ลำนำสามก๊ก 17 อาลัยหมีเหิง 叹祢衡
จาก 三国演义 วรรณกรรมสามก๊ก บทที่ 23
《咏史诗·江夏 ลำนำอดีต เจียงเซี่ย》
唐 胡曾 หูเฉิง ถัง
ถอดความโดย กุ้ยหลิน
黄祖才非长者俦，祢衡珠碎此江头。
今来鹦鹉洲边过，惟有无情碧水流。
หวงจู่เก่งกาจหาใครเคยท้าทาย
หมีเหิงจำวางวายเหนือสายนที
ผ่านมาเยือนเกาะนกแก้วในวันนี้
สายวารีสีครามยังรี่ไหลเย็นชา
หมีเหิง 祢衡 (ยีเอ๋ง) ปากพาจน
หมีเหิงได้รับการแนะนำตัวจากข่งหยง 孔融 ว่ามีความสามารถมากกว่าตนถึงสิบเท่า หมีเหิงเป็นคนเก่งแต่ปากพาจน สามารถสร้างศัตรูรอบตัวด้วยคำพูดไม่กี่คำ หมีเหิงปรามาสคนรอบตัวเฉาเชา (โจโฉ) เฉาเชาจึงให้ไปทำหน้าที่คนตีกลอง ในงานเลี้ยงสำคัญ หมีเหิงสวมชุดเก่าตีกลอง จึงถูกสั่งให้เปลี่ยน หมีเหิงถอดชุดเก่าทิ้งยืนเปลือยกายตีกลอง บอกว่าเป็นชุดบริสุทธ์ที่พ่อแม่ให้มา แล้วปรามาสว่าเฉาเชาเป็นคนแปดเปื้อน เฉาเชาไม่อยากกำจัดด้วยตนเองจึงตั้งให้เป็นทูตไปหาหลิวเปี่ยว 刘表 (เล่าเปียว) ที่จิงโจว 荆州 (เกงจิ๋ว)
หมีเหิงไปถึงที่ไหนก็ใช้ปากสร้างศัตรูได้อย่างว่องไวที่นั่น หลิวเปี่ยวรู้ทันว่าเฉาเชาจะยืมมือตนกำจัดหมีเหิง จึงส่งหมีเหิงไปหาหวงจู่ 黄祖 (หองจอ) ซึ่งเป็นคนมุทะลุ ที่เจียงเซี่ย 江夏 (กังแฮ) หมีเหิงกล่าวปรามาสหวงจู่ว่าเป็นเพียงเจว็ดให้คนกราบไหว้แต่ไร้อิทธิฤทธิ์ หวงจู่โกรธสั่งประหารหมีเหิง ศพฝังอยู่ที่เกาะนกแก้ว 鹦鹉洲 อิงอู่โจว (เอ๋งบูจิ๋ว)
เกาะนกแก้ว 鹦鹉洲 อิงอู่โจว เป็นเกาะกลางน้ำฉางเจียง แถวฮั่นหยาง 汉阳 จมน้ำหายไปตั้งแต่ปลายสมัยหมิง อิงอู่โจวในปัจจุบัน เป็นชายหาดที่ถมเชื่อมเกาะปู่เค่อ 补课洲 มาติดแผ่นดินใหญ่ที่อู่ชาง 武昌 ในสมัยคังซี ไม่ใช่ เกาะนกแก้ว หรืออิงอู่โจวเดิมในสมัยสามก๊ก
เกาะนกแก้ว ได้ชื่อนี้มาจากบทกวี ร่ายนกแก้ว 鹦鹉赋
หวงเส้อ 黄射 บุตรของหวงจู่ ได้นกแก้วมาแล้วขอให้หมีเหิงเขียนบทกวีให้
อุทาหรณ์เรื่อง หมีเหิง ปลาหมอตายเพราะปากนี้ ถูกบันทึกไว้ในโฮ่วฮั่นซู 后汉书 และมีกวีสมัยหลังเขียนบทกวีถึงรวมทั้งหลี่ไป๋
บทกวีข้างต้นเป็นของหูเฉิง 胡曾 ได้รับการคัดลอกมาบันทึกไว้ในวรรณกรรมสามก๊ก 三国演义 ของหลอกว้านจง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
