ทางแยกของความรู้สึก…และการตัดสินใจ | 04
เช้าวันรุ่งขึ้น ชัยตัดสินใจโทรหาพัฒ กดโทรศัพท์ด้วยใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ เสียงรอสายดังอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่พัฒจะรับ
พัฒ: "ครับ?" เสียงงัวเงียเล็กน้อย
ชัย: "พัฒ...เมื่อคืน...นายหลับสบายดีไหม?" ถามออกไปอย่างไม่เป็นธรรมชาติ
พัฒ: "ก็ดีครับ...พี่ชัยล่ะ?"
ชัย: "ก็...โอเค"
เงียบไปครู่หนึ่ง ชัยรวบรวมความกล้า "คือ...เรื่องคืนก่อน...ที่งานปาร์ตี้..."
พัฒ: เสียงเริ่มตื่น "ครับ? มีอะไรเหรอครับ?"
ชัย: "นาย...จำได้ไหม...ว่า..." ชัยลังเล ไม่กล้าพูดออกไปตรงๆ
พัฒ: "จำได้สิครับ...ทำไมเหรอ?" น้ำเสียงของพัฒฟังดูระมัดระวัง
ชัย: "คือ...นายมานอนหนุนตักฉัน..." พูดออกไปในที่สุด เสียงแผ่วเบา
พัฒ: เงียบไปนานจนชัยเริ่มใจเสีย "อ๋อ...คือ...ผม...ตอนนั้นผมคงจะเมามาก...ขอโทษนะครับถ้าทำให้พี่ไม่สบายใจ" น้ำเสียงของพัฒฟังดูผิดหวังเล็กน้อย
ชัย: รู้สึกเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอ "ไม่...ไม่เป็นไรหรอก...ฉันแค่...ถามดู" พยายามกลบเกลื่อนความรู้สึก
พัฒ: "ครับ..." เสียงของพัฒดูห่างเหินลง
ชัย: "เอ่อ...แค่นี้ก่อนนะ...พอดีมีธุระ" รีบตัดบทสนทนา
พัฒ: "ครับ..."
ชัยวางสายโทรศัพท์ลง ความรู้สึกผิดหวังและสับสนถาโถมเข้ามา เขาถอนหายใจยาว มองออกไปนอกหน้าต่าง
(เสียงในความคิดของชัย): เห็นไหมล่ะ...กูบอกแล้ว...มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก ไอ้พัฒมันก็แค่เมา...แล้วกูคิดอะไรอยู่วะเนี่ย...แต่ทำไมกูถึงรู้สึก...เจ็บแปลกๆ ที่อกข้างซ้ายวะ...
อีกด้านหนึ่ง พัฒนั่งมองโทรศัพท์ในมือด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
(เสียงในความคิดของพัฒ): พี่ชัยถามทำไมกันนะ...เขาแค่รู้สึกไม่ดีจริงๆ สินะที่ผมทำแบบนั้น...ผมมันไม่ควรก้าวก่ายชีวิตของพี่เขาเลย...เขามีแฟนแล้ว...แล้วผมไปหวังอะไรอยู่กันแน่...ไอ้อุ่นที่ตักของพี่เขา...คงเป็นแค่ความรู้สึกผิดๆ ของผมคนเดียวสินะ...
