14 ส.ค. เวลา 03:09 • ความคิดเห็น
เรื่องของจิต เราอยู่กับอารมณ์ อารมณ์ที่คอยสอดแทรก คิดเรื่องนั้น เรื่องนี้ อีกทั้ง วิญญาณทั้งหกของเราก็อ่อนแอแต่อารมณ์ เรื่องที่จะช่วยให้เรามาสติมากขึ้น ก็เรื่องการเดินจงกรม ..เราก็ทำทางเดินจงกรม ในบ้านในที่เราอยู่ได้ แล้วก็ใช้เทปสีแดงสี่เหลือง ทำเป็นแนวเส้น เวลาเดืนจงกรม ก็มองที่เส้น เดินเหยียบไปบนเส้นที่เรากำหนดขึ้นมา เดินกลับไปกลับมา ภาวนาพุทโธ เวลาหนุดหมุนกลับ หมุนทางซ้าย
..ทวนเข็มนาฬิกา เหมือนทวนกระแสอารมณ์ เวลาหมุนให้นึกถึงตอนที่เราอยู่ในท้องแม่ หากหมุนตัวแรงเร็ว แม่ก็เจ็บ ..หมุนตัวกลับมาก็ยืนนิ่ง จะก้าวเดินต่อก็ให้นึกถึง เมื่อเราออกจากท้องแม่ มีแต่ตัวเปล่าๆไม่มีอะไรเลย แล้วก็ภาวนา พุทโธขึ้น ก้าวเดินต่อไป เดินตามรอยของพระ จิตไมมีอะไร ไม่นึกคิดอะไร ค่อยๆ ฝึกหัด นั่นเป็นการฝึกหัดที่จะปลดเปลื้องอารมออกไปจิต
หากระหว่างเดิน มีอารมณ์รบกวมมากคิดนั้นคิดนี่ ก็หยุด ตั้งสติพูดคำว่าพุทโธ ให้หูเราได้ยิน .เราฝึกทำไป สติสัมปชัญญะก็มีมากขึ้น แล้วเรื่องหนึ่งที่ช่วยเราได้ ช่วยเหลือจิตได้ เรื่องการฝึกหัดสร้างบุญกุศล หัดทำที่หน้าพระที่บ้านนี่แหละ ไม่ต้องรีบร้อน แล้วนำปัจจัยวางหน้าพระ
พอมีใครเค้าบอกบุญหรือช่วยคนที่เค้าลำบาก เราก็มาลาจากหน้า เอาไปทำบุญทำทาน หรือซื้อของใส่บาตร เราทำได้ทุกวัน ทั้งกายและจิตก็มีบุญ หนุนนำกายหนุนนำจิต แต่อย่าไปเรียกร้องหากรรม คือให้ร่ำรวยยศศักดิ์ เพราะจะต้องใช้ากายไปสร้างกรรมให้มันมากขึ้นไปอีก ทุกข์มากขึ้นอีก ..
เรื่องการสร้างบุญกุศล ให้กายเป็นบุญ มีความสำคัญ มีแต่กายบุญ ที่สามารถ ใช้กายปฏิบัติธรรม ..ลดละอารมณ์กรรมไปได้ดี พระอรหันต์ท่านก็อาศัยเรื่องของกายบุญ มาปฏิบัติธรรมจนสามารถยุติการเกิดได้ กายบุญเป็นกายของเทพยดาอินทร์พรหม เค้าก็อาศัยกายมนุษย์นั้นสร้างขึ้นมา ..ให้เป็นกายบุญ เช่นไปอาศัยชั้นดุสิต ..พอเกิดมาอีกที ท่านก็ใช้กายบุญนั้น ปฏิบัติธรรมจนลุล่วง ให้ปราศจากมลทินจักรพรรดิ ..ไม่ความโลภโกรธหลงปรากฏ บริสุทธิ์ผุดผ่องขึ้นมาได้
โฆษณา