บันทึกนึกได้ ตอน แม่ไม่เคยตีนะ
ว่าหนึ่งแม่กับเราได้พูดคุยกันและแน่นอนมันนำไปสู่การโต้เถียงและกลายเป็นการทะเลาะกันในที่สุด
มีครั้งนึงเราพูดด้วยความน้อยใจว่า
“ ก็แม่ตีนกมาตั้งแต่เด็กแล้วนี่ มันเป็นปมเสมอเลย”
แม่กลับบอกว่า
“ ไม่จริงเอาอะไรมาพูด แม่ไม่เคยตี”
อืมม…ในกรณีอย่างนี้คุณๆเชื่อใครคะ
เชื่อเหยื่อที่ถูกตีอย่างเราดีไหม แต่ตอนนั้นเราโดนตีตั้งแต่ตอน 5 ขวบ ถึง 9 ขวบ
กับแม่ซึ่งเป็นคนตีแต่บอกว่าไม่ได้ตี
พี่อ้อยในคลับฟรายเดย์นี่แหละค่ะเคยพูดเอาไว้ว่า
“ คนทำไม่เคยรู้สึก แต่คนเจ็บลึกไม่ลืมคือคนถูกทำ”
ประมาณนี้แหล่ะค่ะ ข้อความอาจจะไม่เป๊ะนัก แต่ใจความประมาณนี้
พี่อ้อยเค้าพูดในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงแต่ในกรณีนี้มันกลับใช้ได้ด้วย
คือเรื่องการทำร้ายร่างกายเด็กที่เป็นลูกตัวเองสำหรับแม่อาจคิดว่าเป็นการ “ รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี”
แต่เรากลับคิดว่าถ้ารักลูกจริง ทำไมต้องตี พูดกันด้วยเหตุผลไม่ได้เหรอ
การตีไม่ควรจะเป็นหนทางในการแก้ปัญหา แต่ในตอนนั้นที่เราโตมา น่าเสียดายที่การตีเป็นสิ่งที่ถูกทำให้กลายเป็นสิ่งถูก
ทั้งพ่อแม่หรือแม้แต่ครูหรือใครก็ตามที่อายุมากกว่า มีสิทธิ์ตีเด็กได้หมด ไม่ผิดอะไรเลย เพราะจะอ้างว่าเป็นการเ “รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี ”
ความคิดอย่างนั้นมาใช้ในยุคสมัยนี้ไม่ได้แล้วค่ะ
มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับแม่ แต่สำหรับลูกมันถือเป็นเรื่องที่ทำร้ายจิตใจเรามากจนไม่ว่าจะผ่านมานานขนาดไหน เราก็ยังจำได้เราซึ่ง ยังเป็นเด็กเล็กๆถูกตีมาตลอดหลายปี ถูกตีแทบทุกวัน แต่จู่จู่การทำร้ายร่างกายอันโหดร้ายนี่มันก็หยุด
นั่นน่าจะเป็นเหตุผลที่เค้าบอกว่าไม่เคยดี
แต่ตอนที่เค้าตีเค้าจำไม่ได้ เค้าจำแต่ตอนที่เค้าหยุดตี
พอได้ยินว่าแม่พูดว่าไม่เคยตี เราพูดไม่ออกเลยไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แต่ที่แน่ๆ มันเฮิร์ทค่ะ มันผ่านมาหลายสิบปีแล้ว เราจะไปหาหลักฐานที่ไหนว่าแม่เคยตีเรา ตอนเรายังเป็นเด็กเรายังไม่คิดถึงขนาดนี้หรอก
แต่ที่แน่ๆ เราโดนตีหนักจนมันเป็นปมมาถึงตอนนี้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
