ในปี 2544 ปลายๆปีผมมีอาการของโรคจิตเภทซึ่งโรคนี้ผมไม่เคยรู้จักมาก่อน
อาการเริ่มแรกคือการเห็นภาพมายา(ภาพหลอน)และมีเสียงคนพูดในหู ผมไดไปหาหมอ หมอให้ยามาทานผมรักษาอาการอยู่ได้หกเดือนคุณหมอที่รักษาผมท่านย้ายหน้าที่ไปและไม่มีหมอคนอื่นเข้ามาทำหน้าที่แทน ผมจึงต้องหยุดการรักษาไปเกือบปี อาการของผมเริ่มากขึ้นและในช่วงเวลาเดียวกันผมต้องเข้าไปผ่าตัดปลูกถ่ายไตที่ รพ.รามา หลังจากผ่าตัดแล้วผมก็ได้ไปพบจิตแพทย์ที่แผนกจิตเวชของ รพ.รามา
คุณหมอที่รักษาผมเป็นคุณหมอผู้หญิง คุณหมอได้ปรับยาให้ผมสามถึงสี่ครั้งอาการของจิตเภทก็ค่อยๆลดลง และผมทานยาต่อเนื่องมาอีกหลายปี
แต่อาการเสียงพูดในหูก็ยังไม่หายไป จนถึงปัจจุบันนี้อาการเสียงพูดในหูก็ยังคงมีอยู่ แต่ผมก็สามารถใช้ชีวิตได้ปกติเหมือนคนธรรมดาทั่วไป ผมกินยาต่อเนื่องมาตลอดจนถึงปีที่ 17 อาการเห็นภาพมายาก็หายไปเหลือแต่เพียงเสียงในหูที่ยังมีอาการอยู่จนถึงช่วงที่โควิตระบาดผมต้องย้ายการรักษาอาการจิตเภทมารักษาอาการที่ รพ.ต้นสังกัด แต่ยาตัวที่คุณหมอที่ รพ.รามาให้ทานนั้นที่ รพ.ต้นสังกัดของผมไม่มียาตัวนี้ แต่มียาที่มีลักษณะใกล้เคียงกันและใช้ทดแทนกันได้ ผมจึงเปลี่ยนมาทานยาตัวใหม่แต่โดสของยาต่ำเกินไป
จึงคุมอาการเห็นภาพมายาไม่ได้ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าโดสของยาต่ำเกินไปจึงไม่ได้บอกคุณหมอ พอโรคโควิตเริ่มคลี่คลายลงผมจึงได้กลับไปรักษาอาการจิตเภทที่ รพ.รามาอีกครั้ง ซึ่งคุณหมอที่ รพ.รามา ก็ได้ปรับโดสของขยาเพิ่มขึ้นจนอาการของผมเริ่มดีขึ้นมาอีกครั้ง แต่อาการของการได้ยินเสียงในหูก็ยังคงมีอยู่ อาการโดยรวมถือว่าดีขึ้นมาก
วันนี้ผมขอจบการเล่าประสพการณ์ของการเป็นโรคจิตเภทใว้เพียงแค่นีก่อน มันยังมีแง่มุมต่างๆของโรคทางจิตเวชโรคอื่นๆที่ผมเป็นอยู่ในปัจจุบันนี เช่น ไบโพลาร์ขั้วซึมเศร้า และไบโพลาร์ขั้วแมเนียในระยะเริ่มต้น รวมทั้งโรคย้ำคิดย้ำทำระยะเริ่มต้นด้วย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
