22 ส.ค. 2019 เวลา 13:46
Where we could meet
Chapter 6
พรึ่บ!
เปลวไฟลุกขึ้น เผาไหม้ซองจดหมายสีขาวอย่างรวดเร็วจนเหลือเพียงแค่เถ้าถ่านเป็นรอบที่สิบกว่าๆ
“โอ๊ย! พลาดตรงไหนกันนะ” ฟลอร์โวยวายใส่ตัวเอง รีบก้มหน้าลงอ่านวิธีการวาดวงเวทย์อีกรอบ
“นี่... เธอจะส่งจดหมายทำไมหรอ?” เมลเมถามขณะเงยหน้าขึ้นจากหนังสือนิยายเล่มโปรด มองเศษขี้เถ้าที่เริ่มฟุ้งกระจายแล้วจามติดๆกัน
“มีเรื่องด่วน” ฟลอร์ตอบสั้นๆ เธอเพ่งสมาธิอีกรอบแล้ววาดมือเป็นวงกลมลงบนอากาศ
ขั้นตอนแรกไม่ยากเท่าไหร่ ตามด้วยการวาดดาวห้าแฉกซึ่งสื่อความหมายถึงธาตุทั้งห้าได้แก่ ดิน น้ำ ลม ไฟ และแสง เป็นขั้นตอนของการขอยืมพลัง
ปลายนิ้ววาดรูปวงกลมลงบนแฉกดาวด้านขวา ตัวอักษรเปลี่ยนจากสีเหลืองทองเป็นสีขาวเหมือนก้อนเมฆ มืออีกข้างบังคับจดหมายให้วางลงตรงกลางวงเวทย์ ก่อนที่เธอจะออกแรงผลักทุกอย่างให้ออกไปด้านหน้า
พรึ่บ!
เหมือนเดิม เปลวไฟลุกขึ้นเผาไหม้กระดาษของเธออีกครั้ง ฟลอร์ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจถึงขีดสุด
การสร้างวงเวทย์ไม่เคยเป็นเรื่องยากสำหรับเธอ นักเวทย์หลายคนพยายามจดจำรูปแบบของวงเวทย์เพื่อให้สามารถใช้พลังได้หลากหลาย แต่สำหรับฟลอร์ ทุกตัวอักษรที่เขียนขึ้นจากปลายนิ้วของเธอล้วนมีความหมายแฝงไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ดังนั้นแม้ไม่ต้องพึ่งหนังสือ เธอก็สามารถสร้างวงเวทย์ขึ้นมาเองได้
แต่เวทย์ระดับสูงมันก็อีกเรื่อง อย่างพลังที่เธอกำลังพยายามทำอยู่
“จะส่งไปไหนหรอ?” เพื่อสาวถามขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าการทดลองของเธอล้มเหลวไม่เป็นท่ามาหลายรอบแล้ว จึงเริ่มให้ความสนใจขึ้นมาบ้าง
จะมีซักกี่เรื่องกันที่ฟลอร์ทำไม่ได้?
“คนคนนึง อยู่อีกอาณาจักร” เมลเมพยักหน้า เธอหยิบซองจดหมายใหม่สีชมพูขึ้นมาพลิกดูที่หน้าซอง ก่อนจะชูมันขึ้นมาให้อีกฝ่ายดู
“เจ้าชายองค์ที่สอง? ใคร?”
“นั่นสิ..” ฟลอร์พึมพำตอบ สายตายังคงจดจ่ออยู่กับรูปแบบวงเวทย์
“ฟลอร์... ชั้นรู้แล้วล่ะว่าทำไมเธอถึงร่ายเวทย์ไม่สำเร็จ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเลิกคิ้วมองเมลเมที่ทำหน้ากลั้นขำ
“เวทย์ที่เธอใช้อยู่ มันไม่ตอบสนองต่อชื่อผู้รับหรอกนะ มันตอบสนองต่อสถานที่ต่างหาก แต่เธอไม่ได้เขียนที่อยู่ผู้รับลงไปเลยนี่นา”
“ต้องเขียนด้วยหรอ? แต่เราไม่รู้ที่อยู่.... อ้อ!” ฟลอร์เอื้อมมือไปคว้าด้ามปากกาที่จุ่มลงบนขวดหมีกสีดำมาเขียนลงบนหน้าซอง
“ด้านหน้าพระราชวัง... เอ่อ... ฟลอร์ แล้วแบบนี้มันจะไปถึงมือเขาหรอ? คนที่เธออยากคุยด้วยเป็นเจ้าชายเลยนะ จดหมายส่งไปไม่รู้ชื่อผู้ส่งแบบนี้...” ฟลอร์ยักไหล่ตอบแล้วเริ่มยกมือขึ้นวาดบนอากาศอีกครั้ง
“ช่วยไม่ได้ ก็หมอนั่นไม่บอกอะไรเลยซักอย่าง” วิธีทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม และเมื่อมือบางผลักวงเวทย์และจดหมายไปด้านหน้า...
วิ้ง~
ซองจดหมายค่อยๆสลายกลายเป็นเม็ดทรายสีทอง ก่อนจะลอยละล่องไปกับอากาศ พัดปลิวจนออกไปนอกหน้าต่าง องค์หญิงยกยิ้มมองผลงานของตนเองด้วยความภาคภูมิใจ
“ทีนี้ก็ได้แล้วนะคะ” เมลเมยิ้มตาม ฟลอร์พยักหน้า เท้าคางมองออกไปนอกหน้าต่างบานเดียวกับที่ตดหมายเพิ่งถูกส่งออกไป
ตอนนี้... มีอะไรที่ทำได้นอกจากรออีกบ้างมั้ยนะ?
Talk//
ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเข้ามาเลยค่ะ ขอโทษนะคะ 😢 เดี๋ยววันหยุดนี้เซียจะไปไล่อ่านบทความในนี้ที่ตัวเองดองเอาไว้ด้วย มีของหลายคนมากๆเลย แงง จะทยอยๆอ่านนะคะ
พรุ่งนี้ลงมิวสิคัล แต่ยังไม่ยืนยันนะคะ ถ้าไม่พรุ่งนี้ก็คงลงวันเสาร์ ถ้าช้าต้องขอโทษด้วยนะคะ;-;
ขอบคุณนักอ่านทุกคนมากๆที่ติดตาม รักน้า💕❤️🥰

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา