นักรบพันธุ์โหด VS เสาหลักวายุ [ ฟิค Kimetsu no Yaiba ]
ไม่สบอารมณ์.... และไม่อาจทำใจยอมรับกับเรื่องราวที่ได้ยิน แม้มันจะออกมาจากปากของนายท่านคากายะ ผู้นำหน่วยพิฆาตอสูรที่ต้องทนทุกข์ทรมานกับคำสาป ที่เริ่มกัดกินร่างกายมากขึ้นทุกวัน ชินาซึกาวะ ซาเนมิ ยังคงทำหน้าที่ในฐานะเสาหลักวายุออกล่าอสูรต่อไป เพราะเป้าหมายของเขาคือกำจัดมุซันรวมทั้งอสูรให้สิ้นซากเสีย เรียกได้ว่าซาเนมิคือนักล่าอสูรที่เก่งมากคนหนึ่ง และมีปราณวายุที่ดุดันสมกับลักษณะนิสัยของเจ้าตัว ก็ยิ่งทำให้ยังหาผู้สืบทอดยากลำบากพอสมควร
แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ซาเนมิเห็นกลุ่มคนปริศนากลุ่มหนึ่งเข้า พวกนี้ไม่ใช่นักล่าอสูรแน่นอนแถมยังแต่งกายแปลก ๆ อีก ภาพต่อมาคือพวกอสูรถูกคนเหล่านี้ สังหารด้วยมือเปล่าอีกต่างหาก ! แวบแรกที่เสาหลักวายุคิดขึ้นมาคือพวกนี้ไม่ใช่มนุษย์ แถมยังมีมันคนหนึ่งอยู่กับ โคโจ คานาเอะ เสาหลักบุปผา
"ไอ้สวะ ! อย่ายุ่งกับเธอนะ" ซาเนมิตะโกนสุดเสียง และพุ่งตรงไปหาชายหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้คานาเอะ
ปราณวายุ กระบวนท่าที่หนึ่ง พายุหมุนบดขยี้
ซาเนมิตวัดคาตานะตรงไปยังเป้าหมาย โดยไม่ทันได้ฟังเสียงร้องห้ามของคานาเอะ ฝั่งตรงข้ามที่แม้ไม่มีอาวุธก็ไม่มีท่าทางหวั่นเกรงแต่อย่างใด แต่กลับใช้แขนขวาฟาดปะทะคาตานะของซาเนมิ คลื่นพลังมหาศาลส่งร่างซาเนมิให้ถอยออกห่าง เสาหลักวายุตั้งหลักได้ง่ายดายแต่ก็มีสีหน้าตกใจพอควร แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือแผลจากคาตานะบนแขนชายคนนั้น กลับสมานอย่างรวดเร็ว เหมือนกับอสูรไม่มีผิด
ซาเนมิเอาคาตานะชี้หน้าใส่ "แกเป็นมนุษย์หรืออสูรกันแน่" เขาตะโกนถาม
ชายหนุ่มปริศนาเลือกที่จะไม่ตอบ สร้างความเดือดดาลให้ซาเนมิมากขึ้นไปอีก แต่ก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มอีกรอบสอง เสียงอีกาก็ดังขึ้นว่านายท่านคากายะสั่งให้เสาหลักรวมตัว จังหวะเดียวกับที่ศัตรูปริศนาหายตัวไป เหลือแค่เขากับคานาเอะสองคนเท่านั้น ซาเนมิรีบวิ่งไปดูอาการของเสาหลักบุปผา
"คานาเอะ เจ้าบาดเจ็บตรงไหนไหม" ซาเนมิถามขึ้น "มันทำร้ายเจ้าหรือเปล่า"
เสาหลักบุปผาสั่นศีรษะ "เขาช่วยฉันต่างหากคะ คุณซาเนมิ" คานาเอะตอบ
"หา !" ซาเนมิตกใจเล็กน้อยและช่วยพยุงหญิงสาวขึ้นมา "มันเนี่ยนะช่วยเจ้า"
"ไม่ดีเลยนะคะ ไปเรียกคนอื่นว่า "มัน" เนี่ย" คานาเอะตำหนิ "เขาไม่ใช่อสูรนะคะ"
ซาเนมิหันขวับมาทางคานาเอะ
"เจ้าพูดอะไรออกมานะ คานาเอะ" ซาเนมิพูดเสียงแข็งกร้าว "เมื่อครู่เจ้าเห็นแล้วนี่ แขนที่ข้าพึ่งฟันมันไปสมานตัวได้ คิดว่ามีมนุษย์คนไหนทำได้ล่ะ"
คานาเอะนิ่งไปและเอ่ยแค่เสียงเเผ่วเบาว่า
"แต่เขาเป็นคนช่วยฉันจากอสูรนะคะ..."
🔥🔥 VS 🌪🌪
เสาหลักทั้งสิบและรวมทั้งบรรดาสมาชิกหน่วยพิฆาตอสูร ต่างมารวมกลุ่มในสถานที่ไม่คุ้นเคยมันไม่ใช่บ้านของตระกูลอุบุยาชิกิที่คุ้นเคย ระหว่างที่ทุกคนกำลังฉงนใจกับสถานที่ที่พวกเขาอยู่ อุบุยาชิกิ อามาเนะ ภรรยาของนายท่านคากายะก็ปรากฏตัวและอาสาจะนำทาง ไปพบกับนายท่าน พร้อมกับอธิบายว่าสถานที่แห่งนี้ถูกสร้างขึ้นโดย "สหายลึกลับ" ของนายท่านคากายะ พวกมุซันไม่มีทางหาเจอแน่นอน
"สหายของนายท่าน..." อุซุย เท็นเง็น เสาหลักเสียงพูดเสียงอันดังได้ยินกันไปทั่ว "ไม่เคยได้ยินนายท่านพูดเลยว่ามีสหายด้วย"
ไม่ใช่แค่เท็นเง็นทุกคนต่างก็สงสัยเหมือนกัน คำตอบที่ท่านหญิงอามาเนะให้คือ "มันเป็นข้อตกลงระหว่างท่านคากายะกับสหายผู้นั่นคะ" ระหว่างที่ทุกคนเดินตามหลังท่านหญิงอามาเนะ ความสงสัยมากมายถาโถมเข้ามาในความคิดของเสาหลักและนักล่าอสูร ผ่านไปสามสิบนาทีท่านหญิงอามาเนะก็พามายังน้ำตกแห่งหนึ่ง ตรงริมน้ำตกมีชายสองคนนั่งชมวิวอยู่
หนึ่งในสองก็คืออุบุยาชิกิ คากายะ
ชายอีกคนที่อยู่ด้วยกำลังต้มน้ำอะไรสักอย่าง ที่ส่งกลิ่นสมุนไพรโชยออกมา ชายปริศนาคนนั้นไม่ใช่ชาวญี่ปุ่นเป็นคนต่างแดน หน้าตาดูหล่อเหลาไม่น้อย นักล่าอสูรที่เป็นผู้หญิงต่างก็จ้องมองชายคนนี้ไม่วางตา รวมทั้ง คันโรจิ มิตสึริ เสาหลักความรักด้วยเช่นกัน ซาเนมิรู้สึกไม่ไว้ใจชายคนนี้เลย โดยเฉพาะรอยยิ้มอันชวนกระตุกส้นเท้าแบบนี้
หน่วยพิฆาตอสูรต่างทำความเคารพต่อนายท่านคากายะ ซึ่งมันทำให้ชายปริศนารู้สึกชื่นชมจนปรบมือเบา ๆ "พวกเขาแต่ละคน ล้วนหน่วยก้านดีทั้งนั้นเลยนะครับ ท่านคากายะ"
"ข้าขอน้อมรับคำชมจากท่าน" นายท่านคากายะกล่าวและหันมาทางหน่วยพิฆาตอสูร "ข้าขอพูดคุยสนทนากับเด็ก ๆ ของข้าก่อนได้หรือไม่"
"ตามสบายเถอะ ข้าจะนั่งฟังเงียบ ๆ"
นายท่านคากายะลุกขึ้นยืนโดยมีท่านหญิงอามาเนะช่วยพยุงตัวและเดินมาอยู่ต่อหน้าหน่วยพิฆาตอสูร ซาเนมิยังมองมายังชายปริศนาด้วยสายตาไม่ไว้ใจ
"ต้องขอโทษทุกคนด้วย ที่ข้าเรียกพวกเจ้ามารวมตัวกันเช่นนี้" นายท่านคากายะเอ่ย
