อยากทราบว่าเวลาอ่านนิทาน นิยาย หรืออะไรก็ตามที่ต้องบรรยายชอบการอ่านบรรยายแบบไหนมากกว่า ?

หากมีปัญหาที่ไม่สามารถระบายให้ใครฟังได้และไม่มีที่พึ่งพา จะทำยังไงให้ตัวเองเลิกร้องไห้และก้าวผ่านมันไปด้วยตัวเองได้คะ ?

มีวิธีกลั้นน้ำตาไหม ?

ทำยังไงให้ตัวเองดูมีค่าครับ ?

จริงไหม ที่เขาว่ากันว่า ยิ่งโต ยิ่งทำให้ตัวเองมีความสุขน้อยลง ?

ถ้าโดนทำร้ายจิตใจ. จนเป็นปมมาตั้งแต่เด็ก โตขึ้นมาก็ยังโดนทำร้ายปมนี้อีก เราจะใช้ชีวิตอย่างไรให้ข้ามผ่านมันไปโดยที่ไม่จมอยู่กับมันคะ ?