บันทึกนึกได้ ตอนนางมารร้าย
พ่อแม่เรามักจะทำให้เรากลายเป็นนางมารร้ายในสายตาของ หลานๆ เสมอ
ถ้าจะมองในแง่ดี ก็ไปว่าพ่อแม่เราไม่ได้หรอก คือไม่ว่าใครก็ไม่ควรทำให้เราของขึ้นได้ เป็นเราเองต่างหากที่เ ระงับอารมณ์ไม่ได้ ตอบโต้ออกไป ทำให้เรากลายเป็น “ ตัวร้าย” ในสายตาของหลานๆ
แต่ในความเป็นจริงไม่ใช่อย่างนั้นไง เราก็ เป็นมนุษย์ธรรมดา ถ้ามีใคร มากระตุ้นอารมณ์เรา ทำให้เราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เราก็จะสวนกลับไปแบบใส่อารมณ์เข้าไปเหมือนกัน เพราะอีกฝ่ายก็ใส่อารมณ์มาก่อน
สถานการณ์ มันเป็นอย่างนี้ไง สมมติว่ามีพ่อ ตัวเรา แล้วก็หลานชาย มีกันอยู่สามคนสามฝ่าย
แต่ หลานชายอายุแค่ห้าขวบ เพราะฉะนั้นวิจารณญาณของเขา มีน้อยมาก ใครที่เสียงดังจะเป็นฝ่ายผิดเสมอ เราก็รู้อยู่แล้วแหละ แต่อดไม่ได้
พ่อมักจะใช้ตรรกะผิดๆของตัวเอง หรือมุมมองแบบคนมองโลกในแง่ร้าย มุมมองคนอายุ 70 ที่ไม่ยอมรับความเปลี่ยนแปลงไปของโลกภายนอก
ตัวเรา : ยอมรับความเปลี่ยนแปลงของโลก พยายามตามให้ทันโลกสมัยนี้อยู่เสมอ พูดง่ายๆคือดำรงชีวิตเหมือนคนทั่วไปในสังคม
หลานชาย : อายุแค่สามขวบ ก็จะใช้ตรรกะของเด็กสามขวบ
ทีนี้ในสถานการณ์ที่มีกันอยู่สามคน พ่อก็จะพูดจาขัดหูเราแหละ มันเป็นคำพูดในสไตล์ของคน รุ่นเก่าในทำนองที่ว่าว่าการบ่นคือการหวังดี เพราะฉะนั้นเค้าก็จะพูดในทำนองต่อว่าเราหรือบ่นเราเสมอ ซึ่งในความคิดของเขามันคือความหวังดีแหละ แต่เรา ก็จะ คิด ว่าทำไมถึงพูดแบบนั้น เรา ฟังแล้วก็เลยขึ้นเลย ตอบโต้เสียงดังกลับไป ไม่ยอมรับในตรรกะผิดๆ นั้น
พ่อเสียงดังใส่เราา เราก็ตอบโต้กลับไปเสียงดังพอกันหรือดังกว่า เพราะอารมณ์ขึ้นด้วยแหละ หลานชายที่ฟังอยู่ก็จะมองว่าเราอารมณ์ร้าย เราก็เลยกลายเป็น “ นางมารร้าย ” ในสายตาของหลานชายไปทันที
เราก็เลยรู้สึกว่าการพูดคุยกับพ่อทำให้เรากลายเป็นคนร้ายๆ อารมณ์เสียง่าย ขึ้นมาทันที ทั้งๆที่ปกติแล้วเราไม่ค่อยอารมณ์เสียใส่ใคร ไม่ค่อยขึ้นเสียงใส่ใคร ก็จะมาขึ้นเสียงใส่พ่อ เราเลยรู้สึกว่าพ่อเป็นอิทธิพลที่ไม่ดีกับนิสัยของเรา
เพราะเราทนรับ ตรรกะ ผิดๆ ของพ่อหรือการเถียงข้างๆคูๆ ของพ่อหรืออารมณ์ร้ายของพ่อไม่ได้ มันก็จะดึงด้านร้ายๆ ของเราออกมาทำให้เราขึ้นเสียงใส่ตอบโต้กลับไป เพื่อความเป็นปกติสุขในอารมณ์ของเราหรือในจิตใจของเรา เราขออยู่ห่างๆ จากพ่อดีกว่า ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากคุยด้วยเท่าไหร่ เพราะทัศนคติต่างกันเกินไป
ทัศนคติต่างกัน มันเป็น เหตุผลที่คู่รักใช้ในการแยกทางกันใช่ไหมคะ แต่ในกรณีนี้ สามารถใช้กับความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพ่อหรือเรากับแม่ได้ด้วย
ความคิดเรามันต่างกันมากจริงๆ ไม่สามารถคุยกันได้โดยที่ไม่โต้เถียงกันหรือทะเลาะกัน
ถ้าจะพูดแบบโลกสวย ก็พูดได้ว่า ทำไมเราไม่เข้าใจพ่อแม่ล่ะ เค้าเป็นคนรุ่นเก่า ความคิดเค้าไม่สามารถปรับเปลี่ยนตามสมัยปัจจุบันได้ ถ้าเราเข้าใจมันก็จะไม่มีปัญหา
แต่ขอถามกลับไปบ้างว่าในฐานะที่พ่อแม่เรามีอายุมากกว่าเราเยอะ อาบน้ำร้อนมาก่อน ทำไมเค้าถึงไม่เข้าใจเราบ้าง ทำไมเค้าถึงเรียกร้องจะให้เราเข้าใจเขาอยู่ฝ่ายเดียว
นี่ไงคะ มุมมองมันต่างกันอย่างนี้ มันก็เลยเข้ากันไม่ได้
แล้วคุณผู้อ่านล่ะคะ คิดว่ายังไง
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
