10 ปี ในการทำงานบริการ กับชีวิตที่หายไป EP 2
ย้อนไปเมื่อตอนอายุ 16 หลังจากที่ได้งานพาร์ทไทม์ เป็นงานร้านอาหารในห้างแล้ว แต่เนื่องจากเป็นห้างที่รีโนเวทใหม่ ร้านอาหารบางร้านยังไม่พร้อมเปิดบริการ รวมถึงร้านที่เราไปสมัครงานไว้ ผลที่ได้คือต้องไปทำงานที่สาขาไกล้เคียงก่อน เป็นเวลา 3 วัน
เมื่อถึงวันเริ่มงานวันแรก เด็กอายุ 16 ที่ไม่เคยทำงานมาก่อน รู้สึกตื่นเต้นและรู้สึกกลัวมาก งานเสิร์ฟในร้านอาหารค่อนข้างวุ่นวาย เราทำตัวไม่ถูก เดินวนไปมา ทุกอย่างดูน่ากลัวไปหมด เราทำงานด้วยความประหม่า จำหน้าตาอาหารไม่ได้ เสิร์ฟอาหารผิดโต๊ะ หาโต๊ะไม่เจอ ตกใจเสียงลูกค้า เสียงตะโกนจากในครัว เสียงเรียกของพนักงานประจำรุ่นพี่ และอีกหลายสิ่งอย่าง เวลาช่างเดินช้าเหลือเกิน เมื่อไหร่ร้านจะปิดนะ มองแต่นาฬิกา จนในที่สุดก็ได้เวลากลับบ้าน
เรากลับถึงบ้านด้วยสภาพ ปวดขา เหนื่อย เมื่อไปหมดทั้งตัว แต่สิ่งที่รู้สึกทรมานที่สุดคือ....รองเท้ากัด แล้วก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า
เช้าวันต่อมา เราไปเรียนตามปกติ จนไกล้ถึงเวลาเลิกเรียน เราต้องเตรียมตัวไปทำงาน แม้ในใจไม่อยากไปทำแล้ว แต่ด้วยความที่อยากมีรายได้ สุดท้ายแล้วแม้ว่าจะฝืนใจแค่ไหนก็ต้องไปอยู่ดี
จนกระทั่งถึงวันที่สาขาเราเปิดวันแรก เป็นช่วงปลายปี แน่นอนว่า ลูกค้าเยอะมาก รอคิวทั้งวัน พนักงานทุกคนได้พักกินข้าว 2 รอบ รอบละครึ่งชั่วโมง เพื่อรองรับกับจำนวน ลูกค้าที่เยอะตลอดทั้งวัน แต่สิ่งที่เรายังจดจำได้จนถึงวันนี้คือ เราไม่ได้กินข้าวเพราะข้าวกล่องที่เราเตรียมไว้กินช่วงพักเวรหาย จนทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่าใครเอาไป 555 ทำให้เราไม่ได้กินข้าวเลยทั้งวันเพราะออกไปซื้อไม่ทัน วันเปิดร้านวันแรก จบลงที่พนักงานทุกคนได้กลับบ้านเที่ยงคืน เพราะต้องเก็บล้างอุปกรณ์ ทำความสะอาดบริเวณในร้าน
วันถัดมาหลังเลิกเรียน เรานั่งอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อหน้าห้างคิดไตร่ตรองว่าจะไปทำงานดีไหม เพราะความรู้สึกว่า งานหนัก และเหนื่อยมาก จนเพื่อนลงมาตามให้ไปทำงาน ในที่สุดเราก็ทำต่อค่ะ
เราทำงานที่ร้านนี้ จนเรียนจบ ปวช.3 จากเด็กเสิร์ฟ พัฒนาเป็นพนักงานรับออร์เดอร์ เราตัดสินใจไม่เรียนต่อมหาวิทยาลัยเพราะฐานะทางบ้านไม่ดี ซึ่งเราจบปวช.ได้เพราะกู้กยศ. และอาศัยทำงานหลังเลิกเรียน จนในที่สุดเราก็ตัดสินใจทำงานที่นี่ต่อ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
