บันทึกของอิหล่าน้อย l ปลายดอยEP3
สวัสดีจ่ะ...มื่อนี่...อิหล่าน้อย
สิมาต่อยอดบันทึกหัวใจแบบ ลูกอีสานละมุน ให้ได่
กลิ่นอุ่นของมะม่วงสุก ความทรงจำของพ่อ
บางความทรงจำบ่แม่นแค่ภาพเก่า...
แต่มันคือ “กลิ่น” ที่ยังติดจมูกใจ
จั่งตอนอิหล่าเฮ็ดเวียกได้ที่หนึ่งสมัย ป.1 นั่นละ
พ่อดีใจนำ...พาเฮาขี่คอขึ้นมอไซด์อีเหลียงกลับบ้าน
หัวอิหล่าหยิกกระเซิงอยู่ท้ายรถ เสียงลมตีหูตุบๆ
แต่หัวใจลอย...คือได้ถ้วยทองคำแท้
พ่อหยุดรถใต้ต้นสะเดา อิหล่ารีบไปปลอกมะม่วงแก้วสุกใส
เอาให้พ่อกิน เอิ้นเบาๆ ว่า “บักม่วงสุกเด้อพ่อ”
พ่อหัวเราะ ฮึ่ม…จั่งแม่นหวานคัก
พ่อเอาเม็ดไปล้าง แล้วใส่ถุงดำใบเล็กๆ
เย็นนั้นพ่อบอกว่า "ไปปลูกแน อนาคตเจ้าอยากกินก็มีเก็บ"
มอไซด์พาเฮาลัดเลาะไปสวน ติดฝายพนานาค
ดินยังชื้นจากฝนเมื่อคืน...พ่อปลูก เจ้าตัวน้อยๆ ก็กลบดิน...
“ต้นนี้…ของเจ้าเด้อ” พ่อว่าไว้
ตอน ป..1 อิหล่ากะยังดื้อคือเก่า...
ได้เป็นดรัมเมเยอร์ชุดแดง ตีกลองใหญ่กว่าโต
เดินตากแดดกะบ่ถอย เพราะใจมันกล้า
คือกล้าต้นบักม่วงเม็ดนั้น ที่โตขึ้นอยู่ริมฝาย...
ทุกครั้งที่ย่างผ่านสวน
เฮายังเห็นต้นนั้นยืนอยู่
มันอาจบ่ใช่ต้นที่สูงที่สุด...แต่คือ “ต้นแห่งความหวัง”
ที่พ่อเคยปลูกไว้ในใจของลูก
“ความภูมิใจบางอย่าง บ่จำเป็นต้องดัง
แค่เป็นแสงเบาๆ ที่อยู่ในความจำของคนตัวน้อยๆ กะพอ”
.
.อ้ายๆเอื้อยๆว่าคือกันบ่
.
.ปลายดาวอินฟินิตี้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
