ตอนที่ 20 โลกศิวิไลซ์ในอนาคตปัจจุบัน
โบว์ที่อยู่ในร่างศิลาล่ากระโดดข้ามเส้นไทม์ไลน์
ข้ามมิติไปมิติศิวิไลซ์บนดาวเคราะห์โลก
เธอเดินดูเมืองศิวิไลซ์ตกแต่งด้วยสีทองเหลืองอร่าม
เทคโนโลยีที่นี่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม
“แอบข้ามมิติมาหรอ?”
เซียสเทียนปรากฎตัวตามเธอมา
“เฮ้ย!!! มาได้ไง”
โบว์ตกใจเล็กน้อย
“ขอเที่ยวด้วยคนนะน้องสาว”
พี่โซเฟียปรากฎตัวด้วยรอยยิ้มสดใส
“พี่โซเฟีย!!!”
โบว์ทักทาย
“เมืองนี้เป็นยังไงบ้างนะ ไปดูกันดีกว่า”
โบว์เดินนำไปคนแรก
“ว้าวววว สวยมากกก!!!!”
ร้านดอกไม้ส่งมอบช่อดอกไม้สวยงามให้ลูกค้า
“3 Coin”
ลูกค้าค้าจ่ายเงินดิจิตอล
“ขอบคุณนะค้า”
แม่ค้ายิ้มสดใส
โบว์ยืนดูเหตุการณ์ร้านดอกไม้ก่อนจะคิดในใจ
“ 3 Coin? ได้ช่อดอกไม้อย่างกับหมื่นแหนะ”
“ผู้คนที่นี่ใช้เงินสกุลเดียวกันหมด
เรียกว่า Coin เป็นเงินดิจิตอลส่วนกลาง
3 Coin สมัยนี้ก็คงจะประมาณ 300,000
ในปัจจุบันของโบว์นะ”
เซียสเทียสอธิบาย
“ ห้ะ !!! 300,000 ”
โบว์ตกใจแรง
“ระบบการเงินที่นี่ ไม่มีระบบเงินเฟ้อ
ราคาสินค้าจะเท่าเดิมเสมอ”
เซียสเทียนพูดต่อ
“ราคาสินค้า เท่าเดิมเสมอ?”
โบว์สงสัย
“ไม่ว่าจะผ่านไประยะเวลาเท่าไร
ราคาสินค้าจะเท่าเดิม ที่สำคัญราคาสินค้า
เท่ากันทั่วโลก ไม่ว่าจะซื้อสินค้านี้ตรงไหน
ราคาสินค้าจะเท่ากันทุกที่”
เซียสเทียนยิ้มก่อนจะเสกโฮโลแกรมภาพให้เธอเข้าใจ
“ไม่ว่าจะซื้ออะไรก็จะเท่ากันหมด
แล้วบ้านสมัยนี้เท่าไร?”
โบว์นึกอะไรสนุกๆออกแล้ว
“50 Coin“
พี่โซเฟียพูดเสริม
“ห้ะ!!! 50 Coin“
โบว์ตกใจแรงไปอีก
“ทำงาน 1 เดือนก็สามารถซื้อบ้านได้ 1 หลัง”
เซียสเทียนยิ้ม
“อะไรนะ?”
โบว์ตกใจแรงกว่าเดิม
“ไปกินข้าวกันเถอะ!!!”
พี่โซเฟียชวนทุกคนไปร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“ห้ะ 1 Coin ทุกอย่างราคา 1 Coin“
โบว์อึ้งในอึ้ง
“อยากกินอะไรสั่งเต็มที่เลยนะเดี๋ยวเลี้ยงเอง”
เซียสเทียสยิ้ม
“งั้นไม่เกรงใจแล้วน้าาา”
โบว์เตรียมตัวสั่งอาหาร
“แกงเนื้อเทียมต้มยำ 1
ซุปส่ายเนื้อเทียม 1
เนื้อเทียมทอดกรอบ 1
สาหร่ายทอดกรอบ 1
ข้าวผัดเนื้อเทียม 1
น้ำอัญชัน 1
น้ำใบเตย 1
น้ำชาหอม 1”
งั้นกินแค่นี้พอแล้วนะ คริคริ
เธอสั่งผ่านเครื่องอัตโนมัติของร้าน
“หลนเนื้อเทียม 1
ฉู่ฉี่เนื้อเทียม 1
แกงอ่อมเนื้อเทียม 1
แกงไตปลาเทียม 1
ซุปกิมจิเนื้อเทียม 1
ข้าวเปล่า 1
น้ำชาพีช 1
น้ำดอกหอม 1
น้ำชามะลิ 1”
เซียสเทียนสั่งต่อผ่านเครื่องอัตโนมัติ
“แฮมเบอร์เกอร์กุ้งเทียม 1
สเต็กปลาเทียม 1
กิมจิสด 1
ซูชิเนื้อเทียม 1 ชุด
ขนมจีนเนื้อเทียม 1
น้ำชาดอกไม้กลิ่นหอม 4”
พี่โซเฟียสั่งเป็นสุดท้ายผ่านเครื่องอัตโนมัติ
เครื่องลำเลียงอาหารส่งจากห้องอาหาร
มาถึงโต๊ะอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
“ว้าววว ไม่มีพนักงาน แต่ใช้เครื่องลำเลียงแบบนี้”
โบว์ตื่นเต้น
“มีแต่หุ่นยนต์ทำงานให้พวกเรากินในร้านนี้”
เซียนเทียนอธิบาย
“แล้วใครสั่งการ?”