"มิได้ครับนายท่าน" ฮิเมจิมะ เกียวเม เสาหลักหินผาพูดขึ้นในท่าพนมมือ "การที่นายท่านเรียกรวมตัวมาเช่นนี้ แสดงว่าต้องเป็นเรื่องสำคัญมาก ๆ"
"เข้าใจถูกแล้วเกียวเม" นายท่านคากายะพูดและหันไปทางชายปริศนา "ก่อนอื่นข้าต้องแนะนำสหายของข้าเสียก่อน เนื่องจากเขาไม่ต้องการจะเปิดเผยนามจริงของเขา ก็ขอให้พวกเจ้ารู้จักเขาในนามว่า "คลื่นสมุทรแหวกว่าย" แล้วกันนะ"
เสียงพูดคุยดังระงมไปทั่วทั้งหน่วยพิฆาตอสูร แต่เสียงก็เงียบลงเมื่อเกียวเมตบมือเสียงดัง เมื่อทุกคนพากันเงียบ นายท่านคากายะก็อธิบายต่ออีกว่า คลื่นสมุทรแหวกว่ายได้นำข่าวแจ้งมาว่ามุซันกำลังจะได้พันธมิตรใหม่มา และเป็นศัตรูที่คลื่นสมุทรแหวกว่ายตามล่าอยู่ ดังนั้นต่อจากนี้จะเป็นการร่วมมือระหว่างนักล่าอสูรกับลูกศิษย์ของคลื่นสมุทรแหวกว่าย นายท่านคากายะจึงขอให้ทุกคนร่วมมือกับพวกเขา อย่างมีไมตรีจิตด้วย
"แล้วศัตรูที่เป็นพันธมิตรกับมุซัน เป็นอสูรเหรอครับ" โทคิโท มุอิจิโร่ เสาหลักหมอกถามขึ้นด้วยเสียงชินชาตามแบบเขา
คลื่นสมุทรแหวกว่ายยกถ้วยชาขึ้นดื่ม และหันไปทางเสาหลักหมอก "รายละเอียดมันค่อนข้างเยอะน่ะ และข้าก็อธิบายไม่เก่งซะด้วยสิ" คลื่นสมุทรแหวกว่ายพูดเสียงเบิกบาน
ด้านฝั่งขวามีเสียงบางอย่างดังขึ้น ทำเอาเหล่านักล่าอสูรรวมทั้งเสาหลัก ต่างพากันจับคาตานะพร้อมกัน แต่สีหน้าของนายท่านคากายะยังคงนิ่งเฉย ไม่ต่างจากคลื่นสมุทรแหวกว่ายผู้เป็นสหายลึกลับ
"แต่ข้าคิดว่าพวกท่านทั้งหลายน่าจะเคยได้ยินเรื่องเล่าขานว่า มีคนที่สามารถสังหารอสูรด้วยมือเปล่าใช่หรือไม่"
เสียงพูดคุยดังระงมอีกครั้งตามด้วยเสียงฝีเท้าของหลายคนกำลังมุ่งหน้ามาทางพวกเขา พริบตานั้นซาเนมิชักคาตานะออกมา และชี้ใส่กลุ่มคนปริศนาที่พึ่งจะปรากฏตัว ด้วยเหตุเพราะหนึ่งในนั้นคือชายหนุ่มที่เขาเคยสะบัดคมดาบใส่ และเป็นผู้ช่วยชีวิตโคโจ คานาเอะ
"วางคาตานะของเจ้าลงเดี๋ยวนี้ ซาเนมิ" นายท่านคากายะพูดเสียงเรียบ "เจ้ากำลังเสียมารยาทต่อแขก"
