เรื่องสั้น : Please..."Ben" (3)
"ใคร... ใครกล้าว่ะ ใครบังอาจ ใคร!" เสียงถังขยะโลหะถูกกระแทกอย่างแรงจนกระเด็นกลิ้งไปไกล มันดังมากจนคล้ายเสียงอะไรระเบิดซักอย่างหนึ่ง
ผมสะดุ้งตื่น มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นไอ้สวะกำลังก้มลงกอดเจ้าหมาสีดำที่มันรักนักหนา แต่ทว่าเจ้าเอ็ดหมาบ้าที่เห่าได้ทั้งวันทั้งคืน ตอนนี้ดูท่าทางแปลกๆ
มันนอนนิ่งจมกองเปรอะโคลนที่สนามหญ้าข้างบ้าน สนามที่ไม่เคยมีหญ้ามานานแล้ว มีแต่ดินแห้งกรัง ส่วนหลังบ้านก็รกไปด้วยพุ่มไม้ที่ไม่เคยตัดแต่ง ไม่มีใครเปิดออกไปหลังบ้านหรอก เพราะที่นั่นมีแต่ถุงขยะกองมหึมา กับกระป๋องเบียร์เกลื่อนไปทั่ว
เมื่อคืนคงฝนตกหนักมาก มีรอยน้ำฝนหยดในพื้นห้องผมไปทั่ว แถมด้านนอกยังดูเปียกแฉะไปหมด มิน่าไอ้เอ็ดหมาบ้าถึงดูเกรอะไปด้วยโคลนเต็มตัว
"เอ็ดลูกพ่อ ปัดโธ่เว้ย! ใครทำกับลูก มันต้องตาย ตาย มันต้องชดใช้ อ๊ากๆ...." ไอ้สวะตะโกนลั่น พลางโอบกอดร่างที่แน่นิ่งของลูกชายสุดที่รักของมัน ผมคิดเอาเองว่าเจ้าเอ็ดคงตายแล้ว คงมีมือดีมาช่วยจัดการมัน
"ก็เห่าซะจนชาวบ้านเค้าเกลียดกันหมด ทั้งหมาทั้งคนนั่นหล่ะ สมควรแล้ว...ตายซะได้ก็ดี ไอ้หมาบ้า" ผมหัวเราะหึๆ ในลำคอ
"ไงเบ็น นายดีใจมั้ยที่เจ้าหมาบ้านั่นตายซะได้ นั่นไง ยิ้มแบบนี้นายก็ดีใจใช่ม๊า...ฮาฮาฮา" ผมหยิบเบนออกจากใต้เตียงมากอดไว้
ขณะที่หยิบเบ็นขึ้นมากอด ขนที่ขาของเบ็นลีบติดกับเป็นก้อนแข็ง มันกดที่แขนผมจนเจ็บ ผมพลิกดูเห็นขนของเบ็นแกะกันเป็นกลุ่ม
"นี่โคลนนิ...เบ็น อย่าบอกนะว่า.." ผมสะดุ้งในใจเล็กน้อย
"ฝีมือนายอีกแล้วใช่มั้ย...นายนี่ร้ายจริงๆ ขอบใจเพื่อน ขอบใจ" ผมกระซิบข้างหูเบ็นเบาๆเพียงลำพัง แล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง ยืนดูไอ้ปีศาจมันโวยวายบ้างร้องไห้บ้าง...นี่สิ ความบันเทิงของวันนี้ ผมยังแง้มผ้าม่านเพื่อดูไอ้สวะนั่นครวญครางด้วยความเจ็บปวด ความเจ็บปวดนี่ยังน้อยไปที่มันทำกับผมและแม่...ยังน้อยเกินไป...
Ben most people would turn you away
I don't listen to a word they say
They don't see you as I do
I wish they would try to
I'm sure they'd think again
If they had a friend like Ben..
เสียงตะโกนดังลั่นปลุกผมจากภวังค์อีกครั้ง
"อย่าสำออยน่า เฮเลน แกต้องทำงานเข้าใจมั้ย ฉันไม่มีเงินซื้อเบียร์มาหลายวันแล้ว มันน่ารำคาญมากให้ตายสิ อย่าลีลานัก นังร่าน!!" เสียงไอ้สวะนั่นยืนคุยกับแม่ตรงหน้าประตู ผมแอบแง้มประตูออกดู
"แกคิดว่าแกบอกลูกค้าว่าแกป่วยแล้วแกจะรอดเหรอ นังนี่..แกจะต้องรับแขก พวกติดยาที่นัดไว้มันไม่สนหรอก แกต้องทำงาน เข้าใจมั้ย!"