โบว์สงสัย
“เจ้าของร้านสั่งด้วยเครื่องควบคุมอยู่ที่บ้าน
ที่นี่ใช้หุ่นยนต์ร่างอวตารทำงานแทน”
เซียสเทียนอธิบายต่อ
“ใช้ร่างอวตารทำงานแทน?
What? อีหยังวะ? นี่มันอะไรกัน?”
โบว์ไม่รู้จะตกใจอะไรบ้าง
“ที่นี่ไม่มีแรงงานทาส ส่วนกลางของที่นี่
แจกเทคโนโลยีสำหรับทำธุรกิจให้ทุกคน
ทุกคนสามารถพึ่งพาตัวเองได้”
พี่โซเฟียพูดต่อ
“แจกเทคโนโลยีในการทำธุรกิจให้ทุกคน”
โบว์เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง
“อ่ะ!!!”
พี่โซเฟียยื่นเงินแบงค์กระดาษให้โบว์
“ไม่เอาอ่ะ ใช้จ่ายที่นี่ไม่ได้ จะเอามาทำไม?”
โบว์ส่ายหัว
“เธอเข้าใจรึยังล่ะ จริงๆแล้วเธอต้องการอะไร”
เซียสเทียนกำลังบอกอะไรบางอย่างกับเธอ
“ไม่เข้าใจ”
โบว์ส่ายหน้า
“ผู้คนที่นี่มั่งคั่งร่ำรวยจากอะไร
เธอลองคิดดูสิ แล้วเธอจะได้คำตอบ
ไปสร้างชีวิตในเวลาปัจจุบันของเธอนะ”
เซียสเทียนยิ้มดีใจ
โบว์กินอาหารอย่างมีความสุข
เธอมองไปรอบๆร้านก่อนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
“อ๋อ!!! เข้าใจแล้ว!!!”
โบว์เข้าใจอะไรบางอย่างก่อนจะกินอาหารอย่างมีความสุข
“ที่นี่มีร้านเครื่องประดับม้ะ?”
โชว์ถามเพื่อนของเธอ
“มีสิ ต้องเดินไปทางนู้น ปลายสุด”
เซียสเทียนชี้ให้เพื่อนดู
“งั้นไปกันเลย!!!!”
โบว์รีบวิ่งนำไปคนแรกทั้งที่ไม่รู้ว่าร้านอยู่ตรงไหน
“2 Coin ทุกชิ้นราคาเท่ากันหมด ห้ะ อะไรนะ!!! ”
โบว์ตกใจ
“ใช่!!! ที่นี่มีระบบ ร้านค้าทุกร้าน
ขายราคาเดียวทั้งร้าน”
พี่โซเฟียยิ้มก่อนจะหยิบเครื่องประดับมุกคริสตัล
ใส่ให้น้องสาวของเธอ
“ห้ะ!!! เพชรแท้ก็ราคา 2 Coin
บ้าไปแล้ว นี่มันอะไรกัน?”
โบว์หยิบเครื่องประดับเพชรแท้ขึ้นมาลอง
“เลือกซื้อได้เลยเต็มที่เลยนะ”
เซียสเทียนยิ้ม
“จริงหรอ Set มุกคริสตัล 1 Set
แล้วก็ Set เพชรแท้ 1 Set”
โบว์ยิ้มสดใส
“8 Coin ค่ะ”
หุ่นยนต์เหมือนมนุษย์กำลังขายสินค้าให้เธอ
“ว้าว หุ่นยนต์เหมือนคนมากๆ แยกไม่ออกเลยนะเนี่ย”
โบว์ตื่นตาตื่นใจ
“ที่นี่ใช้รถยนต์ไหม เป็นแบบไหน?”
