เพราะเราตกอยู่ในระบบสมมติครับ ด้วยความเป็นสัตตานังหรือสัตว์(คือผู้ข้องอยู่)ในตัวเรามีอสังขตาธาตุที่ถูกครอบงำไว้ด้วยธาตุรู้ที่แช่ชุ่มอยู่ในอวิชชา(คือความหลงผิดในสิ่งสมมติ) อวิชชาทำให้สัตว์หลงใหลในอัสสาทะหรือรสอร่อยของวัฏสงสาร ทำให้เราถูกFormรูปกายขึ้นมาเป็นสิ่งที่สัตตานังมาข้องยึดอยู่ เมื่อมีรูปกายก็ต้องดิ้นรนบำรุงบำเรอให้ตาหูจมูกลิ้นกายใจมีความสมบูรณ์พูนสุข ด้วยการหาเลี้ยงชีพและหาความบันเทิง เหล่านั้นคือระบบสมมติที่กลายมาเป็นสมมติภาคบังคับที่ต้องทำ ไม่ใช่ธรรมชาติดั้งเดิม แถมยังยุ่งเหยิงมากครับ