25 ก.ค. เวลา 06:47 • ปรัชญา
เราเคยเห็นคนที่รู้จัก เป็นพยาบาลจิตเวช ..นานถึงเจอกันที่ ..พอเห็นเค้าก็ รู้สึกว่า.. ว่าข้างในเค้าร้องไห้..ถามเค้าว่า ..เนี่ย..ข้างในเรามันร้องไห้ใช่มั้ย เค้าว่า เรารู้ได้ยังไง..เราถามเค้าว่า กินยาอยู่ใช่มั้ย ..ยาปรับสมดุล .อะไรทำนองนั้น .. นั้นก็เรื่องราวของคนที่ คนเรานั่น ..การใช้อารมณ์อะไรต่างๆ มันเป็นกรรม ที่วิญญาณทั้งหก ..เก็บสะสมลงไป ส่งไปให้จิต จิตส่งต่อเก็บสะสมลงไปที่ธาตุทั้งสี่
..คราวนี้ชีวิตของคนเรา มันต้องเจอะเจอเรื่องราวต่างๆ เรื่องสมหวัง ..ไม่สมหวัง ..คนที่เรารัก..ที่เรายึด ..มีการเปลี่ยนแปลง ไปเป็นอย่างอื่น ..ไม่ได้เป็นอย่างที่ใจหวัง ทั้งยังทิ้งปัญหาต่างๆ เหมือนทิ้งก้อนหินลงไป ..ในกายใจให้มีความหนักอกหนักใจ ..เหมือนคนกำลังจมน้ำ เลือดลมมันไหลเวียนไม่สะดวก
สิ่งที่ต่างๆ ที่สะสมมา มันก็กลายเป็นของหนัก ทับจิต ..หนักอกหนักใจ แทบทนไม่ไว้ มันร้องห่มร้องไห้ มาจากข้างใน เอาตัวทุกข์ ..ทุกขขังออกไปจากจิตไม่ได้ มันก็เป็นทุกข์ขังจิต ..ภายในอยู่อย่างนั้น แล้วจะทำอย่างไร ที่จะเอาตัวทุกข์นี้ออกไป กินยาที่หมอให้ ..มันหายมั้ย..เราก็สังเกต ..หมอเค้าก็รักษาไปตามทางของเค้า ..คือกินยาไปกด..ไปปรับประสาทร่างกาย ..แล้วยานี้ ข่วยเอาทุกข์ขังในกายในใจออกไปได้มั้ย.
เอาไว้..แค่นี้ก่อน เพราเดี๋ยวมันจะยาว ..แต่มันก็เป็นเรืรองยาว ..จริงๆ ที่คนเรา ก็ใช้กาย อารมณ์ จิต ..แต่เราก็ไม่รู้ว่า สิ่งที่เราใช้กายอารมณ์นั้น มันมีอะไเกิดขึ้นมาบ้าง ..เป็นกรรม ที่ทำให้ทุกข์กายทุกข์จิต ..เราก็ไม่รู้..แต่ก็เข้าใจคิดว่า ตัวเองปกติดี
โฆษณา