"ไม่ครับ นายท่าน" ซาเนมิพูดเสียงดุดัน
"คุณซาเนมิ" คานาเอะที่นั่งข้าง ๆ ตกใจไม่น้อย
"คุณชินาซึกาวะคะ" โคโจ ชิโนบุ เสาหลักแมลง น้องสาวของคานาเอะร้องปรามอีกฝ่าย "นายท่านสั่งแล้ว กรุณาลดดาบลงด้วยคะ"
แต่ดูท่าเสาหลักวายุจะไม่ฟังใครทั้งสิ้น
"ข้าขอคัดค้านครับ นายท่าน" ซาเนมิโพร่งขึ้นและจับจ้องมายังกลุ่มแขกของนายท่านคากายะ โดยเขาหมายหัวหนึ่งในนั้น
ทุกคนทำท่าจะห้ามปรามแต่นายท่านคากายะยกมือห้ามไว้ "ข้าขอฟังเหตุผลของเจ้าหน่อย เหตุใดเจ้าถึงคัดค้าน"
"ข้อแรก พวกเราไม่เคยรู้จักหัวนอนปลายเท้าคนเหล่านี้เลย" ซาเนมิเอ่ยขึ้น "เราจะรู้ได้ยังไงว่ามันไม่ใช่ศัตรู"
"แล้วข้อสองล่ะ" เป็นคลื่นสมุทรแหวกว่ายที่ถามขึ้น "หรือมีแค่ข้อเดียว"
ซาเนมิไม่สนใจแต่ก็ยังตอบ "ข้อสอง เรากับหน่วยพิฆาตอสูรไม่เคยรู้เกี่ยวกับสหายของนายท่านเลย แล้วจะให้พวกเราทำงานกับคนพวกนี้ได้ยังไงกันครับ"
สิ้นคำของซาเนมิ คลื่นสมุทรแหวกว่ายก็พริ้วปากออกมาและหันไปทางนายท่านคากายะผู้เป็นสหาย "ที่เขาพูดมามันก็ถูกนะ เด็ก ๆ ของท่านไม่เคยรู้จักข้าและคนของข้าเลย จะให้ทำงานร่วมกันคงจะไม่ง่ายแล้วกระมั่ง"
"แต่มันเป็นข้อตกลงระหว่างข้ากับท่าน ดังนั้นความผิดนี้มันก็เป็นของข้าด้วยเช่นกัน"
"นั้นสินะ" คลื่นสมุทรแหวกว่ายหันมาทางเสาหลักวายุ "แล้วพวกข้าจะต้องทำยังไง พวกเจ้าถึงจะไว้ใจพวกข้า..."
ซาเนมิพูดสวนทันควันขึ้นมาทันที
"ข้าไม่มีวันไว้ใจพวกแกหรอก" ซาเนมิตวาดเสียงดัง "พวกแกมันก็ไม่ต่างจากอสูรหรอก"
"ระวังคำพูดด้วยก็ดีนะ ก่อนจะมากล่าวหากัน" หนึ่งในกลุ่มลูกศิษย์คลื่นสมุทรแหวกว่ายพูดขึ้นด้วยเสียงไม่พอใจ
"หึ ข้าฟันพวกของแกไปคนหนึ่ง" ซาเนมิหันมามองที่เป้าหมายอีกครั้ง "แขนแกมันสมานบาดแผลได้เอง เหมือนกับอสูรไม่มีผิด"
"แค่นั้นเองหรือ" ชายหนุ่มคนนั้นพูด พลางขมวดคิ้ว "นายเลยคิดเองเออเองว่า ฉันคืออสูร... ถ้างั้นผู้หญิงคนนั่นก็ไม่ควรอยู่ตรงนี้แล้วสิ"
คานาเอะพูดปกป้องอีกฝ่าย "เขาไม่ใช่อสูรหรอกคะ คุณซาเนมิ ฉันยืนยันได้"
"คานาเอะ !"
