บันทึกของอิหล่าน้อย-ปลายดอย | EP6 — ย่ามผักกับฮางน้ำบาดาล
พอฝนซา ฟ้าแห้งดี พ่อก็ชวนหล่าไปสวนอีกเถื่อ
"เอ๋า! เอาเม็ดผักมา ปลูกไว้เถอะลูก ปีหน้าสิได้กิน"
สวนของเฮาอยู่นอกหมู่บ้าน บ่ไกลจากฝายพญานาค ถ้าเดินเร็วๆ ก็แป๊บเดียว แต่อิหล่ามักเดินช้า มือหนึ่งถือตะกร้า อีกมือแกว่งขวดน้ำ บ่ได้กระหายน้ำดอก แต่แกว่งเอาจังหวะ มันคือความสุขยามน้อยของหล่า
สวนเฮา บ่คือสวนเมืองกรุง มีรั้วสแตนเลส มีระบบน้ำหยด แม่นบ่อ... สวนเฮามีแต่ดินลูกรัง ต้นไม้ใหญ่เงาน้อย พ่อถางไว้แล้วปีก่อน ต้นมะม่วง มะละกอขึ้นเป็นแถว ปีนี้หล่ามาปลูกเพิ่ม ทั้งตำลึง ถั่วฝักยาว ผักชีลาว หอมแดง หอมบักพริก
มือเปื้อนดินคือเรื่องธรรมดา เสร็จแล้วพ่อกะพาหล่ากลับบ้าน... และกะมาถึงฉากสุดฮิตของชีวิตในแดนอีสาน
“ไปเอารถเข็นน้ำบาดาลมาอาบแหน่ลูก!”
หล่าก็ยกขันน้ำขึ้นใส่กะละมังยาง รถเข็นเหล็กมีถังน้ำดำๆ วางอยู่เบิ่งหน้าฝนเก่าๆ หนักกว่าหนังสือเรียนสามเล่ม หล่าก็เข็นจากสวนมายันบ้าน
เสียงน้ำกระฉอก...เสียงล้อเหล็กก๊อกๆ แก๊กๆ กะคือเสียงดนตรีประจำฤดูของหล่า
ตอนนั้นหล่าอาจบ่รู้หรอกว่าชีวิตอาบน้ำบาดาลมันคือของขวัญ แต่มื้อหนึ่งพอเฮาโตขึ้น หล่าก็ได้ฮู้ว่า ความขัดสนที่มีศักดิ์ศรี มันสร้างความอบอุ่นมากกว่าเครื่องทำน้ำอุ่นตัวแพงในห้องน้ำโรงแรม
.
.
กลอนจากใจหล่า...ส่งซอดฮอดใจอ้ายเด้อจ่ะ💔
เข็นน้ำบาดาลกลางแดดลม
ปัดเหงื่อพรมหน้าด้วยแขนเสื้อ
พ่อกะยิ้ม แม่กะเหลียวเหลือ
อิหล่ากะเข็นเชื่อมชีวิตอุ่น
.
.
พอพ่อเปิดน้ำอาบ หล่าก็ได้ฟังเสียงที่คุ้นเคย
คือเสียงพ่อฮ้องเพลงลูกทุ่งเบาๆ ข้างหู
เสียงน้ำไหล เสียงพ่อ เสียงใจหล่ากะรวมเป็นบทเดียวกัน...
คืนนี้หล่าขอลาไปเกลาEP7ก่อนเด้อ
ใผอยากฮู้ตอนต่อไป EP7... อย่าให้หล่ารอหลายเด้อ
#บันทึกของอิหล่าน้อยปลายดอย
#เสียงจากหัวใจของคนโตบนดินแห้งแล้ง
#ชีวิตบ่หรูแต่ฮักแท้เต็มตะกร้า
.
.
.ปลายดาวอินฟินิตี้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
