มงคลที่ 1 การไม่คบคนพาล คนพาล หมายถึง คนที่มีปกติคิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว การไม่คบคนพาลจัดว่าเป็นอุดมมงคลแห่งชีวิต เพราะเป็นการหลีกห่างจากความชั่ว ความเสื่อม ความวิบัติอันเกิดจากการสมาคมสนิทสนมกับคนพาล

มงคลที่ 2 การคบบัณฑิต บัณทิต หมายถึง ผู้ดำเนินชีวิตด้วยปัญญา คุณลักษณ์ของบัณฑิต คือ มีปกติคิดดี พูดดี ทำดี

มงคลที่ 3 บูชาคนที่ควรบูชา การบูชา หมายถึง การยกย่อง นับถือ เชิดชู ดูเอาเป็นแบบอย่าง สิ่งที่ควรบูชามีทั้งที่เป็น วัตถุ (ปูชนียวัตถุ) และทั้งที่เป็นบุคคล (ปูชนียบุคคล)

มงคลที่ 4 การอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม คำว่า "สภาพแวดล้อมที่เหมาะสม" หมายถึง สภาพแวดล้อมที่เป็นผลดีต่อความเจริญก้าวหน้า ตนปรารถนาความเจริญก้าวหน้าในทางใด

มงคลที่ 5 ความเป็นผู้เคยทำบุญไว้ก่อน บุญ หากมองในแง่เหตุ ก็หมายถึง กุศลกรรมหรือความดี หากมองในแง่ผล ก็คือความสุข คนที่เคยสั่งสมความดีเป็นทุนเดิมเอาไว้แต่ชาติปางก่อน ย่อมจะมีความเจริญก้าวหน้าผิดแผกแตกต

มงคลที่ 6 การตั้งตนไว้ชอบ คำว่า “ตน” ในที่นี้ หมายถึง “จิต” ตั้งตนไว้ชอบ ก็หมายความว่า “ตั้งจิตไว้ชอบ” ชีวิตของคนเรา ก็คือ เงาของจิต หมายความว่า จิตเราคิดอย่างไร เราก็จะได้คุณภาพชีวิตอย่างนั้น เหมือนก

มงคลที่ 7 ความเป็นพหูสูต ความเป็นพหูสูต หมายถึง ความเป็นผู้คงแก่เรียน คนที่จะเป็นผู้คงแก่เรียนได้ ต้องปฏิบัติตามหลัก “หัวใจนักปราชญ์” ที่ว่า สุจิปุลิ (ฟัง คิด ถาม เขียน) ดังกวีนิพนธ์

มงคลที่ 8 ความเป็นผู้มีศิลปะ คำว่า “ศิลปะ” หมายถึง ความเชี่ยวชาญหรือการมีทักษะในเชิงช่าง ไม่ว่าจะช่างคิดช่างพูด ช่างเขียน ช่างปั้น ช่างปูน ช่างไม้ ฯลฯ หากความเป็นพหูสูต ท่านหมายถึง “ศาสตร์” ความเป็นผู

มงคลที่ 9 ความเป็นผู้มีวินัย วินัย หมายถึง ระเบียบแบบแผนอันพึงประพฤติปฏิบัติ เพื่อฝึกหัดขัดเกลาให้มีพฤติกรรมทางกาย วาจา และใจที่น่าเลื่อมใส ไม่ก่อทุกข์โทษพิษภัยแก่ผู้ใด ไม่ว่าตนหรือแก่คนอื่น