เรื่อง safety.เวลาไปทำงานเรื่อ ..บนเรือก็จะมี ป้ายบอก Safety first เพราะเวลาเดินทางในทะเล มันไม่มีหมอ มีแต่คนประจำเรือ มียาเค้าเตรียมไว้ให้ มียาต้านรักษาพวกผู้ชายซุกซน เรื่อถึงฝั่ง ก็ไปหาที่ discharge ที่แบกอัดอั้นมานาน พอเรือออกจากท่า สามวันห้าวันก็มาขอยา ..เราก็แจกจ่ายจัดให้ ..
..เคยมีลูกเรือหะัวแตก เป็นแผลยาว สองนิ้วกว่า ..เค้าบอกว่า .เย็บเลยๆ เราก็ช่วยกันเย็บ ผูกด้าย เหมือนเชือกผูกรองเท้า ..เพราะเคยชิน ผูกอยู่ประจำ แต่ไอ้หนังหัว นี่มันเหนียวชะมัด..กว่าจะเย็บอต่ละเข็ม นันลำบากจริง มือสั่นมือคลอนเชียว ..สงสัยท่าท่าจะมีของดี ..ทำให้หนังเหนียว แต่่ไม่ทนทานคมเหล็กที่เอาหัวไปกระแทกมา
..ครั้งหนึ่ง มันเกิดไฟไหม้ ที่เครื่องชักผ้า.. ก็วิ่งไปหา.ก็รีบตัดไฟออกดึงปลั๊กออก .ไปหาถังเคมีดับเพลิง (Dry chemical) เอามาดับ .ปรากฏว่า กดกระแทก cartridges ที่บรรจุ co2 ไม่ค่อยทะลุ หรือว่า cartridges มันหมดอายุ ก็ต้องวิ่งไปหาถังอื่นมาดับ อะลาร์ม ..เสียงสัญญาณก็ดังสะนั่น .. พอดับไฟ เสร็จก็ต้องมาทำความสะอาด เก็บกวาดผงเคมีออกไป
..ครั้งหนึ่ง เรือออกจากคลองสุเอซ ก็มีการจัดงานปาร์ตี้ ..จำในห้อง crew recreation ปรากฏว่า ขณะที่จัด ..อยู่พวกฝรั่งลุกขึ้น จะวิ่งออกจากห้อง ..เพระเห็นหัวเรือ..ที่สูง กว่าสะพานเดินของเรือที่เราอยู่ ..มันเข้ามากระแทก ..โครมใหญ่ ..เรือก็โคลงเหวี่ยง เข้าของตกกระจาย เต็มห้อง ส่วนเราก็ล้มลงไปกระแทก บนแก้วที่ วิ่งไหบไปมาบนพื้น .ที่เรื่อโคลงเคลง ..
…ทุกคนออกจากห้องได้ .ลูกเรือฝรั่ง พม่า ต่างวิ่งไปที่ห้อง สวมรองเท้า safety shoe, life jacket เตรียมพร้อม ..หากว่าเรือจะอับปาง ..แต่สำหรับลูกเรือคนไทย .ไม่ตื่นเต้น .. สวมรองเท้าแตะ เดินชม เรือ VLCC ที่เคลื่อนตัวออกไป
..เรื่องทำงานบนเรือ นั่น มันต้องว่องไว ไหวพริบต้อง..เร็ว .. มีครั้งหนึ่ง ทำงานบนเรือ บรรทุกรถ ที่มี car deck ยกขึ้นลงได้ ..มี pontoon deck ย้ายออกไปได้ ไปวางบนกราบเรือ ..เมื่อเตรียมจะรับบรรทุกรถ ก็นำมาวาง .. ลูกเรือทำงาน ย้ายฝา pontoon กันกลางทะเล เรือก็โคลงไปมา มันอันตรายมากๆ
..ตอนที่เค้ายก pontoon ขึ้น เราก็ยืนช่วยดึงเชือก แต่คลื่นมันแรง ก็เหวี่ยง pontoon ออกไป แล้วก็เหวี่ยงกลับ เรายืนตรงนั้นพอดี ไม่มีที่หลบ ..มีคนตะโกนให้เรา ..นอนลงไป ..เราก็หลบนินลงกับพื้น เสี้ยววินาที ก็มีเสียงโครมสนั่น เหนือหัว . แผ่นเหล็ก pontoon น้ำหนักประมาณ สามตัน
..เวลาที่คนมาลงเรือใหม่ ..เราก็ดูเค้า ..มีช่างไฟฟ้า เปนคนพม่า มาเปลูกเรือ ..เราก็ดูเค้า .เก็นไม่ค่ิอยได้การ ก็คิดว่าน่าจะส่งเค้ากลับ ..ก็พอดี เค้าไปใช้แท่นสว่าน ไม่ระมัดระวัง ตอนที่สว่านจะทะลุ มันมีแรงบิดบิดเอามือเอานิ้วไป ฟาดกับแท่นเจาะ นิ้วเกือบขาด เราก็ช่วยพันแผลไว้ .ให้นอนพัก อีกวันกว่า จะถึงฝั่งไดไปหาหมอ..แล้วก็ได้ส่งเค้ากลับบ้านไป
..เรื่องของการทำงาน safety เวลาดูแล safety เวลาบอกให้หยุด มันต้องพูดเสียงดังๆ จะไปพูด ..ค่อยๆมันไม่ทันการ ..บางทีเราเห็นเด็กที่มาฝึกบนเรือ ..มันทำตัวว่าเก่ง..ไต่ขอบระวาง ..เราก็ต้องเรียกตะโกน ..มึงลงไป แล้วมาเนี่ย ..ก็ต้องอบรมบอกเค้าให้รู้ ว่ามันอันตราย ..คอนหลัง เราก็ได้ข่าว เค้าตกรวาง ขาหัก แขนหัก..
..เรื่องการทำงาน มันก็ต้อง เทรนกันเป็นปรจำ .เพราะเวลามันเกิดเหตุการณ์ มันชุลมุน ไม่รู้ว่าใครอยู่ตรงไหน ต้องทำอะไร ..เพราะฉะนั้น อย่าไปถือสาเค้าเลย สำคัญที่ตัวเรา ฟัวคัดกรางให้เป็น ..ท่าทางของเค้ายังไง ไม่เรื่องของเค้า ..เราฟังคัดกรองเหตผล ..ที่ดีเอาใช้แค่นั้นพอ ส่วนเค้าจะบ่น จะอะไร ..ชัดยาว..พร่ำไป นั้นกรรมในอารมณ์ที่ปรุงแต่งที่ตัวเค้า .เราก็อย่าไปถืออารมณ์เค้าให้มาใหญ่ ในกายเรา..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
