ความคิดเห็นบนคำถาม
รู้สึกว่าตัวเองด้อยค่า เนื่องจากสภาพคล่องทางการเงินย่ำแย่ จนต้องเอ่ยปากขอยืมพ่อ ทั้งที่ตั้งแต่ทำงานได้ไม่เคยขอยืมเลย ประโยคที่พ่อถามกลับมา "มันแย่ขนาดนั้นเลยหรอลูก" น้ำตามันคลอเบ้า มันรู้สึก.... ?
12 ส.ค. 2022 เวลา 06:41 • ความคิดเห็น • 14 คำตอบ
คำตอบ (14)
- สุดยอดคำตอบควรดีใจที่ในวันแบบนี้ เรายังมีครอบครัวอยู่ข้างๆนะคะ คำที่พ่อพูด สะท้อนทุกอย่างที่เป็นพ่อ ทั้งเป็นห่วงและร่วมรับรู้ความทุกข์ยากไปกับคุณ ไม่มีใครจะเข้มแข็งได้ตลอดเวลา ไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนค่ะ พักให้หายเหนื่อยแล้วค่อยๆตั้งสตินะคะ...
- ก็ต้องทบทวน ว่าที่ผ่านมาใช้เงินอย่างไร ใช้ไปกับของที่ไม่จำเป็นมากน้อยแค่ไหน ถึงต้องทำให้คนแก่ลำบาก เผื่อจะเจอบทเรียนที่นำไปใช้ได้
- ระวังในยามวิกฤตจะมีวิกฤตซ้อนเข้ามา ขอความช่วยเหลือจากบุคคลอันเป็นที่รักไม่แปลกแล้วจบด้วยดี ก็ทำงานใช้คืน แต่ที่สำคัญ อย่าเอาเนื้อหมูไปปะเนื้อช้าง และวิกฤตยังอยู่
- ถ้าคิดว่า มันแย่ ก้อจำไว้บทเรียนสิคะ สู้ให้ได้ค่ะ พ่อแม่ ให้เราโตยังงัยเราก้อยังเป็นลูกท่านค่ะ ยืนให้ได้ค่ะ ต่อให้ล้มแค่ไหนเราก้อมีพ่อแม่เป็นแบคเสมอค่ะ อย่าคิดเยอะค่ะ มันจะบั่นทอนกำลังใจเรา ถ้าไม่อยากได้ยินประโยคนี้อีก เราต้องลุกขึ้นให้เร็วค่ะ สู้ๆนะคะ
- น่ายินดีจังตั้งแต่ทำงานแล้วพึ่งเคยยืมตังค์พ่อ กลับมาที่เราตั้งแต่เรียนจนทำงานเรายังไม่ได้ขวัญถุงสักเฟื้องเลย แต่เราก็รักลูกเราแหละขอเราตลอดก็ได้ถ้าเรามีให้นะ พ่อเขาห่วงนั่นแหละ อย่าคิดมากพ่อเราไม่ใช่ใครอื่น ชวนกินข้าวด้วยกันเขาก็ยิ้มแล้ว
- การร้องขอความช่วยเหลือจากคนรัก คนในครอบครัว ไม่ใช่เรื่องน่าอายเลยค่ะ อย่าด้อยค่าตัวเองเลย ที่ผ่านมาคุณไม่เคยรบกวนท่าน แต่ครั้งนี้เอ่ยปาก ท่านคงคิดว่า คงสุดๆแล้วจริงๆ แต่เชื่อว่า มันคงแฝงไป ด้วยความเป็นห่วง "มันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ" บางทีท่านอาจจะอยากทราบปัญหาของคุนก็ได้นะคะ คนเร...
- อาจจิตตกคิดน้อยใจได้บ้าง แต่อย่าไปจมกับความรู้สึกแบบนั้นมาก แล้วมันจะผ่านไป ตาทั้งสองมีให้ มองไปข้างหน้า ค่อยๆคิด ปล่อยวาง จากสุขและทุกข์ ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ทำความรู้สึกว่างๆเข้าไว้ จะดีขึ้นเองไม่ว่าจิตใจและความคิด
- พ่อถามด้วยความเป็นห่วงมากกว่า อย่าคิดมากค่ะเราก็ต้องพึ่งพาบุคคลที่รักเราไม่เสื่อมคลายไม่มีคำว่าปฎิเสธจากพ่อแม่มีแต่ความรักความเป็นห่วงเท่านั้นเป็นที่พักพิงของลูกได้ ตลอดเวลา เราคิดได้แต่อย่าด้อยค่าตัวเอง...
- ค่าของคนไม่ได้อยู่ที่ผลของงานและไม่ได้อยู่ที่จำนวนเงินครับ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยู่ เราก็ยังสามารถสู้ต่อได้อีก คนที่ล้มแล้วลุกขึ้นมาสู้ได้อีกคือคนที่ชนะใจตัวเอง การชนะใจตัวเองได้นั่นแหละคือ คุณค่าที่มิอาจประเมินได้
