ซินเดอเรลล่าหลากเวอร์ชั่น
เทพนิยายเรื่องซินเดอเรลล่าที่รู้จักกันดีนั้นมีที่มาจากนิทานพื้นบ้านในยุโรปซึ่งถ่ายทอดกันทางปากต่อปาก จนบอกไม่ได้ว่าผู้แต่งเรื่องนี้เป็นคนแรกคือใคร
แต่เรื่องที่มีการบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรเป็นครั้งแรกชื่อเรื่อง เซเนอเรนโทล่า (Cenerentola) โดย จิอัมบาติสตา เบซิล (Giambattista Basile) นักเขียนชาวเนเปิลในอิตาลีในปี 1634
ต่อมาชาร์ลส์ เปโรต์ (Charles Perrault) นักเขียนชาวฝรั่งเศสได้นำเรื่องนี้มาเล่าใหม่ในปี 1697 ใช้ชื่อว่าเซนดริลลอน (Cendrillon)
นอกจากนี้พี่น้องกริมส์ก็ยังนำมาเล่าใหม่ในปี 1812 ในชื่อเรื่องว่า แอชเชนปูเทล (Aschenputtel)
เรื่อง Cenerentola ที่เบซิลเขียนนั้นเล่าถึงเจ้าชายผู้เป็นหม้ายพระองค์หนึ่งมีลูกสาวชื่อว่าเซซอลล่า
ต่อมาเจ้าชายได้แต่งงานกับพี่เลี้ยงของลูกสาวพระองค์ และมีลูกด้วยกันกับชายาใหม่ 2 คน ชายาใหม่เป็นคนใจร้ายจึงขอให้เซซอลล่าทำงานเยี่ยงทาสในครัว
วันหนึ่งเซซอลล่าได้รับต้นอินทผาลัมซึ่งมีนางไม้อาศัยอยู่ ด้วยความช่วยเหลือของนางไม้ ทำให้เธอได้แต่งกายงดงามเข้าร่วมงานเลี้ยงเต้นรำของพระราชาแห่งเมืองหนึ่ง
พระราชาหลงรักเธอ แต่เธอก็หนีพระองค์ไปได้ก่อนที่พระองค์จะรู้ว่าเธอเป็นใครถึงสองครั้งสองคราว จนกระทั่งครั้งที่สาม คนของพระราชาก็เก็บรองเท้าของเธอได้ พระราชาจึงป่าวประกาศให้หญิงสาวทุกคนมาลองสวมรองเท้าที่พระองค์เก็บได้ กระทั่งในที่สุดพระราชาก็ได้แต่งงานกับเซซอลล่า
ส่วนในเรื่อง เซนดริลลอนของ ชาร์ลส์ เปโรต์ นั้นกลายเป็นเรื่องต้นแบบที่วอลต์ดิสนีย์นำมาดัดแปลงเป็นภาพยนตร์อนิเมชั่นในเวลาต่อมา
รถฟักทอง รองเท้าแก้ว นางฟ้าแม่ทูนหัว และการต้องกลับบ้านก่อนเที่ยงคืน ที่เห็นในฉบับดิสนีย์ก็เกิดขึ้นจากฉบับของเปโรต์
ความแตกต่างระหว่างฉบับของเปโรต์กับฉบับดิสนีย์ก็คือ ในฉบับของเปโรต์ ซินเดอเรลล่า (หรือเซนดริลลอนนั่นแหละ) ไม่ได้ไปงานเต้นรำที่พระราชวังแค่คืนเดียว
ในคืนแรกนั้นเหตุการณ์เป็นไปด้วยดี ซินเดอเรลล่ากลับออกจากงานก่อนเที่ยงคืนตามคำสั่ง แต่เรื่องมันเกิดในคืนที่สองเมื่อเธอได้เจอเจ้าชายแล้วทั้งคู่เกิดปิ๊งกันจนทำเอาแม่สาวซินเดอเรลล่าลืมเวลา เมื่อรู้สึกตัวเธอก็รีบวิ่งออกจากงานจนรองเท้าแก้วหลุดไปข้างหนึ่ง
เจ้าชายรีบออกตามนางในฝันที่ผละจากไป แต่พระองค์ก็ได้พบแต่หญิงสาวแต่งกายโทรมๆ วิ่งผ่านไป
ตรงนี้ออกจะมีเรื่องไม่สมเหตุสมผลอยู่หน่อยตรงที่พอเที่ยงคืนเป๊ง เวทมนตร์ก็เสื่อมลง เสื้อผ้า รถฟักทอง กลับสภาพเป็นอย่างเดิม...
