EP 7 แผนลึกการณ์ล้ำของโจโฉ (เชิดชูฮ่องเต้ บัญชาขุนนาง)
(เนื้อหายาวไป มีคลิปเสียงเล่าให้ฟังครับ)
ในตอนที่แล้ว เราพูดถึงความผิดที่เหมือนกันของ ตั๋งโต๊ะ อ้วนเสี้ยวและอ้วนสุด กับการปฏิบัติต่อฮ่องเต้ คือ ตั๋งโต๊ะถอดถอน อ้วนเสี้ยวตั้งซ้อน อ้วนสุดแต่งตั้งตนเอง ซึ่งต่างกับโจโฉ โดยโจโฉนั้น ถือว่าใช้วิธีที่ฉลาดกว่ามาก ก็คือโจโฉไม่ได้เปลี่ยนองค์ฮ่องเต้ แต่กลับใช้ประโยชน์จากฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน
โดยในปี คศ 196 เมื่อตั๋งโต๊ะตาย พระเจ้าเหี้ยนเต้หนีกลับมาที่เมืองลั่วหยาง โจโฉรู้ข่าวไม่รอช้ารีบ ดำเนินการเชิญฮ่องเต้ไปอยู่ ณ เมืองฮูโต๋
ถึงแม้ฮ่องเต้ในตอนนั้น จะอยู่ในสถาพที่ตกอับ ไม่มีอำนาจใดๆ แต่การเชิญฮ่องเต้ในครั้งนี้ โจโฉปฎิบัติอย่างเคร่งครัดตามราชประเพณี ทำให้พระเจ้าเหี้ยนเต้รู้สึกประทับใจเป็นมาก และแต่งตั้งให้โจโฉเป็นแม่ทัพใหญ่
ซึ่งในตอนนั้น ตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ จะเป็นเพียงแค่ตำแหน่งเปล่าๆ ไม่มีอำนาจอะไร แต่ในแง่ของทางการเมืองนั้น ถือได้ว่าโจโฉได้เปรียบเป็นอย่างมาก เพราะโจโฉได้ธงแห่งความชอบธรรม ที่มีอยู่แค่หนึ่งเดียว สามารถที่จะใช้ชื่อฮ่องเต้ออกคำสั่ง ในการบัญชาขุนนางต่าง ๆ ทั้งการออกรบ ทำศึก ก็ถือได้ว่าเป็นความชอบธรรมที่ทำได้อย่างเปิดเผย เรียกได้ว่าโจโฉในขณะนี้สามารถใช้นโยบาย “เชิดชูฮ่องเต้ บัญชาเหล่าขุนนาง”
ทางด้านอ้วนเสี้ยว แม้จะอยู่ใกล้กว่าโจโฉ แต่ก็ไม่คิดที่จะมารับฮ่องเต้ไป โดยที่ปรึกษาคนนึง ชื่อ “ชีสิว” แนะนำอ้วนเสี้ยวในลักษณะเดียวกับ “มอกาย” คือการอุ้มชูฮ่องเต้ แต่อ้วนเสี้ยวกลับปฎิเสธ โดยให้เหตุ ผลว่า ฮ่องเต้ ณ ตอนนี้นั้น ตกอับไม่ต่างกับขอทาน หากนำมาอยู่ด้วยแล้ว และไม่ทำตามก็ถือว่าขัดราชองค์การ แต่หากทำตาม ก็จะทำให้ความสำคัญของตัวเองลดน้อยลง อ้วนเสี้ยวจึงปฎิเสธชีสิวไป แต่ตอนหลังเมื่ออ้วนเสี้ยวรู้ตัวว่าคิดผิด ก็สายไปแล้ว ฮ่องเต้ในตอนนี้นั้น ไปอยู่กับโจโฉแล้ว จึงพยายามที่จะแก้ไขโดยให้ฮ่องเต้ กลับมาอยู่ในดินแดนของตนเอง แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะว่าโจโฉก็รู้ทัน โจโฉก็ไม่ยอมให้เกิดขึ้นแน่
แต่การผิดใจกับอ้วนเสี้ยวในเวลานี้คงไม่เหมาะ ดังนั้นโจโฉจึงถวายฎีกา ลาออกจากตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ แล้วให้อ้วนเสี้ยวแทน เพื่อลดแรงเสียดทานจากฝ่ายของอ้วนเสี้ยว ซึ่งในยุคของบ้านเมืองที่แตกแยกปั่นป่วนนั้น ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งอะไร ก็เป็นได้แค่ตำแหน่งเปล่าๆ ถึงแม้ว่าอ้วนเสี้ยวจะมีตำแหน่งที่สูงกว่า แต่ก็ไม่สามารถควบคุมใครได้ รวมถึงตัวโจโฉเองด้วย ดังนั้นสิ่งที่อ้วนเสี้ยวได้ไปก็คือ “ได้หน้า” เท่านั้นเอง ไม่ได้มีอำนาจอะไรเลย ส่วนโจโฉเอง ถึงแม้จะไม่ได้เป็นแม่ทัพใหญ่ แต่อำนาจการบัญชาเหล่าขุนนาง ภายใต้คำสั่งของฮ่องเต้ก็ยังอยู่ ดังนั้นโจโฉจึงไม่ได้เสียอะไรเลย