"เฮ้ย ! ไอ้บักห่านี่ พวกเราไม่ใช่อสูรโว้ย ถ้าใช่จะมายืนทนแดดทำพระแสงอะไร"
ชายหนุ่มผู้เป็นเป้าของเสาหลักวายุหันมาปรามคนข้างหลัง "จินมัน ใจเย็นอย่าพึ่งมีเรื่อง" และหันมาเผชิญหน้ากับซาเนมิ โดยไม่หวั่นเกรงต่อคาตานะที่จ่อหน้า "ฉันอาจมีพลังคล้ายอสูร แต่ฉันยืนยันว่าไม่ใช่อสูรแน่นอน"
"ข้าไม่เชื่อแกหรอก"
"ไอ้หน้าบากเอ้ย อยากแดกส้นตีนมากนักใช่ไหม เดี๋ยวสนองให้" เด็กหนุ่มเจ้าของนาม "จินมัน" เดือดดาลและพยายามจะวิ่งใส่ซาเนมิ
คลื่นสมุทรแหวกว่ายตบโต๊ะเสียงดังสนั่นยิ่งกว่าเสาหลักหินผาตบมือเสียอีก และหันมาทางนายท่านคากายะ "ข้าเกรงว่าความขัดแย้งนี้ต้องมีข้อยุตินะ ท่านคากายะ"
นายท่านคากายะพยักหน้า "ข้าเห็นด้วยดังนั้น นี้คือสิ่งที่ข้าขอเสนอแก่ท่าน"
"ข้าฟังอยู่"
"อย่างที่ข้าเคยชี้แจ้งก่อนหน้านี้ไป การที่มุซันมีพันธมิตรใหม่มาช่วย ย่อมต้องหมายความว่าพวกมันมีสิ่งที่มุซันต้องการ และหน่วยพิฆาตอสูรที่ไม่รู้ข้อมูลของศัตรูกลุ่มใหม่ ก็อาจยากต่อการรับมือได้"
นายท่านคากายะมองมาที่เสาหลักวายุ
"ดังนั้นการได้ลูกศิษย์ของคลื่นสมุทรแหวกว่าย มาช่วยย่อมทำได้ฝ่ายเราได้เปรียบและยังได้รู้วิธีรับมือกับศัตรูใหม่ด้วย"
"แล้วท่านจะให้คนไหนทำงานร่วมกับลูกศิษย์ข้าล่ะ" คลื่นสมุทรถามต่อ
คำตอบของนายท่านคากายะ เล่นเอาความเดือดดาลของซาเนมิถึงจุดแตกหัก
"คานาเอะ ชิโนบุ คานาโอะ มิตสึริ ทันจิโร่ เซนอิสึ อิโนะสุเกะ และเก็นยะ" นายท่านคายากะตอบ "นี่คือนักล่าอสูรที่ข้าจะให้ทำงานกับศิษย์ของท่าน แล้วท่านจะส่งใครมา"
คลื่นสมุทรแหวกว่ายเดินมาตบไหล่ชายหนุ่มผู้มีประเด็นกับเสาหลักวายุ "ข้าขอแนะนำให้รู้จักกับ สรกฤติ สรรพบุณย์ ถึงเขาจะไม่ใช่นักดาบแต่รับประกันฝีมือได้" และหันมาทางลูกศิษย์ตนเอง "แกทำงานคู่กับเสาหลักบุปผาที่ชื่อคานาเอะละกัน"
ความอดทนของซาเนมิถึงจุดแตกหัก
"ไม่มีทาง ! ยังไงข้าก็ขอคัดค้านเรื่องนี้ จะให้คนที่เป็นกำลังหลักอยู่กับพวกมันได้ยังไง ข้ามศพข้าไปก่อนเถอะ"
สรกฤติเองก็เริ่มจะทนกับคนต่อหน้าไม่ไหวเหมือนกัน แถมรายนั้นน่าจะหมายหัวเขาไว้ด้วย คงมีวิธีเดียวแล้วเท่านั้น
"ดูนายอยากจะสู้กับฉันมากเลยสินะ" สรกฤติพูด "เห็นคัดค้านหัวชนฝาขนาดนี้"
"แกกลัวหรือไง" ซาเนมิพูด
