Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
แค่คิดแล้วเขียน
•
ติดตาม
10 ก.พ. เวลา 05:23 • นิยาย เรื่องสั้น
🧠ซีรีย์เมื่อฉันเป็นโรคทางสมอง🧠 EP02:ความสับสนและสิ้นหวัง
🌀EPISODE 02:ความสับสนและสิ้นหวัง
🚨...สัญญาณไซเรนเสียงดัง กับไฟสีแดงส้ม ที่มาพร้อมกับเสียงเครื่องยนต์ที่ขับเคลื่อนด้วยความเร่งรีบ เป็นที่เข้าใจกันทุกคนแล้วว่า เมื่อเห็นสัญญาณนี้จะต้องมีเหตุฉุกเฉิน ไม่เจ็บป่วยหนักก็คงมีอุบัติเหตุที่ร้ายแรง
ตอนนี้สัญญานนี้กำลังดังเข้ามาในหมู่บ้านของผม เสียงกำลังเข้ามาใกล้บริเวณหน้าบ้านของผมแล้ว ในตอนนั้นรถฉุกเฉินได้เข้ามาจอดอย่างเร่งด่วนถึงบ้านของผมแล้ว
“อาการเป็นมาประมาณกี่ชั่วโมงแล้วครับ” เสียงเจ้าหน้าที่ฉุกเฉินสอบถามภรรยาของผม เพื่อประเมินอาการของผมในสิ่งที่เกิดขึ้น จะได้เตรียมอุปกรณ์ที่เหมาะสม
“จากที่รู้จนตอนนี้ก็ประมาณกว่าแปดชั่วโมงแล้วค่ะ” เสียงภรรยาของผมที่ตอบด้วยความเป็นห่วงและกังวล (ตอนนั้นเราถูกทางเจ้าหน้าที่ฉุกเฉินตำหนิเล็กน้อย ว่าทำไมถึงตัดสินใจเรียกช้า ซึ่งเราก็เข้าใจพวกเขาว่าที่ตำหนินั้น ก็เพราะพวกเขาเป็นห่วงเราไม่อยากให้อาการหนักกว่านี้แล้ว) จากนั้นพวกเขาก็นำผมขึ้นรถเปลเพื่อขึ้นรถฉุกเฉินนำตัวส่งโรงพยาบาลต่อไป
🚑 จากนั้นรถฉุกเฉินพร้อมเปิดสัญญาณไซเรน เริ่มเคลื่อนรถออกไปจากหมู่บ้าน เพื่อไปโรงพยาบาลประจำจังหวัดในตัวเมือง ตัวผมตอนนี้ได้นอนอยูในรถ พร้อมกับสายอุปกรณ์การแพทย์ในการปฐมพยาบาลเบื้องต้น
ระหว่างที่รถกำลังวิ่งไปเพื่อไปจุดหมาย ผมมองผ่านไปนอกกระจก มองบนถนนที่วิ่งไปนั้นมีแต่ความวุ่นวายของรถบนถนน เพราะทุกคนต่างพยายามดิ้นรนในชีวิต อาจทั้งไปทำงาน พาบุตรหลานไปโรงเรียน หารายได้เพื่อจุนเจือครอบครัว แต่ภายในจิตใจของผมตอนนี้นั้น มันกลับมีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว พร้อมกับคำถามความสงสัยต่างๆในหัว ว่าทำไมตัวผมต้องมาเจอแบบนี้
🙍 แม้ว่าตัวผมจะไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย แต่ก็ไม่ใช่คนที่ตั้งใจเป็นคนเลว ผมก็เป็นแค่มนุษย์ธรรมดาๆคนหนึ่ง หลายสิ่งที่ผ่านมาในชีวิต การต่อสู้เพื่อใช้ชีวิตให้รอด ความเจ็บปวด ความทุกข์ ที่ผมเจอมามันยังไม่มากพออีกเหรอ
ผมคงจะไม่มีแรงที่จะเดินและสู้ต่อไปอีกแล้ว หรือว่านี่มันคือผลกรรม(ผลจากการกระทำ) จากความบาปที่เราอาจเคยทำในอดีตที่ผ่านมา แต่ในใจผมมันก็รู้สึกสับสนและค้านในใจ ซึ่งภายในใจผมช่วงนั้นเชื่อว่า ในทุกเรื่องที่ผมเคยทำผิดพลาดไป พระผู้สร้างจักรวาลทรงรับรู้เสมอว่า มันไม่ได้มาจากการที่ตัวผมตั้งใจทำในสิ่งแย่ๆ เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วก็ขอการอภัย กลับใจ เรียนรู้ปรับปรุงแก้ไขเริ่มต้นใหม่
😐 ผมก็แค่มนุษย์ธรรมดาคนๆหนึ่งเอง และผมเชื่อว่าในโลกใบนี้มันยังมีคนที่ตั้งใจที่จะทำสิ่งชั่วร้ายที่ไม่ดีอีกมากมาย ถ้าคนกลุ่มนั้นเขาต้องเจอทุกข์หนัก แบบนั้นสิถึงจะถูกต้อง แต่สุดท้ายผมดันกลายเป็นคนที่ต้องเจอ มันไม่ถูกต้องนะ!! (คิดแบบนี้ไม่ดีครับ อย่าเอาตัวอย่างนะ😁)
👍จากนั้นรถฉุกเฉินก็ส่งผมถึงจุดหมายโดยปลอดภัย...
💐หมายเหตุ: ในตอนนั้นรากฐานความเชื่อเรื่องจิตวิญญาณของผมที่มาจากความเชื่อทางจิตวิญญาณแบบศาสนาที่ผมนับถือ ค่อนข้างทำให้ตัวผมมีความเชื่อฝังในส่วนลึกไปอย่างมากๆเลยว่า ทุกความเจ็บป่วยมาจากความบาป โดยเฉพาะความเจ็บป่วยหนัก เป็นเพราะความบาปเท่านั้น ด้วยอะไรหลายอย่างที่ทำให้ตอนนั้นมันเชื่อแบบนั้น
🤔ซึ่งการที่ผมเชื่อแบบนั้น ผมได้เรียนรู้พบว่า พอเราป่วยพอเราทุกข์ มันกลับยิ่งซ้ำเติมตัวเราลงไปหนักขึ้นอีก ซึ่งในตอนนี้ที่ผมกำลังเขียนอยู่นั้น หลักความเชื่อด้านจิตวิญญาณผมได้เปลี่ยนไปแล้ว ซึ่งมันทำให้ตัวผมมีความสุขขึ้นอย่างมากมาย ดีขึ้นทั้งจิตใจและร่างกายเลยทีเดียว..
✍️ เขียนโดย Heavy✨
#เมื่อฉันเป็นโรคทางสมอง #บทความ
#เรื่องเล่า #ประสบการณ์ชีวิต #แค่คิดแล้วเขียน #เส้นเลือดในสมองแตก #เรื่องสั้น #ปรัชญาชีวิต
ชีวิต
ไลฟ์สไตล์
เรื่องเล่า
บันทึก
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
เมื่อฉันเป็นโรคทางสมอง
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2025 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย