ความคิดเห็นบนคำถาม

คำว่า "คิดถึง" ก่อให้เกิดความสุขและความทุกข์ คุณมีวิธีการรับมือกับคำนี้ยังไง ?
30 มี.ค. 2023 เวลา 09:58 • ความคิดเห็น • 17 คำตอบ
คำตอบ (17)
  • ให้รู้เพียงเเต่ว่าคิดถึง ไม่ยึดติดกับความคิดนั้น
    เพราะไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ความรู้สึกนั้นจะเกิดขึ้นเเละดับไป
  • ผมคิดถึงพ่อที่จากไปมากๆ ความทุกข์ของผมคือ เวลาผมทุกข์ใจ จะไม่มีใครเลยที่อยู่เคียงข้างผมจริงๆ แต่เวลาผมมีความสุขเเม้เเตาคนเเปลกหน้าก็เข้าหา บวกกับ ซึมเศร้ากำเริบหนักกว่าสมัยเรียนเป็นอย่างมาก ชนิดที่ สมารถตายได้ในเสี้ยวนาทีได้ตลอดเวลา ในช่วง2-3ปีแรก...
  • ปล่อยให้ใจคิดถึงต่อไป...สักพักใจมันก็จะเบี่ยงเบนไปอย่างอื่นเอง...ใจมันไม่สามารถคิดถึงใครได้ทั้งวันทั้งคืนหรอก...
  • สุขทุกข์อยู่ที่เรา คิดถึงที่ยังอยู่กับเราก็สุขใจขอแค่ได้คิดถึง เมื่อจากไปคิดถึงแทบตายก็เป็นทุกข์เพราะคาดหวังจึงผิดหวังหากไม่ได้คาดหวังเลยไม่ผิดหวัง สุขทุกข์อยู่ที่เราจะวางไว้ตำแหน่งใไหนของความรู้สึกทุกอย่างอยู่ที่เราใช่อื่นไดทำให้มีสุขหรือทุกข์ครับ 🫰🫰
  • ปล่อยให้มันเกิดขึ้น เราก็อาจเฝ้าดูมัน เดี๋ยวสักพักมันก็จะค่อยๆหายไป แต่เมื่อเวลาผ่านไปมันก็อาจเกิดขึ้นได้อีก แต่มันก็จะจบเหมือนเดิมอีก
  • เริ่มจากการพุ่งไปโคสไลน์คำว่า 'คิด' จากนั้นก็หันไปตบหน้าคำว่า 'ถึง' จับมันโยนไปพาดเชือกแล้ววิ่งตามไปใส่ 619 จนมันตกเวทีไป ก่อนจะหันหลังกลับไปเจอคำว่า 'คิด' กำลังวิ่งเข้ามาพอดี ก็เลยจับมันโช็คสแลมไปหนึ่งที เต้นเรียกเสียงเชียร์จากผู้ชมไปสองจังหวะ แล้วก็จับคำว่า 'คิด' กดจนกรรมการนับ...
  • ผมพยายามปรับ ‘ความคิดถึง’ ให้พอดี ให้อยู่ในช่วงระดับที่พอใจ
    เพราะเคยคิดถึงมากไป ก็ร้อนรนหัวใจ
    คิดถึงน้อยไป ก็เย็นชาเกินไปอยู่ดี
    >>ผมคิดว่าเป้าหมายไม่ใช่สมดุลที่สมบูรณ์แบบ แต่คือความสนุกที่ได้ปรับสมด...
  • ฝึกมีความสุขที่ไม่ต้องยึดติดไม่ต้องครอบครองเพียงเท่านี้ความคิดถึงก็ไม่ใช่ความทุกข์อีกต่อไป
  • รักตัวเองให้มากและไม่ยึดติดค่ะ
    ไม่มีใครคิดถึงเรา ได้มากเท่าตัวเราค่ะ
    2
    ความคิดถึงมันห้ามไม่ให้รู้สึกไม่ได้ และการมีคนให้คิดถึงนั้นเป็นเรื่องดี ถ้าสุขก็สุขคูณ 2...
    2
  • หางานและกิจกรรมให้ตนเองทำเยอะๆ ยิ่งโจทย์ยากยิ่งดี เพราะเราจะหมกมุ่นกับการเรียนรู้ ฝึกฝน และ การแก้ปัญหา จนลืมความคิดถึงไปเลย
    2
    จิตที่ว่างจากการงานเท่านั้น ที่ทำให้เผลอไปคิด ดังนั้นสร้างภาระกิจให้ตนเองจนไม่มีเวลาคิด...