"เพี๊ยะ" เสียงดังฉาดใหญ่ ผมแอบเห็มมันตบไปที่หน้าแม่ แล้วเอามือหยาบหนาของมันบีบแก้มที่ตอบแห้งของแม่ เลือดไหลเยิ้มออกมาจากมุมปาก
"ถ้าแกไม่ทำตามที่ฉันสั่ง ฉันจะเดินไปจัดการไอ้เด็กเปรตนั่น หึหึ เข้าใจมั้ยจ๊ะที่รัก เจ้าหนูทูลหัวของแกไง!" มันเอามือที่บีบแก้มแม่สะบัดจนแม่หน้าหัน
แม่มีน้ำตาคลอ สายตาทั้งเจ็บทั้งหวาดกลัว แม่ขยับปากเบาๆ พลางชี้มือไปที่ลิ้นชักหัวเตียง
ไอ้สวะนั่นเปิดลิ้นชักออก ลวงเข้าไปหยิบเงินออกมาจำนวนหนึ่ง แล้วหันกลับไปมองหน้าแม่...
"เพี๊ยะ!"..."นี่ ตอบแทนนังร่านสารเลวที่แอบเก็บเงินของฉันไว้ นังเพศยา อย่าลองดีกับฉันอีก ไม่งั้นคราวหน้าแกจะโดนหนักกว่านี้ รวมถึงลูกแกด้วย ไอ้เด็กตุ๊ดติดหมีนั่น!" ..ไอ้สวะนั่นเดินผละออกมาจากห้อง นับเงินในมือแล้วเปลี่ยนไปผิวปากสบายใจ
"อ่อ ฉันจะออกไปซื้อเบียร์ รอนี่ ฉันจะพาแขกมาด้วย เข้าใจมั้ย ฮา.ฮา..ฮา..." มันตะโกนไล่หลังมาแล้วหัวเราะร่าเดินออกจากบ้านไป
.
..
..
น่าแปลก วันนี้สตูมันหายไปเกือบทั้งวัน...มันกลับมาก็จวนฟ้ามืดแล้ว
"โครม!" เสียงปิดประตูหน้าบ้านดังสนั่นจนรู้สึกได้ถึงในห้อง
เสียงรองเท้าบูทหนักกระแทกพื้นตึงๆ เสียงฝีเท้าของไอ้สวะนั่นมันน่าสะอิดสะเอียนพอๆ กับเสียงสำรอกเสมหะในคอของมันที่มักจะทำอยู่ตลอดเวลา แต่เสียงฝีเท้าเร่งตรงไปที่ห้องของแม่...
"นังหมูสกปรก แกลุกขึ้นมา แกมันตัวเชื้อโรค บัดซบ!!" เสียงสำรอกคำอุบาทว์เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ
"แกกล้าดียังไงเอาโรคมาติดฉัน นังโสเภณีร่าน นังอาจมจากนรกเอ้ย!! แถมลูกค้าก็มาด่าฉันอีก แกนี่มันตัวซวยชัดๆ"
เสียงโครมครามดังขึ้นต่อเนื่อง ผมได้ยินเสียงแม่ร้องครางคล้ายคนกำลังจะหมดลม เสียงวัตถุคล้ายแก้วตกแตก ของแข็งกระทบกันไปมา
"อย่า พอแล้วสตู อย่าทำฉันเลย ขอร้อง ฉันเจ็บ....ฮือๆๆ ฉันกลัวแล้ว.." เสียงแม่ร้องขอชีวิต
"กรี๊ด!! พระเจ้าได้โปรด ช่วยลูกด้วย สตู พอแล้ว โอ๊ย! พอเถอะได้โปรด ฮืออ..อ๊อกๆ อ๊อกๆ.." เสียงแม่สำลักคล้ายกำลังจะจมน้ำ เสียงอากาศถูกผลักเข้าออกในหลอดลมที่กำลังถูกบีบรัด เสียงลมหายใจที่กำลังดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด
ผมใจเต้นรัวระส่ำ มือที่ชุ่มเหงื่อจับแขนเบ็นไว้แน่น ผมทั้งสั่นทั้งกลัว แต่เหมือนมีอะไรซักอย่างกระซิบบอกในหัวของผม
"ไปแจ็ค ไปช่วยแม่ แม่นายกำลังจะตาย!"
