บันทึกของอิหล่าน้อย | ปลายดอยEP.8
“มื่อที่รถตุ๊กตุ๊กพาไปเบิ่งหมอลำเสียงอีสาน”
ปีนี้หล่าขึ้น ป.3 แล้วเด้อ
โตขึ้นอีกปี แต่ใจยังอุ่นคือเก่า
อยู่บ้าน อยู่กับพ่อกับแม่ บ่ได้มีของเล่นหรูๆ
แต่มีความสุขหลายกว่าอยู่เมืองกรุงอีกเด้อ
มื่อนี้ พ่อเอิ้นหล่าตั้งแต่บ่ายๆ
“หล่าเอ้ย คืนนี้หมอลำเสียงอีสานมาแสดงกลางแปลงเด้อ ไปเบิ่งบ่?”
หล่าดีใจคือได้ตั๋วเครื่องบินไปเที่ยวเมืองนอก
หัวใจมันตึ๊กตั๊ก พอๆ กับตอนสอบได้ที่หนึ่งเลยล่ะ
ตอนฟ้าเริ่มแลง เสียงไมค์จากรถแห่กะดังมาตามสายลม
“หมอลำเสียงอีสาน มาแล้วเด้อพี่น้อง!! มื้อนี้ฟรีตลอดคืน!!”
พ่อถอยรถตุ๊กตุ๊กออกมาจากใต้ถุนบ้าน ล้างฝุ่นออกบักหน่อย
หล่ากระโดดขึ้นนั่งหน้าคือเคย พ่อขับ ส่วนท้ายรถ… เอ้า! คนเต็ม!
เพิ่นบ้านข้างๆ มา
เพิ่นบ้านถัดไปกะมา
ลูกเพิ่น ผู้เฒ่า ผู้ใหญ่ ขึ้นเบิ้ด!!
คือรถบัสน้อยๆ ของหมู่บ้านล่ะ
เพิ่นว่า รถคันนี่คือรถตุ๊กตุ๊กคันแรกของหมู่บ้าน
เห่อกันคือได้ทองแท่ง
แต่พ่อบ่ได้เอาเงินค่าโดยสารเด้อ
เพิ่นว่า “ขอแค่พาไปให้ถึง ได้เบิ่งหมอลำคือกันก็พอ”
จิตอาสาในหัวใจเพิ่น เต็มคันรถเลยล่ะ
ขับออกจากซอยบ้าน หัวรถแล่นตามทางดินแดง
ฝุ่นคลุ้งจางๆ กับเสียงหัวเราะของเพิ่นหมู่บ้าน
มีเสียงเด็กน้อยฮ้องหมอลำดังแทรกๆ อยู่เบาะหลัง
“สาวอีสานบ้านน๊อกบ้านนอก…”
โอ้ยม่วน!
ถึงที่หนังกลางแปลง
หล่ากะนั่งเสื่อข้างหน้า ตีนไก่ ข้าวจี่ ขนมครก คือมาครบ
เสียงหมอลำขึ้นเวที “เสียงอีสาน” เปิดตัวนำเสียงแคน
หัวใจหล่าคึดว่า
“โตขึ้นหล่าสิเป็นหมอลำเด้อ บ่กะขับตุ๊กตุ๊กคือพ่อ”
กลอนปิดบันทึกจากใจอิหล่าน้อยซอดฮอดใจอ้ายโลดเด้อ...💔
ค่ำคืนหนึ่งเสียงแคนลอย
ตีกลองคอยหมอลำใกล้
เด็กน้อยนั่งหน้าเบิ่งตาใส
คือเก็บฮักไว้ในห้องใจตลอดปี
รถตุ๊กตุ๊กแม่นคันเดียว
แต่ฮักหลายเหลือเทียวทุกวิถี
เพิ่นพาเพิ่นไปโดยบ่มี
ค่าโดยสารนั่นคือ…ใจดีแท้พ่อหล่า
.
.
สิ่งล้ำค่าที่สุด บ่แม่นเงิน บ่แม่นทอง
แต่มันคือความทรงจำที่งอกงามในใจอิหล่าน้อย
เรื่องเล่าในรถตุ๊กตุ๊กกลางแสงหมอลำคืนนี้
ขอฝากไว้ให้เอื้อยอ้ายได้ฮู้… ว่าอิหล่าน้อยโตมาแบบใด๋
#บันทึกของอิหล่าน้อย-ปลายดอย
#ลูกอีสานผู้มักม่วน
#หนังกลางแปลงในความทรงจำ
#เจอกันEPหน้าเด้อจ้า
.
.
ปลายดาวอินฟินิตี้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
