24 มิ.ย. เวลา 18:45 • นิยาย เรื่องสั้น

อ่อย(ไม่)ให้รักแต่อยากได้ไม่หยุด

***ตอนที่ 1***
 
โชติกาถูกปลุกด้วยเสียงหัวเราะคิกคัก เธอดึงผ้าห่มคลุมโปงแล้วจะนอนต่อเพราะง่วงมากยังไม่อยากตื่น
“ไม่ต้องเลยชะพลู ตื่นได้แล้ว ไม่งั้นจะเข้าเรียนสาย แกคงไม่อยากขาดเรียนคาบอาจารย์สุดหล่อหรอกใช่มั้ย”
“สุดหล่อของแกน่ะสิแนน ฉันเฉย ๆ แต่ทำไมแกตื่นเช้าขนาดนี้อะ เพิ่งจะเจ็ดโมง”
นรียาเบ้ปากหัวเราะ “โก้ส่งข้อความมาหาฉันแต่เช้าเลย บอกว่าเมื่อคืนมีความสุขมาก อยากชวนฉันไปเดทอีก”
คราวนี้โชติกาหัวเราะบ้าง แล้วลุกไปอาบน้ำแต่ก็ไม่วายบ่น “ขี้เกียจไปเรียนอะ”
“งั้นจะโดดมั้ย” นรียาหาแนวร่วมเพราะขี้เกียจเหมือนกัน
“ไม่อะ เอาไว้วันอื่นดีกว่า”
“ก็แค่นั้น งั้นแกก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว”
**********
โชติกาคิดว่าตัวเองโชคดีที่วันนี้ตัดสินใจไม่โดดเรียนเพราะอาจารย์มีควิซแบบไม่ได้บอกล่วงหน้า พอหมดคาบสุดท้ายเธอก็คิดจะกลับเลยเพราะวันนี้หนักทุกวิชาแม้จะเรียนแค่ครึ่งเช้า พอเดินออกมาถึงหน้าตึกก็ได้ยินเสียงทัก
“จะกลับแล้วเหรอครับชะพลู”
โชติกาหันไปมอง เห็นเป็นหนุ่มต่างคณะ เธอไม่รู้จักเขา แต่ก็ไม่ได้สนใจว่าเขารู้จักเธอได้อย่างไร คงเหมือนกับผู้ชายคนอื่นที่เข้าหาเธอ แล้วดูสายตาที่มองมา ไม่ได้จ้องที่หน้า แต่จ้องอยู่ที่หน้าอก
“อืม” เธอตอบรับ กำลังจะเดินต่อแต่สายกระเป๋าสะพายดันหลุดจากบ่าแต่ยังดีคว้าไว้ทันก่อนมันจะร่วงลงพื้น
“ให้เราช่วยมั้ย” ชายหนุ่มปราศเข้ามาหาแต่โชติการีบเบี่ยงตัวหลบ
“ไม่เป็นไร เราไปก่อนนะ”
เธอไม่คิดสานสัมพันธ์ต่อเพราะไม่ใช่สเปก ความจริงเธอเป็นคนไม่มีสเปก แต่เมื่อคืนหลังจากที่เสิร์ชรูปหนุ่มหล่อเล่น ๆ ในหัวก็มีแต่ภาพของคาร์ล เฟรเดอริก อยากรู้ว่าตัวจริงจะหล่อฮอตแบบในรูปแค่ไหน แล้วก็อดขำไม่ได้เมื่อนึกถึงเรื่องที่คุยกับนรียาเมื่อคืน เพ้อเจ้อไร้สาระสิ้นดี คนอย่างคาร์ล เฟรเดอริกไม่ใช่คนที่จะสามารถพบเจอได้ง่าย ๆ ตามท้องถนน อะไรที่คิดไว้คงได้แต่ฝันแล้วล่ะ
โฆษณา