และกับนโยบาย “การเชิดชูฮ่องเต้ บัญชาเหล่าขุนนาง” นี้ นอกจากมอกายแล้ว ก็ยังมีอีกคนนึงที่ให้การ สนับสนุนเรื่องนี้ ก็คือ “ซุนฮก”
โดยซุนฮกเคยสนทนกับโจโฉว่า “ในยุคที่บ้านเมืองปั่นป่วนนี้ การปกปักษ์ราชวงศ์ ปกป้องฮ่องเต้ ถือเป็น ธงแห่งความชอบธรรม” นั่นคือประการที่หนึ่ง
ประการที่สอง “ตัวโจโฉเองนั้น มีความชอบธรรม ตั้งแต่ครั้งตั๋งโต๊ะสร้างความวุ่นวาย ตัวโจโฉนั้นชูธงแห่งความชอบธรรมเป็นคนแรก เมื่อตอนทัพกว้านตงนิ่งเฉยไม่เคลื่อนไหว ก็เป็นโจโฉเอง ที่ออกหน้าเข้าไปรบกับตั๋งโต๊ะ และเมื่อฮ่องเต้ถึงลั่วหยาง ก็เป็นโจโฉอีกที่อัญเชิญฮ่องเต้มาที่ฮูโต๋ แสดงให้เห็นว่า ท่านโจโฉนั้น เป็นผู้ชอบธรรมมาโดยตลอด ดังนั้นในเวลานี้ จึงควรฉวยโอกาส ทำเรื่อง ชูฮ่องเต้ ให้สำเร็จ หากรอจนบ้านเมืองแตกแยก จนถูกขุนศึกแบ่งเขตดินแดนเป็นส่วนๆ แล้ว ก็คงอาจจะสายไป ซุนฮก จึงเสนอไว้เป็นหลักการว่า
เชิดชูฮ่องเต้เพื่อเป็นความหวังแก่ประชาราช เรียกว่า แนวทางหลัก
เห็นแก่ส่วนรวม เพื่อให้เหล่าขุนนางยอมสยบ เรียกว่า ยุทธศาสตร์หลัก
สนับสนุนคุณธรรมเพื่อรวบรวมเหล่าผู้กล้า เรียกว่า คุณธรรมหลัก
แนวทางหลัก คือ ภักดีที่สุด ยุทธศาสตร์หลัก คือ เห็นแก่ส่วนรวมที่สุด คุณธรรมหลัก ถือให้เป็นคุณธรรมที่สุด ตามสามหลักการนี้ รุกไหนชนะนั้น รบร้อยชนะร้อย
ดังนั้นในปี คศ 196 หรือ เจี้ยนอันศกที่ 1 โจโฉทำตามคำแนะนำของซุนฮกและมอกาย ในการเชิดชูฮ่องเต้ เพื่อบัญชาเหล่าขุนนาง
มาถึงตอนนี้ หลายคนคงจะเดา ความคิดของโจโฉไม่ออก โดยเฉพาะเรื่องความทะเยอทะยานของโจโฉนั้นเป็นอย่างไร อ.อี้จงเทียน แสดงความคิดเห็นในตอนนี้ว่า ความทะเยอทะยานของโจโฉนั้น ใช่ว่าจะไม่มี แต่เรียกได้ว่า มีแต่ไม่มากและแค่ไม่แสดงออก แต่ในตอนหลังพอได้เป็นเสนาบดีมีกำลังเพิ่มขึ้นและศัตรูก็ลดน้อยลง ความทะเยอทะยานของโจโฉก็เลยเติบโตขึ้น “ยิ่งนานวัน ยิ่งวางอำนาจ ยิ่งนานวัน ยิ่งหลงระเริง ยิ่งนานวัน ก็ยิ่งไม่เห็นฮ่องเต้เป็นฮ่องเต้”
จนในที่สุด ปีเจี้ยนอันศกที่ 5 เดือน 1 “เกิดคดีเสื้อซ่อนพระราชสาสน์” ผู้นำคือ ตังสิน พ่อตาของพระเจ้าเหี้ยนเต้ ซึ่งในพงศวดาร เขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่โตมาก เพราะว่าในพงศวดารนั้น ต่อต้านโจโฉอยู่แล้ว แต่ในประวัติศาสตร์เขียนไว้ไม่กี่บรรทัด
แต่ก็สามารถพอจะมองได้ว่า ด้านนึง คือ พระเจ้าเหี้ยนเต้นั้น ถึงขีดสุดของความอดทนแล้ว ถึงได้กล้าสี่ยง ที่จะต่อต้านโจโฉได้ถึงขนาดนั้น
อีกด้านนึง ก็คือ ความทะเยอทะยานของโจโฉนั้น มีมากขึ้นแล้ว จนไม่คิดที่จะเชิดชูฮ่องเต้ แต่จะให้ฮ่องเต้ กลายเป็นหุ่นเชิดแทน
ซึ่งตอนหลังในแนวทางนี้ ขัดกับแนวทางเดิมของซุนฮกและมอกาย ทำให้เกิดการขัดแย้งกับโจโฉ สุดท้ายซุนฮกตาย มอกายติดคุก แต่เรื่องนี้ไว้คุยกันตอนหลัง
โจโฉในเวลานี้ มือข้างนึงถือธงแห่งความชอบธรรม เชิดชูฮ่องเต้ อีกข้างนึง ถือดาบและโจโฉจะใช้ดาบเล่มนี้ สงบแผ่นดินรวมชาติให้เป็นหนึ่ง ตามความฝันของตัวเอง แล้วโจโฉจะทำได้ราบรื่นไหม พบกันตอนหน้า EP8 จับพลัดจับผลู
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
