"10 ปี ในการทำงานบริการ กับชีวิตที่หายไป" #EP1
สวัสดีจ้าาา ขอแนะนำตัวก่อนน๊า
เราชื่อเมย์ แต่เพื่อนชอบเรียกว่าเมรี (เมรีขี้เมา) 555
ปัจจุบันอายุ 32 ทำงานบริการในร้านอาหารในห้างแห่งหนึ่ง ใช้ชีวิตแบบวนลูป ตื่นมา ไปทำงาน กลับดึก (งานห้างอ่ะเน๊อะ) แต่สิ่งที่น่าใจหายก็คือ เราใช้ชีวิตแบบนี้มาเป็น 10 ปีแล้ว
สมัยก่อนติดขนตาปลอมไปทำงานด้วยนะ 555
เราก็รู้สึกว่า ทำไมชีวิตเราเหมือนกับหุ่นยนต์ ผสม ปลวก (เรียกว่าหุ่นยนต์ปลวกได้มั้ยนะ555) คือวนลูป ทำงาน ทำแบบนี้จนหมดอายุขัยและจากโลกนี้ไป
ขอเล่าย้อนกลับไป ช่วงที่ยังเป็นเด็ก บ้านเราค่อนข้างลำบาก (ยากจน) พออายุ 16 ปี ตอนนั้นเรียนปวช.1 ภาคเรียนที่ 2 ทางวิทยาลัยก็ถามว่ามีห้างเปิดใหม่ (เป็นห้างเก่ารีโนเวทใหม่) ใครอยากหารายได้เสริมหลังเลิกเรียนให้มาลงทะเบียนไว้ แล้วครูจะติดต่อไป
ด้วยความที่เราอยากได้เงินซื้อโทรศัพท์เป็นของตัวเอง เลยลงชื่อไว้ แล้วรอด้วยความหวัง55 ผ่านไปเป็นเดือน ปรากฎว่าเงียบกริ๊บ ครูหาย ไม่ติดต่อมาเลย
ด้วยความร้อนใจ ผสมร้อนเงิน เลยตัดสินใจไปหาครูที่ห้องเลยค่ะ (แต่ในใจรู้สึกตื่นเต้นและกังวลยู่นะ) ปรากฎว่าที่เงียบไปเป็นเพราะครูลืม
สรุปครูให้เลือกค่ะว่าอยากทำร้านไหน ครูแอบกระซิบว่ามีอยู่ร้านนึงได้ค่าแรงเยอะสุด แต่....งานหนักมาก น่าจะเหนื่อยสุด ที่สำคัญต้องเต้นด้วย
ด้วยความที่อยากได้เงินเยอะ เรากับเพื่อน เลยเลือกร้านนี้ค่ะ
ถึงวันนัดเริ่มงาน ร้านยังไม่เรียบร้อยจ้าาาา ผู้จัดการบอกว่าเราต้องไปทำงานร้านอื่นก่อน 3 วัน (เหมือนให้ไปฝึกงานก่อน) เราเดินทางลำบากมาก สาขาที่ต้องไปฝึกอยู่ห่างออกไป 13 กิโล แล้วเลิกดึก แต่ก็คอยบอกตัวเอง อดทนค่ะสาวแค่ 3 วัน เธอทนได้555
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
