ประวัติความเป็นมา หลวงปู่มี ฐิตสาโร
วัดโพนทอง จ.สุรินทร์
Prashya Global
หลังจากสำเร็จการศึกษาชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ท่านได้บรรพชาเป็นสามเณรและศึกษานักธรรมตรีจนจบ จากนั้นได้เดินธุดงค์ไปตามชายแดนในสถานที่ต่าง ๆ เพื่อเรียนวิชากับครูบาอาจารย์หลายรูปในจังหวัดสุรินทร์ เมื่อเข้าสู่วัยหนุ่ม ท่านลาสิกขาและใช้ชีวิตเป็นฆราวาสที่บ้านเกิดเป็นเวลาหลายสิบปี
ในปี พ.ศ. 2531 ขณะอายุ 76 ปี ท่านได้อุปสมบทอีกครั้ง โดยมีพระครูภัทรญาณคุณ (หลวงพ่อประเสริฐ) วัดดาราธิวาส อำเภอสังขะ จังหวัดสุรินทร์ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการสุรินทร์ ปัญญาโร เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระสุพจน์ เตชพโล เป็นพระอนุสาวนาจารย์
หลวงปู่มีเป็นที่รู้จักในฐานะพระสงฆ์ที่มีวัตรปฏิบัติดี ไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสีย วัตถุมงคลที่ท่านสร้างขึ้นมีพุทธคุณด้านเมตตามหานิยมและแคล้วคลาดปลอดภัย ชาวบ้านในพื้นที่เล่าถึงประสบการณ์ที่รอดพ้นจากอุบัติเหตุอย่างปาฏิหาริย์เมื่อมีวัตถุมงคลของท่านติดตัว
ในปี พ.ศ. 2566 ขณะอายุ 111 ปี ท่านได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นราช ในราชทินนาม "พระราชมงคลวัชรินทร์ สุจิณธรรมวิจิตร มหาคนิสสร บวรสังฆา รามคามวาสี"
หลวงปู่มีมรณภาพอย่างสงบเมื่อวันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2568 เวลา 02.30 น. ที่โรงพยาบาลกาบเชิง จังหวัดสุรินทร์ หลังจากเข้ารับการรักษาอาการอาพาธเป็นเวลาประมาณ 3 สัปดาห์ สิริอายุ 113 ปี 37 พรรษา
พิธีพระราชทานน้ำหลวงสรงศพจัดขึ้นเมื่อวันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2568 โดยมีพระราชวิมลโมลี เจ้าคณะจังหวัดสุรินทร์ เป็นประธานในพิธี และมีกำหนดพิธีพระราชทานเพลิงศพในวันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2568
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
