24/11/2562
ความฝันในครั้งนี้เกิดขึ้นจาก ครอบครัวทั้งครอบครัวที่เป็นญาติที่สนิทสนมกัน โดยที่ครอบครัวแรกนั้นได้มีเรื่องน่ายินดีเกิดขึ้น เมื่อครอบครัวนั้นได้คลอดบุตรออกมา จึงได้จัดงานเลี้ยงฉลองและนัดพบญาติไปด้วยในตัว
ในฝันครั้งนี้ตัวเรานั้นเป็นผู้หญิงวัยรุ่น เป็นผู้มาร่วมงาน และเป็นลูกพี่ลูกน้องกับหญิงสาวผู้คลอดบุตรในครั้งนี้
งานเลี้ยงดำเนินไปด้วยความสนุกสนาน และความยินดีของทุกฝ่าย แต่ท่านกลางความยินดีกลับมีสายตาแห่งความริษยาอย่างชัดเจน สายตานั้นไม่ได้มาจากผู้คนในงาน แต่มาจากเพื่อนบ้าน
หลังจากที่งานเลี้ยงฉลองผ่านไปอย่างมีความสุข ในวันต่อมาในบ้านของลูกพี่ลูกน้องเรานั้น ก็เริ่มมีแต่เหตุการณ์ที่ทำให้หลายฝ่ายนั้นเป็นทุก ตั้งแต่ อาการป่วย การเกษตรที่มีแต่เรื่องแย่ๆ การทะเลาะกัน หรือแม้แต่ภัยธรรมชาติ เป็นแบบนี้อยู่หลายวันในแต่ละวันก็มีปัญหาที่ต่างกันไป
เมื่อเหตุการณ์เริ่มหนักขึ้นก็ย่อมต้องมีการปรึกษาญาติพี่น้องอีกครั้ง นั่นทำให้ครอบครัวของเราต้องมาที่นี่อีกครั้ง
เราพึ่งรู้ว่าผู้เป็นแม่ของเรานั้นมีพลังในการทำนาย จะเรียกว่าทำนายหรือชี้เป้าหมายดีนะ คิดซะว่ามันรวมกันก็แล้วกันนะ
ในตอนที่จะทำนายนั้นผู้ทำนายจะไม่รู้ตัว คำทำนายก็จะมาแบบไม่รู้ตัวเช่นกัน
คำทำนายที่ว่านั้นคือ เอาจริงคือจำไม่ค่อยได้ จะบอกคร่าวๆ ก็แล้วกัน ประมาณว่า "ภัยนั้นอยู่ใกล้ตัว แต่ต้องมองให้ดีเพราะบางคนนั้นก็ไม่ได้อยากเป็นภัยของคนอื่นด้วยใจจริง" หลังจากนั้นผู้ทำนายก็สลบไป
เมื่อเหตุการณ์นั้นจบ ทุกคนก็เริ่มทำพิธีสะเดาะเคราะห์ สวดมนต์ ขอพร จนทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี
ทุกคนในที่นั้นล้วนแล้วเหมือนจะรับรู้ได้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหมดนั้นน่าจะมาจากเพื่อนบ้านผู้อิจฉาริษยาครอบครัวนั้น ส่วนบางคนที่บอกว่าดีนั้นน่าจะหมายถึงลูกชายของพวกเขา ที่ยังเป็นเพียงเด็กประถมที่ไม่อาจมีปากมีเสียงกับพ่อแม่ตนได้
หลังจากนั้นทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมทุกคนมีความสุข จนกระทั่ง เพื่อนบ้านหลังนั้นได้เปลี่ยนเป้าหมายความโกรธแค้นมาที่บ้านของเราแทน
ครอบครัวนั้นได้ทำการสาปแช่งเราและน้องชาย โดยให้ครอบครัวเราเลือกว่าจะให้ใครตาย และจะให้ใครรอด ครอบครัวเรานั้นเลือกไม่ได้
และจู่ๆ บ้านหลังนั้นที่ทำการสาปแช่งก็เกิดเหตุเพลิงไหม้ขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ ตัวเราในเวลานั้นยังอยู่ที่บ้านลูกพี่ลูกน้อง จึงได้วิ่งเข้าไปในกองไฟ เพื่อช่วยเหลือลูกชายของบ้านหลังนั้น ในตอนที่เจอ เด็กชายคนนั้นดูอ่อนแรงเราจึงรีบพยุงและพุ่งตัวออกมาทางหลังบ้านและตกลงไปในแม่น้ำที่หนาวจัด และเป็นเวลากลางดึก (แต่ในความคิดตอนนั้นไม่ได้ห่วงเด็กชายนะ คิดแต่ว่ากูจะวิ่งเข้าหากองไฟทำไม ได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจ เมื่อช่วยได้ตอนอยู่ในน้ำก็คิดอีกว่า กูทำได้ไงวะ กำลังอึ้งกับตัวเองอยู่)
หลังจากเหตุการณ์นั้นทางบ้านของเราได้ส่งเราไปอยู่ที่อื่น ตัวเรานั้นต้องย้ายบ้าน ย้ายโรงเรียน ไปอยู่คนเดียว เพื่อป้องกันการสูญเสียที่อาจจะเกิดขึ้นจากการสาปแช่ง ในตอนนั้นครอบครัวเรานั้นไม่อยากให้เราแยกไป แต่จำเป็นต้องทำ เราจึงได้เห็นใบหน้าเปื้อนน้ำตาของครอบครัวก่อนจากกัน
ส่วนเด็กชายคนนั้นที่เราช่วยไว้ ก็ได้อยู่ในความดูแลของครอบครัวเรา
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งที่เราไม่รู้จัก (นั่นคือความคิดของเราในตอนนั้น) ในตอนแรกคิดว่าต้องอยู่คนเดียวในที่ใหม่ สรุปแล้วเราต้องอยู่ในความดูแลของผู้อำนวยการโรงเรียน
แต่ที่น่าแปลกคือฝันมาตั้งนานจำชื่อผู้อำนวยการได้แค่คนเดียว ซึ่งชื่อนั้นก็คือ เดวิด
โรงเรียนใหม่ที่มาอยู่นั้นต้องอยู่หอพัก ถ้าจะให้นึกภาพออกโรงเรียนนี้คงจะมีบรรยากาศเหมือนกับโรงเรียนอินเตอร์แบบต่างชาติ นักเรียนก็มีหลายสัญชาติ แต่คือทุกคนพูดไทย (เอาน่ามันก็แค่ฝัน)
ชีวิตเหมือนจะราบเรียบไร้ปัญหา มีเพื่อน มีชีวิตที่สนุกสนาน จนกระทั่งวันหนึ่ง ในวันนั้นก็เหมือนกับวันปกติไม่มีเหตุการณ์พิเศษอะไร
มีเพื่อน มีอาจารย์ที่สนิท เดินคุยกัน จนกระทั่งอาจารย์ได้เล่าถึงเหตุการณ์ๆ หนึ่ง หลังจากนั้นภาพก็ตัดไปในเหตุการณ์ที่อาจารย์เล่า
ภาพที่เห็นคือโลงศพหนึ่งโลงที่มีเด็กสาวคนหนึ่งนอนอยู่ น่าจะอยู่เธอมีผมสีบลอนด์ หน้าตาสวยมาก สีผิวซีดเซียว มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้าไปใกล้กับโลงศพนั้น ก่อนจะจับมือของเด็กสาวที่อยู่ในโลงด้วยความเศร้า แต่แล้วผู้หญิงในโลงนั้นกลับลืมตาตื่นขึ้นมา และจับมือของเด็กสาวผู้ที่กำลังตกใจไว้แน่น ก่อนจะลุกขึ้นมากัดเธอ
ในตอนนั้นมีคนตะโกนว่าผีเข้าๆ เต็มไปหมด แต่ความคิดของเราคือผีเข้าบ้าอะไร นี่มันซอมบี้ชัดๆ แล้วจู่ๆคนที่เราคิดว่าเป็นซอมบี้ก็ตวัดสายตามามองเรา ก่อนภาพจะตัดมาในตอนที่เรากำลังเดินอยู่กับเพื่อนและอาจารย์ (ความคิดในฝันตอนนั้นคืองง เพราะอยู่เราก็เข้าไปในเกตการณ์ที่เรา เหมือนวาปเลย)
เมื่อเล่าจบเราก็เงยหน้าไปมองหน้าอาจารย์ ความคิดแรกคือ หน้าคุ้นๆ เนอะ พอคิดแบบนั้นใบหน้าของอาจารย์สาวที่เคยยิ้มอย่างอ่อนโยนก็กลายเป็นแสยะยิ้ม และเราก็นึกว่าอ๋อ ศพในเรื่องเล่านั่นเอง เท่านั้นแหละวิ่งสิ รออะไร
เรากับเพื่อนนั้นวิ่งหนีจนจะถึงรถบัสอยู่แล้วแต่ก็ถูกอาจารย์คนนั้นดักหน้า พอย้อนกลับไปทางเดิมก็ยังโดนดักเช่นเคย แต่ในความคิดตอนนั้นคือ อ้าวเพื่อนกูหายไปไหนหมด
เมื่อจะไปหน้าหรือถอยหลังไม่ได้ เราจึงพุ่งหลาวเข้าพุ่มไม้ แต่เราก็โดนตามทัน และถูกบีบคอพร้อมกับกดลงกับพื้น และผีร้ายตนนั้นก็พูดขึ้นว่า "จะหนีไปไหน"
สิ่งที่คิดถึงตอนนั้นคือพ่อ แม่ และผู้อำนวยการ ตอนเรียกพ่อกับแม่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย แต่เผลอเรียกผู้อำนวยการว่าเดวิดเท่านั้นแหละ ผีตนนั้นกลับถามมาว่า "เดวิดอยู่ไหน" พร้อมกับใบหน้า เอ่อ น่าจะดูตื่นเต้นและดีใจนะ
เราจึงตอบกลับไปว่า "ผู้อำนวยการโรงเรียนไง" ผีตนนั้นจึงปล่อยมือและลอยไปหาผู้อำนวยการคิดว่านะ
แล้วความคิดในความฝันก็บอกกับเราว่า อ๋อออ แฟนเก่ากันนี่เอง แล้วเราก็ตื่นจากฝันจ้า
----------Talk----------
บอกตรงๆว่าฝันครั้งนี้งงมากกกก(ก.ไก่ล้านตัว)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
