วังวนของความปรารถนา เงาความรู้สึกคืนนั้น…หลอนเดทดูหนัง | 03
หลังจากเหตุการณ์ในงานปาร์ตี้ พัฒและชัยเริ่มมีกิจกรรมร่วมกันมากขึ้น
เสียงโทรศัพท์สั่นครืดคราด ปลุกชัยจากห้วงนิทรา เขายังไม่ทันลืมตาดี ก็เอื้อมมือคลำหาโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างหมอน กดรับสายโดยไม่อยากจะลืมตา
ชัย: "ค้าบ ใครเหรอ"
ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะมีเสียงทุ้มนุ่มคุ้นเคยดังแว่วมา
พัฒ: "พี่อย่าเพิ่งตัดสายนะ..."
ชัยเบิกตากว้าง ลุกพรวดพราดขึ้นนั่งบนเตียง หัวใจเต้นระรัวแรงอย่างควบคุมไม่ได้ น้ำเสียงอ้อนวอนนั้นมัน...พัฒ!
พัฒ: "ผมพัฒเอง...คืนนี้พาไปดูหนังที่ตำบลหน่อย"
ชัย: พยายามควบคุมเสียงสั่น "อยากไปเหรอ? มีใครไปบ้าง?"
พัฒ: "แค่พี่กับผมครับ..."
ชัย: "โอเค...เดี๋ยวตอนเย็นไปรับ"
หลังจากวางสาย ชัยรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบสว่างวาบ เขาดีใจจนทำอะไรไม่ถูก เดินวนไปวนมาในห้อง หยิบจับข้าวของวางที่นั่นที ย้ายมาตรงนี้ที เปิดตู้เสื้อผ้าแล้วก็ปิด เตรียมตัวไม่ถูก ไม่รู้จะใส่ชุดไหน สุดท้ายก็ต้องโทรศัพท์หาเพื่อนเพื่อระบายความตื่นเต้น
ตืด ตืด ตืดดดด...
ชัย: "มึง! เด็กกูชื่อพัฒชวนไปดูหนังที่ตำบลคืนนี้!" น้ำเสียงแสดงความเป็นเจ้าของอย่างภาคภูมิใจ
เพื่อนชัย: "ไม่มีทาง! อย่ามาโกหก!" เพื่อนไม่เชื่อ เพราะในความคิดของเขา คงไม่มีชายแท้ที่ไหนชวนผู้ชายด้วยกันไปเที่ยวสองต่อสอง
ชัย: "จริงมึง! กูจะไปดีไหมวะ? แต่กูรับปากเขาแล้ว" ชัยอยากได้ความคิดเห็นจากเพื่อน
เพื่อนชัย: "ลองเปลี่ยนบรรยากาศดู" เสียงสนับสนุนอย่างไม่คาดคิด
ชัย: "มึงอย่าบอกแฟนกูนะ...แต่เขาก็ไม่สนใจกูอยู่แล้ว" ชัยพูดออกมาอย่างขมขื่นเล็กน้อย
เพื่อนชัย: "ตามนั้น"
แล้วเพื่อนก็วางสายไป ชัยรู้สึกเหมือนดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานรับแสงอาทิตย์ เขามีความสุข สดใส ร่าเริง กระทั่งถึงเวลาแต่งตัว ชัยบรรจงเลือกเสื้อผ้าหน้ากระจกอย่างพิถีพิถัน ก่อนจะขับรถออกไปรับพัฒตามที่นัดหมาย
ระหว่างทางที่รถเคลื่อนไป ทั้งคู่กลับตกอยู่ในความเงียบที่แสนอึดอัด ราวกับต่างคนต่างเขินอาย หลบสายตากันไปมาเป็นระยะ ไม่นานนัก ชัยก็จอดรถแวะร้านค้าข้างทาง ซื้อเบียร์เย็นๆ สองสามกระป๋อง พร้อมกับขนมขบเคี้ยวติดไม้ติดมือไปด้วย
ค่ำคืนนั้นดวงดาวส่องประกายเต็มท้องฟ้า อากาศเย็นสบาย ชัยและพัฒนั่งอยู่บนเสื่อผืนเดียวกันใต้ผ้าห่มผืนหนา จ้องมองจอหนังกลางแปลงที่กำลังฉายภาพยนตร์ผีปนตลก
เสียงหัวเราะเบาๆ ของพัฒดังขึ้นเมื่อนางเอกในเรื่องทำท่าทางโก๊ะๆ
พัฒ: หัวเราะเบาๆ กับฉากตลกในหนัง "นางเอกคนนี้โก๊ะจังเลยเนอะ"
ชัย: ยิ้มตาม "นั่นสิ สมัยก่อนเขาก็เล่นกันแบบนี้แหละ"
พัฒ: เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วหันมามองชัย "พี่ชัย...ชอบดูหนังแบบนี้เหรอ?"