"ไม่ ฉันขอรับคำท้า" สรกฤติพูด "ถ้าฉันแพ้ พวกเราจะไปจากที่นี้แต่ถ้าฉันชนะ นายต้องหุบปากเงียบ ๆ ไป แล้วปล่อยให้พวกเราทำงาน"
ความเงียบเข้าปกคลุมชั่วขณะ
"ได้ ! ข้ารับคำท้า"
คลื่นสมุทรแหวกว่ายทำการโบกมือขึ้นกลางอากาศ ปรากฏเป็นประตูขนาดใหญ่ทุกคนอ้าปากค้างกับภาพที่เห็น สรกฤติทำการถอดเสื้อออกเผยให้เห็นรอยสักอักขระบนตัว แต่ที่เด่นคือตรงกลางหลังเป็นรูปเหมือนยักษ์ถือกระบอง แล้วเขาก็เอาเชือกมาพันรอบมือทั้งสอง
"ถ้าเจ้าสองคนพร้อมแล้ว ให้เดินเข้าประตูบานนั้นไป มันจะเป็นสนามประลอง" คลื่นสมุทรแหวกว่ายอธิบาย แต่ซาเนมิไม่ใส่ใจนัก
"แกสักอะไรบนร่างกายน่ะ คิดว่ามันน่าเกรงขามหรือยังไง" ซาเนมิพูด
"แล้วนายล่ะ คิดว่าการมีแผลตามตัวแบบนี้มันน่ายำเกรงหรือเปล่าล่ะ"
บรรดาเสาหลักแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย ซึ่งตรงข้ามกับซาเนมิที่โกรธจนเอ็นผุดขึ้นบนผิวเนื้อ สรกฤติไม่ได้สนใจและเดินหายเข้าไปในประตู ซาเนมิเดินตามไปทีหลัง เมื่อผ่านพ้นประตูเข้ามาแล้ว เขาพบว่าที่นี่เหมือนเป็นห้องสี่เหลี่ยม ที่ถูกครอบคลุมด้วยตาข่ายบาง ๆ สรกฤติหันมาทางเสาหลักวายุที่ยังมองสำรวจห้อง
ไม่นานซาเนมิก็วางดาบคาตานะลง สร้างความแปลกใจให้กับหน่วยพิฆาตอสูร ที่กำลังนั่งชมการต่อสู้บนจอที่คลื่นสมุทรแหวกว่ายฉายให้ดู ทว่าในความคิดของสรกฤติที่เห็นซาเนมิทำแบบนั้น ก็พอจะคาดเดาออกว่าอีกฝ่ายต้องการสู้กับตนอย่างเท่าเทียม สรกฤติจึงคลายเชือกที่พันกำปั้นทั้งสองออกจนเหลือแค่มือเปล่า
"เอาแล้ว เอาแล้ว" เสียงของเด็กหนุ่มในกลุ่มสรกฤติดังขึ้น "พี่สาม แกแก้เชือกนวมด้วย"
"ได้มีแลกเลือดแน่ ๆล่ะ" เด็กหนุ่มอีกคนพูด
"ช่างแม่งดิ ถ้าทำให้ไอ้หน้าบากนี่เงียบได้ ก็เป็นอันใช่ได้แล้ว"
คลื่นสมุทรแหวกว่ายหันขวับมามองเจ้าของประโยคเมื่อครู่
"ชเวจินมัน หลังเสร็จเรื่องตรงนี้ข้ามีเรื่องต้องคุยกับเจ้า"
ด้านฝั่งซาเนมิก็ฉงนใจกับการกระทำของสรกฤติจึงอดไม่ได้ที่จะไม่ถาม "แกทำอะไรของแกน่ะ" ซาเนมิถาม
"แล้วทำไมนายถึงไม่ใช่ดาบคาตานะสู้ล่ะ" สรกฤติถามกลับ "รอบนั้นนายยังกล้าใช้ดาบจะฆ่าฉันเลยนี่"
"ข้าก็มีศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายนะ" ซาเนมิบิดข้อมือไปมา "อีกอย่างถ้าแกคือมนุษย์ สู้กันด้วยหมัดต่อหมัด มันก็ยุติธรรมแล้วนี่"