โบว์รู้สึกอยากรู้อะไรบางอย่าง
“ส่วนมากที่นี่ไม่ค่อยนิยมใช้รถส่วนตัว
ผู้คนที่นี่เน้นเดินและใช้รถไฟฟ้าเป็นส่วนใหญ่
แต่ทุกคนมีรถยนต์ไฟฟ้าสามารถชาร์จรถ
ผ่านแสงแดดได้เลย”
เซียสเทียนอธิบายต่อ
“ว้าว เจ๋ง ชะมัด”
โบว์รู้สึกสนุกสนานมากๆ
“มาทางนี้ทุกคน”
พี่โซเฟียเรียกทุกคนมายังแหล่งจ่ายพลังงานไฟฟ้าฟรี
“นี่มัน!!! แหล่งน้ำ สวยงามมากๆเลย
เป็นสวนสาธารณะด้วยใช่ม้ะ”
โบว์เดินเข้าข้างใน
“แหล่งจ่ายพลังงานไฟฟ้าฟรี
ผู้คนที่นี่ไม่ต้องจ่ายเงินใช้ไฟฟ้า
ที่สำคัญยังเป็นสวนสาธารณะ
สำหรับออกกำลังกายได้ด้วย”
เซียสเทียนเดินใกล้ๆแหล่งน้ำ
“เจ๋งอ่ะ ผู้คนที่นี่ร่ำรวยจาก....
เข้าใจแล้ว ขอบคุณมากๆเลยนะ”
โบว์เข้าใจอะไรบางอย่าง
“มีที่นึง พี่รู้ว่าน้องจะต้องชอบแน่ๆ”
พี่โซเฟียเดินทางลงไปยังรถไฟฟ้า
“ที่ไหน?”
โบว์เดินตามอย่างตื่นเต้น
“สวนสนุก”
พี่โซเฟียยิ้มก่อนจะเลือกกดลงสถานที่
สวนสนุก Paradise
“รถไฟฟ้าก็ใช้ฟรีหรอ”
โบว์สงสัย
“ทุกอย่างที่เป็นสาธารณะของส่วนกลางใช้ฟรีทั้งหมด”
พี่โซเฟียยิ้มก่อนจะเดินออกจากสถานี
“ดีจัง!!!”
โบว์ก่อนจะเดินตามไปยังสวนสนุก Paradise
“ไปเล่นน้ำกันเถอะ!!!”
โบว์เรียกทุกคน
“ว้าววว น้ำที่นี่หอมมากกก
เหมือนกำลังเล่นน้ำอยู่ในสวนดอกไม้เลยแฮะ!!!”
โบว์เล่นน้ำอย่างมีความสุข
ทั้งสามเล่นน้ำอย่างมีความสุข
“ตอนนี้โบว์เข้าใจถึงความร่ำรวยที่แท้จริงแล้ว”
ไทเกอร์คุยกับออดี้บนยานอวกาศ
“ทุกอย่างตอนนี้เป็นไปได้ดีมาก”
อาก้ายิ้มบนยานอวกาศของเขา
โบว์กระโดดออกมาจากระบบโฮโลแกรมของเธอ
“ขอบคุณมากๆเลยนะ วันนี้สนุกมากๆเลย
เอาล่ะ มาสร้างดินแดนแห่งทองคำกันดีกว่า”
โบว์เริ่มเขียนนิยายถึงดินแดนแห่งทองคำ
ตามสิ่งที่เธอได้พบเจอในอนาคตที่เป็นปัจจุบัน
ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าความร่ำรวยที่แท้จริง
คืออะไร ตอนนี้เข้าใจอะไรหลายๆอย่างมากขึ้นแล้ว
“อดีต ปัจจุบัน อนาคต คือเวลาเดียวกัน”
ผีเสื้อคริสตัลวิเศษปรากฏตัวขึ้นร่างโฮโลแกรม
“เข้าใจแล้วคริสตัล มีเราอยู่ในทุกมิติ
ตั้งแต่อดีต ปัจจุบัน และอนาคต
ทุกช่วงเวลา คือ ปัจจุบัน”
โบว์ยิ้มให้คริสตัลก่อนจะเริ่มสร้างดินแดนแห่งทองคำ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