ชัย: "ก็...เพลินดีนะ มันคลาสสิกดี" ผมรีบเบือนหน้าหนี ไม่กล้าสบตาเขา
พัฒ: "อืม..." น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความหมายบางอย่างที่ชัยตีความไม่ออก
ทั้งสองคนผลัดกันจิบเบียร์ มองดูหนัง มีหลายครั้งที่สายตาของพวกเขาประสานกันเพียงเสี้ยววินาที ก่อนที่จะรีบหลบเลี่ยงไปคนละทาง ความรู้สึกบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างเงียบเชียบ ท่ามกลางความมืดมิดและเสียงหัวเราะของผู้คนรอบข้าง
จนกระทั่งหนังสองเรื่องจบลง ชัยรู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปเร็วจนน่าตกใจ เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว ทั้งสองจึงตัดสินใจชวนกันกลับบ้าน โดยที่ไม่มีใครเอ่ยถึงเหตุการณ์ที่พัฒนอนหนุนตักชัยในคืนปาร์ตี้เลยแม้แต่คำเดียว แต่ทั้งสองกลับตกอยู่ในวังวนของความรู้สึกที่อยากจะสานต่อ แต่มันช่างเป็นไปได้ยากเหลือเกิน
หลังจากกลับจากดูหนังกลางแปลงชัยไปส่งพัฒที่บ้าน ก่อนนอนทั้งสองความรู้สึกยังคงคุกรุ่นอยู่ในใจ
(เสียงในความคิดของชัย): ทำไมคืนนี้มันเงียบอย่างนี้นะ ทั้งๆ ที่เมื่อคืน...ก็ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการไปดูหนังด้วยกันแท้ๆ แต่ทำไมใจกูมันถึงว้าวุ่นขนาดนี้วะ ไอ้พัฒ...มันเข้ามาในชีวิตกูตอนไหนกัน ทำไมแค่สายตาที่มันมองมา...ถึงทำให้กูรู้สึกแปลกๆ ได้ขนาดนี้ แล้วเรื่องที่มันมานอนหนุนตักกูในงานปาร์ตี้...กูควรจะถามมันไหม หรือว่าปล่อยให้มันผ่านไปแบบนี้...
(เสียงในความคิดของพัฒ): พี่ชัยดูมีความสุขดีนะเมื่อคืน...ถึงจะไม่ได้พูดอะไรกันมากก็เถอะ แต่ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่ได้อยู่ข้างๆ เขาแบบนั้น...เขาชอบหนังผีจริงๆ เหรอ หรือว่าแค่ตามใจผมกันแน่...ตอนที่ผมหันไปมองหน้าเขา...เหมือนเขาจะหลบสายตาผมด้วย...เขามีแฟนแล้วนี่นะ...ผมไม่ควรจะคิดอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้...แต่ไอ้อุ่นที่ตักของพี่เขาเมื่อคืน...มันยังรู้สึกเหมือนจริงอยู่เลย...ผมควรจะทำยังไงต่อไปดี...
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
