คงได้เวลาที่ผมต้องโตขึ้น เพื่อเป็นผู้ใหญ่ที่ดี
ลูกต้องทันเกมของคนอื่น
พ่อของผมเอง
พ่อผมมักจะบอกประโยคนี้ทุกครั้ง ตอนที่ผมตามคนอื่นไม่ทัน คุณคิดว่ามันเป็นประโยคที่ดีหรือไม่ครับ? สำหรับผมคิดว่ามันเป็นประโยคที่ทำให้ผมต้องเรียนรู้มากขึ้น เพื่อจะไม่ตกเป็นหมากของใคร แต่สุดท้าย ผมก็กลายเป็นหมากของสังคมอยู่ดี ผมยังคงเป็นเด็กที่เดินตามคำสั่งสอนของพ่อแม่ เป็นเด็กที่เดินตามคำสั่งของสังคมที่บอกว่า การประสบความสำเร็จเป็นเรื่องที่ต้องทำ ผมคิดว่า ได้เวลาที่ผมต้องโตขึ้น เพื่อให้ผมได้เลือกเดินทางของตัวเองแล้วครับ
ทางของตัวเองคืออะไร? หลายคนบอกผมว่า ผมเป็นคนที่หัวไว, เก่งภาษา, ตั้งใจเรียน, เป็นเด็กดีของครูบาอาจารย์และของครอบครัว แต่คำชมพวกนั้นมันไม่ได้ทำให้ผมเจอทางของตัวเองเลย ผมไม่คิดว่าคำชมเหล่านั้นเป็นคำโกหก หลายครั้งผมเห็นตัวเองมีทักษะที่คนชม แต่แค่มีทักษะเหล่านั้น มันสามารถสร้างทางของตัวเองได้จริง ๆ เหรอ? เมื่อผมได้ยินคนพูดว่า "ผมเจอทางของตัวเองแล้ว (My path is clear)" มันทำให้ผมขนลุกมาก เพราะการเจอทางของตัวเอง มันดูยิ่งใหญ่จริง ๆ มันดูยิ่งใหญ่เกินไปที่เด็กคนหนึ่งจะคิดออก
ผมหาเส้นทางของตัวเองจากการไปอ่านหนังสือ ผมอ่านตั้งแต่การ์ตูนไปจนถึงหนังสือพุทธศาสนา ผมชอบเส้นทางที่ศากยมุนีมอบให้ เป็นทางที่เมื่อผมเลือกเดินแล้ว มันสบายใจสุด ๆ แต่ก่อนผมเป็นพุทธหัวรุนแรง ที่ถ้าหากใครก็ตามมาพูดดูหมิ่นศาสนาพุทธหรือคำสอนของศากยมุนี ผมจะตอบกลับด้วยข้อมูลจากพระไตรปิฏกที่ได้รับการแปลเนื้อความเป็นภาษาไทยอีกที ทุกครั้งที่ผมทำอย่างนั้น เหมือนผมได้กลายเป็นคนที่ศักดิ์สิทธิ์และบริสุทธิ์กว่าคนอื่น ทั้งที่จริง ผมไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยแม้แต้น้อย
เส้นทางของพุทธหัวรุนแรง ไม่ต่างอะไรจากเส้นทางของคนหัวรุนแรงที่ไร้ศาสนา พวกเรายึดติดคำสั่งสอนของศาสดา จนทำให้เราเห็นมุมมองที่แตกต่างว่าเป็นของพวกชั่วช้า หรือเป็นของพวกบ้านป่าเมืองเถื่อน โชคดีที่ผมเจอคู่หูคู่คิดเข้ามาปรับทัศนคติ ให้ผมกลายเป็นผมจนถึงทุกวันนี้ เหมือนกับได้รับการสั่งสอนจากพ่อหรือแม่ที่เมตตา ที่สอนให้ผมมองโลกตามความเป็นจริง
ทุกวันนี้ ผมเลือกเส้นทางของพุทธศาสนา ที่อ่อนโยนและใจดีกับผู้อื่น ความคิดเห็นที่แตกต่างหรือการเลือกที่แตกต่าง ทำให้โลกของเราน่าอยู่มากขึ้น พวกเรามักติดกับดักของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เรานับถือ จนมันปิดบังความสวยงามของโลกนี้จริง ๆ
ชีวิตคือศิลปะแห่งการสมดุล
ธันวา พลพล (2024)
หากเราไม่สมดุลระหว่างความเข้าใจในเส้นทางของตัวเองและความเข้าใจในเส้นทางของคนอื่น ชีวิตคงเป็นเรื่องที่หนักหนาสาหัสเกินไปสำหรับพวกเราทุกคน
ความเป็นจริงแล้ว ผมไม่ต้องทันเกมทุกคนที่ผมเจอก็ได้ เพราะทุกครั้งที่ผมพยายามเรียนรู้พฤติกรรมอีกฝ่าย เพื่อทันเกมเขา ผมกลับพบว่าตัวเองคิดมากขึ้นเรื่อย ๆ บางครั้ง สิ่งที่ผมต้องทันเกมจริง ๆ คือ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในจิตใจผมต่างหาก ผู้ใหญ่ที่จิตใจโตแล้ว คือผู้ใหญ่ที่ทันสังเกตความรู้สึกที่เกิดขึ้น และเลือกในสิ่งที่ตัวเองต้องการทำได้อย่างแท้จริง
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
