เรื่องสั้น : คืนในฤดูหนาวเมื่อเราหลอมรวมกัน
ตัวเลขแสดงอุณหภูมิบนหน้าจอโทรศัพท์แสดงตัวเลข 9 องศาเซลเซียส มันเป็นวันที่หนาวมากที่สุดในรอบหลายปีเลยก็ว่าได้ แต่ที่น่าแปลกคือยิ่งอากาศหนาวเย็นมากเท่าไหร่ ทุกอย่างรอบตัวเรากลับเงียบงันลงไปมากเท่านั้น จนอาจได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจของตัวเองดังก้องทั่วไปหมดทั้งห้อง
เสียงเข็มนาฬิกาเดินดังเป็นจังหวะแทรกความเงียบขึ้นมาทุก 1 วินาทีไม่ขาดไม่เกิน ผมรู้สึกเหมือนทุกอย่างรอบตัวขยับเป็นจังหวะพร้อมเสียงเข็มที่กำลังเดิน เหมือนหัวใจผมจะเต้นตามจังหวะนี้เสียด้วยซ้ำ
ผมนั่งนึกภาพในวันที่เราเคยใช้เวลาร่วมกัน รอยยิ้มที่สดใสยามที่เราจ้องหน้ากันจนเขิน เสียงหัวเราะยามที่ผมปล่อยมุขเห่ยๆ ออกไปแบบไม่รู้ตัว นิ้วมือที่เรียวเล็กที่เคยสัมผัส และอ้อมกอดที่อบอุ่นเสมอในยามที่อากาศหนาวกรีดร่างเหมือนคืนนี้
แต่ทว่า.. ตอนนี้มันเป็นได้เพียงอดีตเท่านั้นเอง
ผมมองรอยมีดบาดยาวที่นิ้วชี้ ความรู้สึกเจ็บยังเหมือนจะติดอยู่ที่ปลายนิ้วแม้ว่าจะผ่านมาสองวันแล้วก็ตาม
ผมเริ่มหัดจับมีดเข้าครัวเองเพราะเธอไม่อยู่แล้ว คงไม่มีอาหารอร่อยๆ ตั้งรอผมบนโต๊ะในมื้อค่ำอีกต่อไป มันคงช่วยไม่ได้ ทุกอย่างมันจบลงแล้วจริงๆ ผมคงต้องเรียนรู้ที่จะอยู่แบบเหงาๆ เป็นเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อเราเดินมาถึงจุดแตกหักจนได้
เสียงเราทะเลาะกันเมื่อสามวันก่อนยังดังก้องไปมาในหัว ความบาดหมางที่หยั่งรากลึกมานานถูกขุดขึ้นจนถอนรากถอนโคนในคืนวันนั้น
ข้าวของที่กระจัดกระจาย กรอบรูปที่แตกละเอียด และรอยเลือดที่หยดเป็นทาง ก่อนที่เรื่องของเราจะจบลงตลอดกาล และผมต้องเดินไปเช็ดเลือดจากกระจกที่บาดฝ่าเท้าเคล้าน้ำตาในห้องน้ำเพียงลำพัง
ผมพยายามลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้น และหวังเล็กๆ ที่เราจะมาเริ่มกันใหม่อีกครั้งหากมันสามารถย้อนเวลาได้ แต่ผมรู้ดีว่ามันเป็นเรื่องเพ้อฝัน แต่หัวใจที่เต้นตามจังหวะเข็มนาฬิกากลับไม่ยอมเชื่อฟัง มันยังเต้นและส่งเสียงคล้ายจะกระซิบชื่อเธอในหัวผมตลอดเวลา ทุกๆ วินาทีเลยด้วยซ้ำ
ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนก้มลงไปเปิดกล่องเก็บของข้างโต๊ะ ผมเริ่มจากส่วนหัวก่อน เพราะเป็นส่วนที่หาง่ายที่สุด ตามด้วยชิ้นที่เป็นแขนขาและลำตัว มือที่สั่นเทาด้วยความเสียใจกำลังพยายามอย่างยิ่งที่จะจับแต่ละส่วนมารวมกันอย่างยากเย็น อาจเพราะนิ้วที่เจ็บแปลบอยู่ด้วยก็เป็นได้
...
..
.