"เข้าใจล่ะ" สรกฤติพูด "งั้นไม่ขอเกรงใจล่ะ"
สิ้นคำไม่ถึงสองนาทีร่างของสรกฤติก็พุ่งตัวด้วยความเร็วสูง และปล่อยหมัดซ้ายตรงใส่หน้าซาเนมิทันที แต่เสาหลักวายุสามารถหลบหลีกได้ พร้อมโต้กลับด้วยการเหวี่ยงหมัด อัดเข้ากลางท้องของสรกฤติเต็ม ๆ ชายหนุ่มรู้สึกจุกเล็กน้อยแต่ก็ยังประคองสติไว้ เขาจับหมัดที่กระแทกหน้าท้องของเขา และเหวี่ยงลูกเตะเข้าก้านคอของซาเนมิเต็ม ๆ
ร่างของซาเนมิล้มกระแทกพื้นเสียงดังสนั่น แต่แน่นอนระดับอย่างซาเนมิ ไม่สิ้นฤทธิ์แค่นี้อยู่แล้วซาเนมิใช้สองมือยันพื้น และเหวี่ยงลูกเตะใส่หน้าของสรกฤติ แต่สรกฤติสามารถจับล็อคขาซาเนมิ พร้อมใช้แรงจับเหวี่ยงร่างเสาหลักวายุกระแทกพื้นอีกรอบ ซาเนมิรู้สึกจุกพอสมควรแต่ก็ไม่มีเวลาพักหายใจ พริบตานั้นสรกฤติขึ้นคร่อมตัวซาเนมิ พร้อมกับปล่อยหมัดขวาตรงมาที่หน้าของอีกฝ่าย
ซาเนมิเอาหัวเบี่ยงหลบหมัดสรกฤติแบบฉิวเฉียด และเอาคืนอีกฝ่ายด้วยการเหวี่ยงหมัดอัดเข้าหน้าสรกฤติ ชายหนุ่มเซไปด้านข้างทำให้ซาเนมิลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งตรงไปซัดหมัดใส่หน้าสรกฤติอีกรอบ หมัดซาเนมิกระแทกจนสรกฤติถึงกับหน้าหันตามแรงกำปั้น ครู่ต่อมาชายหนุ่มเหวี่ยงหมัดกระแทกแก้มซาเนมิ เลือดกบปากซาเนมิแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เสาหลักวายุหยุดแค่นี้ เขาถมเลือดลงพื้นและพุ่งเข้ามาสู้กันต่อ
ต่างคนต่างแลกหมัดใส่กันชนิดที่ไม่มีใครยอมใคร ท่ามกลางเสียงเชียร์ของฝั่งนักล่าอสูรกับคณะลูกศิษย์ของคลื่นสมุทรแหวกว่าย ไม่เว้นแม้แต่เสาหลักเสียงกับ เรนโกคุ เคียวจูโร่ เสาหลักอัคคี ในขณะที่มิตสึริดูจะกังวลมากกว่า เธอหันมาถามนายท่านคากายะ
"นายท่านจะไม่ห้ามคุณชินาซึกาวะเหรอคะ" มิตสึริถาม "เขาสองคนเจ็บกันมากเลยนะคะ"
"ไม่ต้องกังวลไป มิตสึริ" นายท่านคากายะเอ่ย "อีกไม่นานก็ใกล้จบแล้ว"
"เอ๋ ?"
ซาเนมิเซถอยหลังเพื่อตั้งหลักตอนนี้เขาระบมไปทั้งตัว เสาหลักวายุยอมรับว่ากำปั้นของสรกฤติรุนแรงไม่น้อย ขณะเดียวกันสรกฤติก็มีสภาพย่ำแย่ไม่ต่างจากซาเนมิเท่าไหร่นัก สิ่งที่ทั้งคู่คิดตรงกันคือ
ได้เวลาจบศึกนี้เสียที
"เอานี่ไปกิน !"
