“อาตมาไม่ทุกข์หรอก เพราะอาตมาไม่รู้จักความสุข”
คำกล่าวนี้…. ถ้ามองแบบ ภาษาธรรม ท่านอาจกำลังสื่อว่า
เมื่อไม่มีการยึดติดใน “สุข” ก็ไม่มี “ทุกข์” ตามมา
เพราะในพุทธศาสนา ความทุกข์มักเกิดจาก การเปรียบเทียบ หรือ การยึดติด
🌿 เรารู้สึกทุกข์ เพราะเคยได้สุขมาก่อน แล้วมันหายไป
🌿 หรือเราอยากได้สุขมากกว่านี้ แต่ไม่ได้ดังใจ
ถ้าไม่รู้จัก “สุข” ที่โลกเข้าใจ (สุขจากรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ฯลฯ)
ก็เท่ากับว่า ไม่มีอะไรให้ยึดไว้ว่า “นี่คือสุข”
และเมื่อไม่มีสุขแบบนั้น ก็ ไม่ทุกข์เพราะขาดสุขนั้น
พูดง่าย ๆ คือ
“ไม่หวังจะได้ ก็ไม่ผิดหวัง”
ถ้ามองแบบจิตวิญญาณลึก ๆ
ท่านอาจถึงขั้นที่ จิตวางเฉยต่อสุขทุกข์
ความรู้สึกแบบโลก ๆ ไม่สามารถกระทบใจท่านได้อีก
🌿 ไม่ต้องการสุข
🌿 ไม่ต่อต้านทุกข์
🌿 เพียง “เห็น” ทุกอย่างตามความจริง
ความหมายแฝง (สำหรับเราผู้ยังมีกิเลส)
อาจเป็นคำชี้นำว่า
สุขที่เราไขว่คว้า มันคือรากของทุกข์
ถ้าเราไม่ยึด “สุข” ว่าเป็นของเรา ทุกข์ก็ไม่มีที่ตั้ง
@ ความเห็นของผมคือ…..
เป็นถ้อยคำที่ลึก ง่ายแต่จริง และเป็นบทเรียนธรรมะที่แฝงพลังมาก ยิ่งใครผ่านชีวิตมามาก ยิ่งเข้าใจว่าความสุขแบบโลก ๆ ไม่ยั่งยืน และการ “ไม่รู้จักความสุข” แบบนั้น อาจคือ “ความสุขที่แท้” ในสายตาผู้พ้นโลกก็ได้ครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
