบมองหน้า no 1 และเพื่อนของเขา สีหน้าไม่ปกติ จนฉันเริ่มเอะใจ พวกเรากินข้าวเสร็จแล้วขึ้นมาเอากนะเป๋าที่ห้อง ระหว่างที่ไม่มีใครมอง ฉันเหลือบมองเห็นบิลค่าโทรศัพท์ห้องของเขา ฉันแอบหยิบกลับมา
รายการโทรฯ มีอยู่ 3-4 เบอร์ แต่มีอยู่ 1 เบอร์ที่โทรฯ บ่อยมากที่สุด วันที่ในรายการโทรเริ่มต้นก่อนฉันกลับ ตจว ประมาน 6-9 วัน ช่วงต้น ๆ ของรายการไม่มีการโทรฯหาเบอร์นี้ ฉันแปลกใจ ฉันจึงเลือกโทรฯ เบอร์นั้น ปลายทางผู้รับสายเป็นเสียง ผญ เราสองคนคุยกันจน ผญ คนนั้นขอนัดเจอฉันที่ mc ชั้น 1 ห้างสรรพสินค้าย่านลาดพร้าว
ฉันไปถึงห้างสรรพสินค้าที่นัดกับ ผญ คนนั้นใกล้เวลานัดพอดี ฉันเดินเข้าไปในร้านเบอร์เกอร์ที่เรานัดกัน ฉันปรายตามองหา ผญ รุ่นราวคราวเดียวกับฉัน เดินวนไปวนมาสักพักใหญ่ มี ผญ หน้าตาคม ผมหยักโศก ผิวแทน มองมาที่ฉัน และฉันก็มองที่เขา เพราะ ผญ คนนี้มองฉันมานานแล้ว ผญ คนนั้นยกมือขึ้นเรียกชื่อฉัน ฉันเดินเข้าไปหาเขา แล้วเราสองคนนั่งคุยกันอยู่นาน ทั้งวันนั้นฉันใช้เวลาทั้งหมดของฉันอยู่กับ ผญ คนนี้ ใจความสำคัญของวันนี้คือ ฉันโดนนอกใจ
ฉันกลับมาที่คอนโด อยู่คนเดียวตามปกติ ฉันโทรฯ หา no 1 บอกว่าฉันไปไหน ไปเจอใคร คุยเรื่องอะไรกัน และขอเลิกกับเขา no 1 ไม่ยอมเลิกกับฉัน
เช้าวันจันทร์ฉันไปเรียนตามปกติ ฉันเริ่มไปเดินเล่นกับเพื่อน ใช้เวลากับกลุ่มเพื่อนทั้ง ผญ และ ผช บางวันฉันเลิกเรียนฉันจะไปนอนเล่นที่คอนโดเพื่อนของฉัน ๆ พักอาศัยกับพี่สาวของเขา ระหว่างทางที่ฉันกับเพื่อนเดินกลับจากกินข้าว มีรถยนต์จอดชะลอเปิดกระจกมาทักทายเพื่อนฉัน และแล้วฉันก็มีความรัก ครั้งที่ 2 กับ no 2.....
Be continued
by
ทรงศรี (SongSi)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