ซาเนมิพุ่งตัวเข้าหาสรกฤติด้วยความเร็วที่มี ทว่าสรกฤติที่รอจังหวะนี้มาก็ก้มตัวต่ำ เพื่อหลบหมัดซาเนมิและสวนกลับ ด้วยท่าง้าศอกเสยคางของฝ่ายตรงข้ามแรงอัดปลายคาง ทำเอาเสาหลักวายุชะงักนิ่งไป ก่อนจะโดนฟันศอกกระแทกหัวซ้ำรอบสอง ร่างของซาเนมิล้มลงพื้นเสียงดังสนั่นไปถึงฝั่งคนที่กำลังดูศึกนี้
สรกฤติล้มฟลุบพื้นและพ่นลมหายใจทางปาก ส่วนซาเนมินอนนิ่งไปแล้วส่งผลให้กลุ่มของชายหนุ่มส่งเสียงร้องด้วยความสะใจ ขณะที่ฝั่งนักล่าอสูรกับเสาหลักดูจะตกใจไม่น้อย แต่สิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึงคือสรกฤติแบกซาเนมิ กลับออกมาจากห้องประลอง พร้อมบอกกับคนในกลุ่มให้พาซาเนมิไปห้องรักษาตัว ซึ่งมีสองคนไปเอาเปลห่ามร่างเสาหลักที่หมดสติไป ส่วนสรกฤตินั่งบนโขนหินเพื่อพักหายใจ
นายท่านคากายะยิ้มและหันมาทางเหล่านักล่าอสูร "มีใครอยากดวลประลองกับพวกเขาอีกหรือไม่" นักล่าอสูรพากันนั่งเงียบกริบ เช่นเดียวกับเสาหลักที่ไม่มีใครพูดอะไร
"ถ้างั้นเป็นอันตกลงว่า ต่อจากนี้พวกเจ้าต้องทำงานร่วมกับพวกเขาเหล่านี้ โดยไม่มีข้อกังขาใด ๆ"
เกียวเมพนมมือขึ้น "ข้าในนามผู้นำของเสาหลัก จะทำตามประสงค์ของนายท่าน โปรดวางใจเถอะครับ"
คลื่นสมุทรแหวกว่ายรู้ดีว่าไม่ใช่เสาหลักไม่คิดสู้ แต่คงต้องการจับตาดูศิษย์ของตนเสียมากกว่า ชายผู้มีนามประหลาดหรี่ตาครุ่นคิด และหันมาทางคณะศิษย์ของตน
"พวกเจ้าเองก็ให้ความร่วมมือกับพวกเขาด้วย โดยเฉพาะเจ้า" คลื่นสมุทรแหวกว่ายหันมาทางเด็กหนุ่มเจ้าของชื่อ ชเวจินมัน "อย่าไปสร้างความเดือดร้อนให้ขายหน้าตัวเองล่ะ"
"รู้แล้วน่า อาจารย์" เด็กหนุ่มตอบ
นายท่านคากายะหันมาพูดกับหน่วยพิฆาตอสูร
"ถ้างั้นการประชุมครั้งนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อนถอะ"
ระหว่างที่คนอื่น ๆ นำทางนักล่าอสูรออกจากเขตอาคมของคลื่นสมุทรแหวกว่าย คานาเอะ เสาหลักบุปผาผู้ที่สรกฤติต้องทำงานร่วมกัน ได้เดินมาหาชายหนุ่มที่มือเธอถือของบางอย่างมาด้วย ซึ่งก็คือขวดยาและเขาน้อมรับด้วยไมตรี
"คุณเป็นยังไงบ้างคะ" คานาเอะเอ่ยถามด้วยเสียงอ่อนโยน สรกฤติสัมผัสได้ถึงความจริงใจในน้ำเสียง "ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ทำให้คุณมีปัญหาตั้งแต่ก่อนวันเริ่มภารกิจซะแล้ว"
"ไม่เลย ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอก" สรกฤติว่า "สาเหตุที่เขาทำ ฉันเข้าใจดี"
"งั้นเราค่อยเจอกันตอนทำภารกิจกันนะคะ" คานาเอะบอก "ฉันชื่อ โคโจ คานาเอะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ... คุณ..."
"สรกฤติ" เขาแนะนำตัว "ฉันชื่อสรกฤติ ยินดีที่ได้รู้จัก คานาเอะ"
คานาเอะแยกตัวจากชายหนุ่มเหตุเพราะโดนชิโนบุลากตัวกลับ โดยมีสรกฤติมองตามแผ่นหลังคานาเอะจนเธอเดินหายเข้าไปที่ประตูทางออก
🔥🔥 VS 🌪🌪
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
