บทสรรเสริญพระเกียรติพระมหากษัตริย์ สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาเดชาดิศร ทรงพระนิพนธ์ บทสรรเสริญพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ฯ แบที่โคลงแต่โบราณกาล

โคลงโลกนิติ บทที่ ๑ ทศนัขนอบน้อมมิ่ง อุตมางค์ ไตรรัตน์จัดเบญจางค์ แจ่มพร้อม จกพร้องโลกนิติปาง สดับแต่ เดิมพ่อ อรรถอื่นอ้างเลศล้อม ต่างต้องคัมภีร์ ฯ (สำนวนเก่า)

โคลงโลกนิติ บทที่ ๒ โคลงโลกนิติในโลกล้วน แก่นสาร คือบิดามารดาอาจารย์ เจียวแท้ เชาเจ้าจ่อมใจบาณ ฑิตร่ำ เรียนแฮ เบิกศิลปปรีชาแท้ เลิศแล้วเมธี ฯ (สำนวนเก่า)

โคลงโลกนิติ บทที่ ๓ ปลาร้าห่อหุ้มด้วย ใบคา คาติดแปดเหม็นปลา คละคลุ้ง คือคนผู้ ดีหา คบเพื่อน พาลนา ความชั่วปนปานฟุ้ง เนื่องร้ายเสมอกัน ฯ (สำนวนเก่า)

โคลงโลกนิติ บทที่ ๔ ใบพ้อคนห่อหุ้ม กฤษณา หอมระรวยไปมา ทั่วผู้ คือคนหมู่เมธา แสวงเสพ กันนา อาจเจริญความรู้ เฟื่องฟุ้งหอมขจร ฯ (สำนวนเก่า)

โคลงโลกนิติ บทที่ ๕ ลูกเดื่อครั้นสุกไซร้ มีพรรณ ภายนอกคือสีฉัน ขาดบ้าย ภายในย่อมแมลงวัน หนอนบ่อน คือดุจคนใจร้าย นอกนั้นดูงาม ฯ (สำนวนเก่า)

โคลงโลกนิติ บทที่ ๖ ผลขนุนภายนอกนั้น หนามหนา ภายในรสโอชา กลิ่นกล้ำ เปรียบใจทวยเมธา ถือชอบ ภายนอกดูชั่วช้ำ ผ่องแผ้วภายใน ฯ (สำนวนเก่า)

โคลงโลกนิติ บทที่ ๗ ยางยลขนสุทธิไซร้ ดูดี ภายนอกขาวสุดสี เฉกฝ้าย เสพสัตว์ปูปลามี ชีวิต เป็นนา ดั่งพาลประทุษร้าย นอกนั้นนวลงาม ฯ (สำนวนเก่า)

โคลงโลกนิติ บทที่ ๘ คนพาลผู้ไป่รู้ ขาญชิด ไปสู่หาบัณฑิต ค่ำเช้า แสวงธรรมว่าเนืองนิตย์ ฤาซาบ ใจนา คือจวักตักข้าว ห่อนรู้ รสแกง ฯ (สำนวนเก่า)