เรื่องหนึ่งที่ทำได้ง่าย ตามปกตินั่น จิตของเราไปทาสของอารมณ์ มันนึกคิดเรื่องนั่นเรื่องนี้ตลอดเวลา เราก็ไม่เคยมาทำความเข้าใจในเรือนกายที่เอาอาศัย เป็นเรือนกายของพ่อแม่ให้จิตเราอาศัยอยู่ . เมื่ีอเราเอากายมากราบพระ ..เราก็ระลึกให้ได้ว่า กายนี้ เป็นของพ่อแม่เราให้จิตเราอาศัยอยู่
เรานำกายนี้มากราบพระ ..มานั่งนิ่งๆ หน้าพระ ยกมือพนม มือซ้าย มือขวพนมขึ้นมา เราก็พูดบอกตัวเองด้วย ว่ากำลังทำอะไร พูดให้เราได้ยิน ว่านำกายพ่อแม่มากราบพระ ..ตาก็มองดูที่มื่อ ค่อนน้อมตัวลงไปกราบ ..ให้รู้สึกว่ากำลังใช้กายทำอะไรอยู่ พูดให้หูเราได้ยิน ในสิ่งที่กำลังทำอยู่
เราคงไม่พูดติดเตียนว่าคนนั้นคนนี้ ด้วยคำพูดที่อยู่หน้าพระ ..เราดึงเอาคำดีๆ มาพูด คำสวดมนต์ มาพูดกล่าวให้หูเราได้ยิน บันทึกเสียงของตัวเองที่กำสวดมนต์ ที่เป็นคำสูงๆ ทำได้ง่ายๆ ..ฝึกได้ง่าย กราบพระสวดมนต์ (อย่าไปเอาคาถาอะไรมาสวดก็แล้วกัน เมื่ออนู่หน้าพระ)
เมื่ออยู่หน้าพระ เราก็มานั่งดูลมหายใจเข้าออกที่วันๆหนึ่ง เราไม่เคยดู หายใจทิ้งขว้างตลอดเวลา เราก็มานั่งดู หายเข้า ก็รู้ หายใจออก ก็รู้ .ดูลมหายใจ มันยาวมันสั้น มันมีเรื่องราวอะไรบ้าง แต่จิตมันยังไม่แข็งพอ มันก็ไม่รู้สึกในลมที่เข้าและออก ..ต้องทำให้มีสติเราจักลมเข้าออกไปตลอด เมื่อเราจะนั่งดู .หนึ่งนาที ห้านาทีหรือมากกว่านั้น ก็ให้มีสติอยู่กับลมเข้าออกตลอดเวลา หากยามใดไม่รับรู้ถึงลมเข้าอก นั้นแสดงว่า เผลอสติ .จิตเป็นอยู่กับอารมณ์เสียแล้ว
ฝึกหัดทำง่ายไปก่อน บางที่ไปอ่ามมาก มันก็รกมากน่ะ คัดเอาในสิ่งที่สมควรทำ เอามาฝึกหัด .ตัวเอง ยิ่งเป็นเรื่องรอยทั้งสี่ของเจ้าชายสิทธัตถะ ที่ไปอยู่ป่า รอย .ยืนเดินนั่งนอน ..ไม่ต้องนึกคิดอะไร..นึกคิดเมื่อไหร่นั่นก็คืออารมณ์ .ฉะนั้น เมื่อมาฝึกในรอยของท่าน เพื่อสลัดอารมณ์นึกคิดออกไป ..เราก็อยู่เฉยดูลมหายใจ ดูเฉย ..ภาวนาพุทโธไป ..ต้องทำเอง ..ฝึกตัวเอง
..รอยทั้งสี่ .ยืนเดินนั่งนอน..ไม่มีอารมณ์ ไม่นึกคิดอะไร ..ของง่ายๆ .ทำได้เลย ทำกายนิ่งๆ ทำจิตเฉยๆ แล้วภาวนาพุทโธขึ้น อารมณ์มันกวนมมาก ก็พูดคำว่า พุทโธ ให้หูเราได้ยินเสียงตัวเอง เตือนสติของตัวเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
