ความรักกับการปล่อยวางไปด้วยกันได้ไหม?
เมื่อยืนอยู่เบื้องหน้าพระเจดีย์สีขาวสะอาดแห่งวัดพรหมโลก ท่ามกลางสายลมอ่อนโยนที่พัดผ่าน ฉันเงยหน้ามองยอดเจดีย์ที่พุ่งขึ้นสู่ฟ้า สะท้อนกับแสงแดดระยิบระยับ ความรู้สึกหนึ่งพลันแวบขึ้นในใจ...
เราจะรักใครสักคนโดยไม่ยึดมั่นได้อย่างไร?
ความรักของมนุษย์มักเป็นดั่งสายน้ำที่ไหลบ่า มีความคาดหวัง มีความผูกพัน และบางครั้งก็มีเงื่อนไข แต่เมื่อมองไปยังพระเจดีย์ที่ตั้งตระหง่านอยู่นี้ กลับทำให้ฉันฉุกคิดว่า บางทีความรักที่บริสุทธิ์อาจคล้ายกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ไม่ได้รอให้ใครมากราบไหว้ ไม่ได้ร้องขอการยอมรับ แต่มอบความสงบและร่มเย็นแก่ทุกคนที่เข้ามาใกล้
เช่นเดียวกับต้นไม้รอบวัดพรหมโลก มันเติบโต งอกงาม ให้ร่มเงาโดยไม่เคยตั้งเงื่อนไขว่าผู้ใดจะต้องรักมันกลับ ต้นไม้ไม่เสียใจหากใบหนึ่งร่วงหล่น เพราะมันเข้าใจธรรมชาติของการเปลี่ยนแปลง
เมื่อความรักถูกหล่อหลอมด้วยปัญญา มันจะเป็นแสงนำทางให้เรารักโดยไม่ยึดติด ให้ได้โดยไม่เรียกร้องกลับคืน และปล่อยมือได้โดยไม่ทุกข์ใจ ไม่ใช่ว่าเราจะไม่รู้สึก ไม่ใช่ว่าเราจะไม่โอบกอด แต่เราจะรักด้วยหัวใจที่เข้าใจว่า ทุกสิ่งล้วนเป็นไปตามทางของมัน
วัดพรหมโลกเคยเป็นวัดร้างมาก่อน ก่อนจะได้รับการบูรณะขึ้นใหม่ กลับมางดงามสงบเย็นดังที่เห็นอยู่ในปัจจุบัน ความรักก็เช่นกัน เมื่อถึงเวลาหนึ่งมันอาจดูเหมือนสูญหาย อาจมีความว่างเปล่าเกิดขึ้น แต่เมื่อเราปล่อยให้ธรรมชาติดำเนินไปตามวิถีของมัน ความรักที่บริสุทธิ์จะยังคงอยู่ เงียบสงบ แต่ทรงพลัง
บางทีคำตอบของคำถามที่ว่า "ความรักกับการปล่อยวางไปด้วยกันได้ไหม" อาจไม่ใช่การเลือกระหว่างทางใดทางหนึ่ง แต่อาจเป็นการเดินไปบนเส้นทางเดียวกัน เพียงแต่เปลี่ยนจากการกำไว้แน่น เป็นการโอบกอดไว้อย่างอ่อนโยน และเมื่อถึงเวลาจะต้องปล่อย ก็ปล่อยด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก มิใช่ความโหยหา
ิฉันยิ้มกับตัวเอง ขณะยกมือไหว้พระเจดีย์เบื้องหน้า แล้วก้าวเดินต่อไปอย่างเบาสบาย...
.
.ปลายดาวอินฟินิตี้
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