ชิ้นส่วนภาพจิ๊กซอว์รูปคู่ของเราที่กระจัดกระจายจากกรอบรูปที่เคยวางที่ชั้นวางของ กำลังค่อยๆ กลับมาเป็นรูปร่างอีกครั้ง บางชิ้นมีหยดเลือดติดอยู่จนกระดาษเชื่อมแข็งติดกัน
ผมค่อยเช็ดคราบเลือดออกอย่างเบามือ และให้สะอาดที่สุด
ก็แค่หวังเล็กๆ ว่ารูปที่กลับมาดีเหมือนเดิมอาจเยียวยาทุกสิ่ง ซึ่งมันไม่จริงเลย
อากาศหนาวเหน็บยังเล่นงานผมต่อ คอแห้งผากเพราะการขาดน้ำกำลังประท้วง ผมกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก บางทีอากาศเย็นแต่แห้งก็ทำให้เราลืมกินน้ำไปเสียดื้อๆ ผมลุกขึ้นเดินไปหาน้ำดื่ม
แม้ว่าจะหนาวแค่ไหน แต่นิสัยเสียที่ผมเลิกไม่ได้และเธอก็เคยดุเป็นประจำคือการดื่มน้ำเย็นจัด ผมเปิดตู้เย็นหยิบน้ำและแก้วที่แช่ในช่องแข็งออกมาเทดื่ม น้ำเย็นจัดที่ไหลลงคอไปอย่างรวดเร็วทำเอาผมขนลุกเลยทีเดียว
ผมเก็บขวดน้ำไว้ที่เดิม สอดส่ายสายตาหาของว่างเพื่อประทังความหิวที่เพิ่งก่อตัวขึ้น แต่เปล่าประโยชน์ ผมลืมไปสนิทว่าของในตู้ถูกโยนทิ้งไปหมดแล้ว
เพราะร่างของเธอที่ถูกยัดไว้ในท่าคุดคู้นั้นก็กินพื้นที่เกือบเต็มตู้เย็นแล้ว ร่างที่แข็งและเย็นเฉียบนั่งมองเหม่อด้วยดวงตาขุ่นมัว แต่ไม่มีสัญญาณของชีวิตใดๆ อีก
"ผมทานน้ำเย็นได้แล้วใช่ไหม ดีจังที่คุณไม่บ่นผมแล้ว"
ผมยิ้มกว้าง ปิดประตูตู้เย็นโครมใหญ่อย่างที่เคยโดนคุณด่าประจำ ผิดแต่คราวนี้มีแค่เสียงหัวใจผมเต้นรัวด้วยความปรีเปรม และเสียงเข็มนาฬิกาที่เดินอยู่ เพียงแต่ตอนนี้หัวใจผมเต้นไวกว่าเข็มนาฬิกามาก เมื่อนึกถึงสิ่งที่ต้องจัดการต่อไปในอีกหลายชั่วโมงข้างหน้า
ผมคิดว่าเครื่องเทศอินเดียหลาดหลายชนิดน่าจะกลบกลิ่นคาวเนื้อมนุษย์ได้ดีทีเดียว ถ้าผมจินตนาการไม่ผิด...
แค่นึกถึงคำกร่นด่าที่พรั่งพรูสาระพัดบนโต๊ะอาหารทุกค่ำคืนเกือบตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ผมก็คิดว่าคุ้มค่าที่มีดทำครัวบาดมือผมตอนหัดทำอาหารเอง ปรุงมัน และนั่งกินเงียบๆ เพียงลำพัง
ไม่ต้องห่วง ผมไม่เหงาหรอก เพราะตอนนี้ผมกับคุณ อดีตสุดที่รักของผม เราจะหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียวอย่างแท้จริง
แต่ผมเปลี่ยนใจแล้ว มื้อเย็นวันนี้เป็นสเต็กเนื้อต้นขาอบกับสมุนไพรฝรั่ง แกล้มไวน์แดงของขวัญวันแต่งงานที่คุณไม่เคยอนุญาตให้เปิดที่ยังวางอยู่ในตู้โชว์ในห้องรับแขกน่าจะเหมาะสมที่สุด สำหรับการเฉลิมฉลอง ต้อนรับความเหงาที่ปรีเปรมที่สุดที่ผมเฝ้ารอมานาน แต่คงต้องออกไปซื้อเครื่องปรุงอีกนิดหน่อย กับมีดฟันเลื่อยขนาดใหญ่ไว้ตัด
"รักนะ มื้อค่ำของผม"
ผมพูดกับตู้เย็นเหมือนคนบ้า ก่อนวางแก้วน้ำที่ว่างเปล่าไว้บนไอซ์แลนด์บาร์เหมือนอย่างที่ทำเป็นประจำ ผิดแต่วันนี้ไม่มีเสียงบ่นด่าของคุณอีกต่อไป
"โอ้ว เป็นหน้าหนาวที่เหงาๆ แต่วิเศษที่สุดเลย ให้ตายสิ" ผมนึกในใจก่อนฮัมเพลงเดินจากไป ทิ้งให้เธอนั่งหนาวในตู้เย็นเพียงลำพัง
สร้างความเหน็บหนาวโดย Deux @ storylog
by เพจเรื่องสั้นๆ @ blockdit
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