ผมเปิดประตูห้องออก พุ่งตรงเข้าไปในห้องแม่ ภาพที่เห็นทำเอาผมผงะไปชั่วครู่ มันเป็นความสับสนปนความขยะแขยงกับภาพตรงหน้า
ร่างเปลือยเปล่าซีดขาวของแม่ ร่างที่แทบจะเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก มันถูกทาบทับด้วยปีศาจตัวมหึมา แขนที่เต็มไปด้วยรอยสักยุ่งเหยิงกำลังบีบรัดที่คอหอยของแม่ ใบหน้าแดงก่ำจนเกือบม่วง ไอ้ปีศาจขยับร่างกายท่อนล่างที่มีกางเกงกองอยู่บนพื้นเป็นจังหวะ ใบหน้าสยดสยองนั่นดูบิดเบี้ยว มันแยกเขี้ยวกัดกรามจนเส้นเลือดที่ขมับปูนโปน แต่ราวกับว่ามันกำลังยิ้มสะใจและรื่นเริงในสิ่งที่มันกำลังทำอยู่
ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรกันแน่ แต่ตอนนั้นผมแทบไม่รู้สึกตัว รู้ตัวอีกที... ผมก็กำลังกัดที่แขนของไอ้สวะนั่นเต็มแรง
"อ๊าก..! ไอ้เด็กสารเลวเอ้ย!" มันผละมือจากคอของแม่ มีมือแข็งกร้านอีกข้างพุ่งตรงมาจับที่คอผม มันเหมือนโดนคีมเหล็กขนาดยักษ์กำลังหนีบที่คอ
"อ๊อกๆ แค๊กๆ..ปล่อย...ปล่อยแม่..อ๊อกๆ" ผมแทบออกเสียงไม่ได้ เพียงชั่ววินาทีที่ดวงตาแดงก่ำกับสายตาราวกับไม่ใช่มนุษย์มองมาในตาผม มีของแข็งพุ่งกระแทกเข้าที่ท้องน้อยของผมอย่างจัง มันปวดจนไม่สามารถบรรยายออกมาได้ ผมรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังจะระเบิดออก
"มึงอยากลองใช่มั้ย ไอ้เด็กนรก เลี้ยงไม่เชื่องนะมึง ได้...มึงได้ลิ้มรสมันแน่ เจ้าหนู!" มันแบกผมขึ้นบนไหล่ ตอนนี้ผมไร้เรี่ยวแรง เหลือเพียงความเจ็บปวดแสนสาหัสในช่องท้อง ปวดจนแทบหายใจไม่ได้ ความเจ็บคืออย่างเดียวที่รู้สึกได้ในตอนนี้
มันแบกผมออกมาจากห้องแม่ ผมเห็นภาพลางๆของแม่ที่กำลังตะเกียดตะกายจากเตียง จนตกลงบนพื้นห้อง แม่กรีดร้องแต่ไม่รู้ว่าแม่พูดอะไร แม่ไปไม่ได้ไกลกว่าที่โซ่ที่ข้อเท้าจะยืดได้ถึง..ผมคิดว่าแม่น่าจะบอกว่า "ไม่...ไม่!" ถ้าผมเดาไม่ผิดนะ
ไอ้สัตว์นรกลากผมมาโยนไว้ที่เตียงเล็กในห้องของผมเอง มันหยิบเบ็นที่ตอนนี้นอนแผ่อยู่บนพื้นขึ้นมาบนเตียงด้วย ผมถูกจับนอนคว่ำแค่ครึ่งตัวเท่านั้นที่พาดอยู่บนเตียง ผมมองเห็นเบ็นได้ไม่ชัดนัก มันมืดมาก ไม่รู้ว่าเพราะไม่มีแสงไฟ หรือผมกำลังจะตาย แต่ผมเห็นรอยยิ้มของเบ็นได้ชัดเจนทีเดียวในความคิดตอนนั้น
"นี่ไง ผู้ชมและเพื่อนที่แสนดีของมึง เจ้าหนูของฉัน! แกควรจะโดนมาตั้งนานแล้ว" เสียงฟืดฟาดของลมหายใจที่ไม่ใช่ของมนุษย์ดังแทรกอยู่ในความเงียบ
"โอ๊ย...ไม่ เจ็บ มันเจ็บ" ผมถูกมือข้างนึงรวบมือทั้งสองข้างไพล่ไปด้านหลัง จากนั้นผมรู้สึกเจ็บแปล๊บที่ส่วนล่างของร่างกาย มันเจ็บ เจ็บมากๆ นอกจากความเจ็บปวดแสนทรมาน ผมยังรู้สึกถึงของเหลวอุ่นไหลอาบลงไปที่ขาทั้งสองข้าง... มันน่าจะเป็นเลือด เลือดที่กำลังไหลออกมา มันเจ็บมากจริงๆ เจ็บจนเกินจะทน...
"เบ็น...เบ็น ช่วยด้วย ช่วยฉันที...เบ็น"...
to be continue...
แอบดูความโหดร้ายจากใต้ช่องประตู โดย Deux @ storylog
ฉายซ้ำหนังทิลเล่อร์ by เพจเรื่องสั้นๆ @ blockdit
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
