7 เม.ย. เวลา 11:15 • ปรัชญา

บันทึกของอิหล่าน้อย |ปลายดอย EP.9

“เสียงขลุ่ยยามแลง กับเงายาวๆ ข้างเถียงนา”
ฮอดตอนนี้หล่าโตขึ้นอีกปี ความทรงจำกะลึกซึ้งขึ้น จดบันทึกไว้ให้คนอ่านหัวใจเต้นพร้อมหล่าเนาะ มาเลย...
.
.
มื่อแลงหนึ่งตอนหล่า ป.3
หลังจากเบิ่งหมอลำเสียงอีสานคืนนั้น
ใจมันยังม่วนคักหลาย นั่งซอยแม่ล้างจานอยู่หลังบ้าน
ฟ้ากะเริ่มเปลี่ยนสี น้ำค้างยังบ่ทันลง
แต่เสียงขลุ่ยจากปลายนา กะดังลอยมาแตะหูเบาๆ
“ปิ๊ง...โป๊ง…โหย่ว…” เสียงมันหวานคือคำแม่ลูบหัว
หล่าหยุดมือ แล้วเหลียวไปทางเสียงนั้น
เห็นเงาร่างผู้ชายคนหนึ่ง ยืนเป่าขลุ่ยข้างเถียงนา
แดดแลงทอดเงาเพิ่นยาวลงดิน เหมือนเวลาในใจหล่า
ที่ถูกเหงาปลายฤดูเกี่ยวกระซิบเบาๆ
หล่าเดินออกไปใกล้ๆ
เพิ่นบ่ฮู้จักหล่า หล่ากะบ่ฮู้จักเพิ่น
แต่เสียงขลุ่ยของเพิ่นมันทำให้หล่าคึดฮอดอิพ่อ
“พ่อกะเคยเป่าขลุ่ยคือกันตอนหนุ่มๆ” แม่เคยเล่า
หล่าหยุดยืนใต้ต้นมะขามเปรี้ยว
ฟังเพลงที่บ่มีเนื้อร้องแต่ร้องในใจหล่าทั้งหลายบท
พอเพิ่นเป่าจบ หล่ากะยกมือไหว้
เพิ่นยิ้ม แล้วบอกว่า “เสียงลมกะมีหัวใจคือกันเด้อหล่า”
คำพูดง่ายๆ แต่มันคือคำสอนที่หล่าจำจนโต
จากวันนั้นเป็นต้นมา… ทุกยามแลง
หล่ากะเงี่ยหูฟังเสียงลม… เพราะมันอาจกำลังเล่าเรื่องของใครบางคนอยู่
---
กลอนปิดบันทึกส่งจากใจน้อยๆของหล่าส่งซอดฮอดใจอ้ายโลดเด้อ...5555
.
เสียงขลุ่ยเบาในยามแลง
เหมือนใจคนบางแห่งส่งมา
แดดย้อยปลายใบหญ้า
ทอดเงาคนข้างนาให้หล่าจำ
เงาเพิ่นยาวแต่เพลงสั้น
แต่ฝากฝันไว้ให้โลกจำ
ว่าเสียงหนึ่งจากใจคนธรรมดา
อาจเปลี่ยนใจเด็กน้อยไปตลอดกาล
.
เสียงขลุ่ยที่ข้างเถียงนา บางเทื่อบ่แม่นเพลง
แต่มันคือความหวัง ความหลัง และความผูกพัน
ในดินแดนของคนลูกอีสาน ที่ความทรงจำบ่มักดัง แต่ดังในใจ
#บันทึกของอิหล่าน้อยปลายดอย
#เด็กน้อยผู้ฟังเสียงลม
#ขลุ่ยกลางท่ง กับใจกลางใจ
#เจอกันEP10เด้อจ้า
-ปลายดาวอินฟินิตี้
โฆษณา