เรื่องหนึ่งที่ว่า เราเป็นชาวพุทธ ..แต่วันหนึ่งๆ เราก็ตื่นมาไปเจอะเจอเรื่องนั้นนี้ ไปเจอะเจอ เรื่องที่ตาเราไปเห็น หูได้ยินเสียง มันมากมายก่ายกอง ในสัมผัสต่างๆที่เราใช้ วิญญาณทั้งหก หูตาจมูกลิ้นกายใจ ไปสัมผัส รับรู้ แล้วก็มีอารมณ์พอใจไม่พอใจ มีพลั่งเหลอ พูดจา มีทิฐิ ..ไม่ยอม มีคำติดคำชม สาระพัดที่มีชันเกิดขึ้น ที่เราใช้กายเคลื่อนที่ไป..ไปเก็บเรื่องราวต่างๆ ที่เราใช้ ..
.
เหมือนกายเรานั้นเป็นเรือ เราพายเรือไปเจอะเจออะไรต่าง ก็เก็บเข้ามาใส่ในเรือ โดยไม่มีสติคัดกรองของที่เก็บเข้ามาในเรือ นานไปมันก็สะสม มันหนัก ..สะสมอารมณ์ที่เป็นกรรม โดนไม่รู้ตัว ถึงเวลาจะนอน ..อารมณ์ที่สะสมมาเก็บมา ก็ฟุ้งขึ้นมา มีเรื่องนั้นเรื่องนี้ คิดนั้นคนนี้ เหมือนวืทยุโทรทัศน์ ที่อยู่ในกายนี้ มันไมีหยุดสักทีจะปิดก็ปิดไม่ได้ ไม่รู้จะทำยังไง เพราะเราะไม่เคยฝึกหัด ให้รู้จัก กายา อารมณ์ แล้วก็จิต
..อารมณ์นั้น มันเป็นกรรม ..ที่มีอะไรมากมาย ที่ไปยึดเอามา ทับถมกาย จิตอยู่ในกายก็ต้องรับ รับทุกข์ของอารมณ์ เมื่อเรารู้ว่า มันเป็นกรรม
จิตเราก็เป็นจิตเวงน้อยๆอาศัยในกาย เราก็นำกายนี้มาสวดมนต์ทำบุญทำทาน ให้กายมีบุญ เวลาเราน้องไม่หลับมีอารมณ์กวน เราก็พูดบอกตัวเราเอง ให้หูเราได้ยิน จิตของข้าพเจ้าอาศัยอยู่ในเรือนกายของคุณบิดามารดา จิตของข้าพเจ้า มีพระพุทธเจ้า มีพระธรรม มีพระสงฆ์อัครสาวก เป็นที่พึ่ง (เช่น พระอานนท์ พระโมคคัลลา พระสารีบุตร พระสีวลี พูดไปเถอะ เป็นชื่อของผู้ที่มีจิตที่สูงเป็นพระอรหันต์) แล้วก็พูดไป พุทโธๆๆๆ พูดไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็หลับเอง .
หากว่าไปลองทำดูแล้ว ไม่ได้ผล ก็ทิ้งมันไป หากได้ผล ก็ควรใครครวญ สำรวจดูว่าเป็นเพราะอะไร ถึงหลับได้
คำแนะนำนี้ ชี้ไปผู้ที่นับถือพุทธศาสนา ผู้ที่รู้จักกรรม รู้จักอารมณ์นึดคิดนั้นเป็นกรรม มันมาแกล้งเรา แม้ยามจะหลับจะนอน ..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