จากนั้นพัฒอาบน้ำแต่งตัวออกไปกินข้าวกับกลุ่มเพื่อนสนิท บรรยากาศครึกครื้น แต่พัฒกลับมีสีหน้าไม่สู้ดี
เพื่อนพัฒ 1: "เฮ้ย ไอ้พัฒ วันก่อนเห็นไปดูหนังกลางแปลงกับใครวะ? หล่อเชียวนะ" แซวขำๆ
เพื่อนพัฒ 2: "ใช่ๆ เล่ามาหน่อยดิ๊ หรือว่า...เปิดตัวแฟนใหม่แล้ว?" ยิ้มทะเล้น
พัฒ: เสียงแผ่ว "ไม่ใช่แฟน...แค่...พี่ที่รู้จัก"
เพื่อนพัฒ 3: "พี่ที่รู้จัก? ทำไมต้องไปดูหนังสองต่อสองวะ?" เลิกคิ้วสงสัย
เพื่อนพัฒ 1: "หรือว่า...จะเป็น 'พี่' แบบที่เราคิดกัน?" หัวเราะคิกคัก
สีหน้าของพัฒเริ่มไม่พอใจเล็กน้อย
เพื่อนพัฒ 2: "เอาน่าพัฒ เล่ามาเถอะ ไม่เห็นเป็นไรเลย"
พัฒ: "ไม่มีอะไรจริงๆ พวกนายคิดมากไปเอง" พยายามตัดบท
เพื่อนพัฒ 3: "แปลกๆ นะแก ช่วงนี้เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ นี่"
เพื่อนพัฒ 1: "ใช่ แล้วไอ้ที่มานอนหนุนตักในงานปาร์ตี้วันนั้นอีก...สนิทกันเกิน 'พี่น้อง' ไปหน่อยมั้ง" หัวเราะเสียงดังขึ้น
พัฒกำมือแน่นใต้โต๊ะ
เพื่อนพัฒ 2: "หรือว่า...แกเป็นจริงๆ วะ?" มองพัฒด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย
พัฒ: เสียงเริ่มสั่น "เป็นอะไรของพวกนายวะ?"
เพื่อนพัฒ 3: "ก็เป็น...ไอ้พวก...ชอบไม้ป่าเดียวกันไง" พูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ
บรรยากาศบนโต๊ะเริ่มตึงเครียด พัฒรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าอย่างแรง
เพื่อนพัฒ 1: "เฮ้ย พูดอะไรวะเก่ง?" ตบไหล่เพื่อนเบาๆ แต่สายตายังคงจับจ้องที่พัฒอย่างจับผิดเก่ง
เพื่อนพัฒ 3: "ก็เห็นๆ อยู่ป่ะวะ ไปดูหนังสองต่อสอง หนุนตักกันอีก...ไม่ให้คิดก็แปลกแล้ว"
พัฒ: ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว "พวกนายแม่ง...ไม่เข้าใจอะไรเลย!"
เพื่อนพัฒ 2: "เฮ้ย พัฒ จะไปไหนวะ?"
พัฒ: เสียงสั่นเครือ "ผมเบื่อพวกคุณ!" แล้วเดินออกจากโต๊ะไปทันที ทิ้งให้เพื่อนๆ มองตามหลังด้วยความงุนงง
เวลาผ่านไปหลายวัน ทั้งชัยและพัฒต่างหลีกเลี่ยงที่จะติดต่อกัน ความรู้สึกอึดอัดและเงียบงันปกคลุมความสัมพันธ์ที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ
(เสียงในความคิดของชัย): ทำไมกูถึงรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปวะ...ตั้งแต่คุยโทรศัพท์กับพัฒวันนั้น...มันเหมือนมีกำแพงบางอย่างกั้นกลางเราสองคน...หรือว่ากูควรจะพูดอะไรออกไปมากกว่านั้น...บอกความรู้สึกจริงๆ ของกูให้มันรู้...แต่ถ้ามันไม่ได้คิดเหมือนกันล่ะ...กูจะทำยังไง...
(เสียงในความคิดของพัฒ): ผมควรจะตัดใจใช่ไหม...พี่ชัยคงไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมหรอก...ทุกอย่างมันคงเป็นแค่ความเข้าใจผิดของผมเอง...แต่ทำไม...ผมถึงยังรู้สึกถึงไออุ่นจากมือของพี่เขาที่จับมือผมในคืนปาร์ตี้อยู่เลยนะ...
ทั้งสองจะเคลียร์ความรู้สึกกันได้ไหม หรือจะเกิดสถานการณ์อะไรขึ้น รออ่านตอนต่อไป…
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
