"หากวันนี้คือสัญญาณเตือนจากธรรมชาติ คุณอยากทำอะไรให้คุ้มค่ากับลมหายใจ?"
เมื่อโลกสั่นไหว… ใจเราสั่นคลอนเพียงใด?
เสียงแจ้งเตือนในกลุ่มไลน์ดังขึ้นถี่ ๆ ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งประชุมอยู่ในห้องที่ภูเก็ต “กรุงเทพฯ ไหวแล้ว!!” ใครบางคนส่งข้อความมา ตามด้วยภาพรอยร้าวของอาคารที่ฉันเคยเดินผ่านทุกวัน ภาพเหล่านั้นแปลกตาไป… หรืออาจเป็นเพราะฉันไม่เคยคิดว่าสิ่งปลูกสร้างที่มั่นคง จะเกิดรอยร้าวให้เห็นได้ชัดเจนเพียงนี้...
ฉันหันกลับมามองรอบตัว ทุกอย่างยังนิ่ง ห้องประชุมยังคงดำเนินต่อไป ไม่ได้มีแรงสั่นสะเทือนใด ๆ ที่นี่ ไม่มีเสียงโกลาหล มีเพียงตัวอักษรบนหน้าจอที่ไหววูบ และร่องรอยบางอย่างในใจที่ขยับเล็กน้อย...
ฉันคิดถึงตึกที่แยกออกเป็นรอยร้าว แล้วนึกถึงบางสิ่งในใจคน บางครั้งเราใช้ชีวิตเหมือนตึกสูง ที่ดูแข็งแกร่งท้าทายสายลมฝน แต่เมื่อแรงสั่นสะเทือนเกิดขึ้น ใจที่เคยนิ่งก็ไหวระริก... รอยร้าวที่มี อาจไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้น แต่แค่วันนี้เราเพิ่งมองเห็น...
ความรักก็คงเป็นแบบนั้น ฉันแอบมองใครบางคนมานาน นั่งเงียบ ๆ อยู่ในมุมที่เขาไม่เคยหันมาเห็น โลกของเขานิ่งสงบเกินไป และฉันเองก็ไม่กล้าพอที่จะทำให้มันสั่นไหว...
แต่แผ่นดินยังไหวได้… แล้วใจคนล่ะ?
เมื่อนาฬิกาบอกเวลาต้องเดินทางกลับ ฉันมานั่งที่สนามบิน เหม่อมองเครื่องบินที่จอดเรียงราย มันทำให้ฉันคิดขึ้นมาได้ว่า... ตราบใดที่ลมหายใจยังอยู่ โอกาสก็ยังมี บางอย่างที่อยากทำก็ควรรีบทำ บางความรู้สึกที่อยากบอก ก็ควรหาทางส่งผ่านออกไป...
เพราะไม่มีใครรู้ว่า วันพรุ่งนี้... อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง
เพราะ...
พรุ่งนี้....อาจ.."ไม่มีจริง"
.ปลายดาวอินฟินิตี้
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
