"ถ้าคุณมีเวลานั่งมองทะเลสาบเงียบๆ คนเดียวสักครึ่งชั่วโมง... คุณจะนึกถึงเรื่องอะไรเป็นอันดับแรก?"
บางครั้งการเดินทางไม่ใช่แค่การย้ายจากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่ง... แต่มันคือพื้นที่ให้เราได้หยุด หายใจ และฟังเสียงของตัวเองให้ชัดขึ้น
จากท้องฟ้าผ่านหมอกขาวที่หน้าต่างเครื่องบินเช้าวันนี้ จนถึงค่ำคืนที่ทะเลสาบสงขลา ฉันรู้สึกว่าการเดินทางครั้งนี้เหมือนเป็นสมุดบันทึกบทใหม่ที่กำลังถูกเขียนทีละหน้า
หลังภารกิจในวันนี้เสร็จสิ้น ฉันเข้าพักที่โรงแรม
สุวรรณา เปิดม่านห้อง เห็นวิวทะเลสาบสงขลาที่กว้างใหญ่ สงบนิ่งเหมือนกระจกสะท้อนท้องฟ้า เสี้ยววินาทีนั้น ฉันรู้สึกเหมือนโลกหยุดนิ่ง... นิ่งพอให้ความเหนื่อยล้าทั้งหมดค่อยๆ ไหลออกไป
พอใจสงบพอให้คิดเรื่องอาหารเย็นได้ เลยเดินไปยังถนนตาหลวงใกล้โรงแรม ร้าน “โจ๊กหมูเลิศรส” ที่คนเต็มจนแทบหาที่นั่งไม่ได้ ฉันสั่งต้มเลือดหมู และระหว่างรอโจ๊กอุ่นๆ ก็เห็นใครบางคนกำลังถ่ายคลิป บรรยากาศในร้านคึกคักและเต็มไปด้วยรอยยิ้มของคนที่ดูจะเหนื่อยมาทั้งวันไม่ต่างกัน
จากนั้นฉันเดินไปสวนสาธารณะเฉลิมพระเกียรติ 72 พรรษา มหาราชินี ริมทะเลสาบ... ค่ำนี้คนบางตา บรรยากาศเงียบสงบจนฉันได้ยินเสียงลมพัดเบาๆ ตัดกับแสงไฟริมทาง ฉันเดินไปเรื่อยๆ ปล่อยใจให้ลอยไปกับผืนน้ำ มันทำให้ฉันนึกถึงคำถามที่อยู่ในหัวมานาน... เราทุกคนเดินทางไปหาอะไร? ความสำเร็จ? ความสุข? หรือความสงบที่แท้จริง?
ก่อนกลับโรงแรม แวะตลาดเปิดท้ายประมงใหม่ คว้าเสื้อคริสต์มาส กางเกงช้าง รองเท้าหนังมา 1 คู่ และมะม่วงน้ำปลาหวานอีก 1 ชุด ขากลับเจอรถห้องสมุดเคลื่อนที่ที่จอดอยู่ ขนมไทยราคา 5 บาทเรียงรายเต็มคันรถ และฉันก็ได้ข้าวกล่องฟรีจากใครสักคนที่มีน้ำใจพอจะแบ่งปัน ฉันยิ้มรับไว้และคิดในใจว่า... บางครั้งความสุขมันก็เรียบง่ายขนาดนี้
ฉันกลับขึ้นห้อง นั่งลง เปิดเอกสารดูงาน แต่ความคิดก็ยังลอยวนอยู่กับเรื่องราวในวันนี้ รู้สึกเหมือนทุกการเดินทางของเรามีอะไรบางอย่างแฝงอยู่เสมอ สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างทาง อาจเป็นคำตอบที่เรามองข้ามไป
คืนนี้ฉันจะหลับพร้อมกับเสียงทะเลสาบสงบๆ และเรื่องราวที่ฉันจะจำไว้เล่าให้พวกคุณฟังต่ออีกครั้งเมื่อถึงสตูล
"แล้วคุณล่ะ... เดินทางครั้งล่าสุด คุณเก็บอะไรระหว่างทางมาเล่าให้ตัวเองฟังบ้างไหม?"
...ปลายดาวอินฟินิตี้
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
