ลำนำหอแดง 07 ไขความ
ถอดความ โดย กุ้ยหลิน
陋室空堂，当年笏满床。
衰草枯杨，曾为歌舞场。
蛛丝儿结满雕梁，绿纱今又糊在蓬窗上。
说甚么脂正浓、粉正香，如何两鬓又成霜？
昨日黄土陇头埋白骨，今宵红绡帐底卧鸳鸯。
金满箱，银满箱，转眼乞丐人皆谤。
正叹他人命不长，那知自己归来丧？
训有方，保不定日后作强梁。
择膏粱，谁承望流落在烟花巷！
因嫌纱帽小，致使锁枷扛。
昨怜破袄寒，今嫌紫蟒长。
乱烘烘你方唱罢我登场，反认他乡是故乡。
甚荒唐，到头来都是为他人作嫁衣裳。
ห้องหอทรุดโทรมร้าง
ป้ายขุนนางเคยเต็มแผง
หญ้าเฉาใบหยางแห้ง
ดนตรีเคยครื้นเครงนัก
หยากไย่ใยแมงมุม
ปกคลุมคานไม้สลัก
แพรเขียวเลอค่านัก
ปะเหนือหน้าต่างผุพัง
ผิวประทินกลิ่นหอมหวน
หน้าผัดแป้งนวลเปล่งปลั่ง
ไม่พ้นอนิจจัง
ผมเผ้ายังขาวดอกเลา
เมื่อวานฝังปฐพี
กระดูกผีของผู้เฒ่า
เย็นนี้ร่วมสาวเจ้า
แต่งแดงนอนเคียงคู่กัน
เงินทองเต็มหีบใส่
เป็นยาจกได้ฉับพลัน
ว่าเขาอายุสั้น
กลับเคหามาตายเอง
แม้มีการศึกษา
วันหน้าอาจเป็นนักเลง
แม้คัดได้เขยเก่ง
เกรงอาจกลายหญิงงามเมือง
ติหมวกขุนนางเล็กไป
อาจได้ใส่คาอันเขื่อง
วันวานโทรมซึมเซื่อง
วันนี้เป็นอำมาตย์กำแหง
โลกคือโรงละคร
ตอนท่านลาข้าขึ้นแสดง
แม้นแยกไม่แจ่มแจ้ง
ยึดบทเขาเป็นบทเรา
คิดดูช่างเหลวไหล
แต่ต้นไซร้ช่างว่างเปล่า
ดิ้นรนอยู่เร่าเร่า
ตัดชุดให้ใครเขาชม
จาก ความฝันในหอแดง บทที่ 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