แต่รองเท้าแก้วยังคงเป็นรองเท้าแก้ว ไม่คืนกลับสภาพเดิมที่เคยเป็น!
หลังจากนั้นเหตุการณ์ก็เป็นอย่างที่รู้ๆ กัน เจ้าชายออกตามหาแต่ก็ไม่มีสาวคนใดสวมรองเท้าแก้วได้พอดี จนมาเจอซินเดอเรลล่า แล้วเรื่องก็จบอย่างแฮปปี้เอนดิ้ง
ในขณะที่ฉบับของพี่น้องกริมม์อาจจะแตกต่างออกไปเล็กน้อย เมื่อซินเดอเรลล่าในเวอร์ชั่นนี้ได้เอากิ่งต้นเฮเซลมาปลูกเหนือหลุมศพมารดา
ภายหลังจากที่แม่เลี้ยงกับพี่สองคนออกไปงานเลี้ยงเต้นรำ ทิ้งไว้ให้เธออยู่บ้านตามลำพัง ซินเดอเรลล่าไปร้องห่มร้องไห้ที่หลุมศพมารดา ทันใดนั้นเองก็มีนกพิราบน้อยเอาชุดทองคำและรองเท้าไหมมาให้ ซินเดอเรลล่าจึงมีชุดสวยๆ ใส่ไปงานเต้นรำกับเขาเสียที
ซินเดอเรลล่าเต้นรำกับเจ้าชายทั้งวันจนพระอาทิตย์ตกดิน เธอจึงขอตัวกลับ เจ้าชายตามกลับไปที่บ้าน แต่เธอก็หนีจากไป
วันรุ่งขึ้นเธอก็กลับมางานเต้นรำ พอตกเย็นก็ขอตัวกลับ เจ้าชายจะขอตามไปส่งที่บ้าน แต่เธอก็หนีอีก
จนถึงวันที่สามเรื่องก็ยังเป็นเหมือนเดิม (ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องหนีด้วย หรือถ้าไม่อยากได้เขาทำไมถึงกลับมาอ่อยเขาอีก?) วันนี้เธอสวมรองเท้าทองคำมางานเต้นรำกับเจ้าชาย คราวนี้เจ้าชายตั้งใจจะไม่ปล่อยให้เธอหนีรอดไปได้อีก จึงพยายามล้อมจับเธอ แต่ซินเดอเรลล่าก็ยังไวทายาท เธอหนีไปได้แต่คราวนี้ก็ทำรองเท้าทองคำหลุดหาย
เจ้าชายจึงประกาศว่าจะแต่งงานกับสาวคนใดก็ตามที่สวมรองเท้าทองคำข้างนี้ได้พอดี
เมื่อมาถึงบ้านซินเดอเรลล่า พี่สาวต่างมารดาถึงกับลงทุนเฉือนเนื้อส้นเท้าตนเองออกไปเพื่อจะได้สวมรองเท้าได้พอดี!!
ฝ่ายเจ้าชายก็เซ่อเหลือหลาย เมื่อเห็นสาวสวมรองเท้าได้พอดีก็รีบแล่นกลับวังจะไปทูลเสด็จพ่อ แต่ก็มีนกพิราบมาเตือนให้ดูรอยเลือดที่รองเท้าทองคำ เจ้าชายจึงเอะใจก็เห็นว่าที่รองเท้ามีรอยเลือดจริง
พระองค์ย้อนกลับมาที่บ้าน ในที่สุดซินเดอเรลล่าจึงได้ออกจากครัวมาสวมรองเท้า แล้วเรื่องราวก็แฮปปี้เอ็นดิ้ง
จะเห็นได้ว่าแม้จะมีรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ แตกต่างกันไป แต่ไม่ว่าจะเวอร์ชั่นไหน ในที่สุดแล้วเจ้าหญิงกับเจ้าชายก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป...
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
