#ชีวิต101 ตอนที่ 4
วันที่ 2 พฤศจิกายน 2561
เป็นเช้าที่อากาศสดใสมาก
อากาศเย็นๆที่พัดมาจากน้ำในเขื่อน
ผมก็เดินถ่ายรูปเล่นเรื่อยๆ
เห็นชาวบ้านลากเท้งเรือขนยางพารามาขึ้นฝั่ง
ก็ถ่ายรูปเก็บไว้ บรรยากาศดีไม่น้อย
เท้งขนยางพารา
จากนั้นผมก็ลงอาบน้ำในเขื่อน
ต้องบอกว่าน้ำเย็นมากๆ
ลงอาบน้ำ
เจ้าหน้าที่ล่องเรือไปที่แพ
หลังจากน้ำผมก็กินข้าวและเตรียมตัวเดินทางต่อ
วันนี้ผมตั้งใจจะไปเนินช้างศึก
ลุงบอกกับผมว่า ของอุปกรณ์ไม่ต้องเอาไปหมดหรอก
เพราะยังไงขากลับก็ต้องผ่านตรงนี้อยู่แล้ว
และจะอยู่พักเที่ยวตรงนี้ก่อนสักอาทิตย์ก็ได้
แล้วเอาของไปเก็บไว้บนแพ
ผมก็ได้แต่ขอบคุณลุง
เพราะผมตั้งใจว่าพอกลับจากเนินช้างศึก
ก็จะออกเดินทางต่อเลย
จากนั้นผมก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่เนินช้างศึก
ทางอันคดเคี้ยวลัดเลาะตามภูเขา
ผมก็ขับไปเรื่อยๆโดยมีจอดถามทางบ้าง
เพราะสัญญาณโทรศัพย์ไม่ดี
ผมก็ขับสนุกของผมไปเรื่อยๆ
แซงรถยนต์ไปหลายคัน
เพราะเส้นทางนี้มอเตอร์ไซคล่องตัวกว่า
เราจะขับช้าก็ไม่ได้เพราะขึ้นเนิน
ต้องใช้แรงส่งเยอะ
ก็แวะจุดแวะพักเติมน้ำมันจากถังสำรอง
แล้วก็ออกเดินทางต่อ เหมือนผมจะขับเลยทางเข้า
เพราะไปถามช้าวบ้าน บอกว่าเลยมาแล้ว
ถ้าตรงไปจะเป็นปิล๊อก
แต่ผมตั้งใจว่าจะนอนเนินช้างศึก
ก็เลยกลับรถแล้วเลาะป่าเขาไปเรื่อยๆ
จนผมมาถึงเนินช้างศึก
ถ่ายรูปติดสาวน้อยด้านหลัง
ผมรู้สึกหัวใจพองโตขึ้นทันที ที่ได้เห็นวิวของเนินช้างศึก
มันเหมือนเราอยู่สูงมาก ลอยอยู่ในอากาศ
ผมก็เดินถ่ายรูปให้วุ่นเลย
ป้อม ตชด.เนินช้างศึก
นายแบบประจำทริป
จากนั้นด้วยความที่ผมชอบความเป็นส่วนตัว
ผมเลยไปถามเจ้าหน้าที่ว่ามีที่กางเต๊นที่อื่นอีกมั๊ยจากตรงนี้
เจ้าหน้าที่ ตชด.บอก มีก่อนขึ้นมาถึงตรงนี้ จะมีทางเข้าพื้นที่เหมืองเก่า
โดยตรงนั้นจะสามารถชมวิวเขาช้างเผือกได้
พอผมรับทราบข้อมูลผมก็รีบขับรถกลับไป
จนเข้าไปในพื้นที่ดังกล่าว
ส่วนตัวจริงๆเพราะไม่มีคนเลย
พอมาถึงพื้นที่ ผมก็จอดรถเดินสำรวจ
โดยเดินขึ้นไปตามซอกเขา และเหมือนจะมีรูตามเขา
ที่เป็นประตูเหมืองเก่าอยู่
และระหว่างเดินกลับไปที่รถ
อุบัติเหตุที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับผม
ผมลื่นกรวดเห็นตรงทางลง
มีเสียงดังกร๊อบขึ้นที่ข้อเท้าของผม
ผมล้มลงนอนอยู่ตรงนั้น
ผมเจ็บปวดที่ขามาก
มันเจ็บจนเหมือนจะอ้วก
ในใจผิดคิดว่ามันจะหักหรือป่าว
ผมค่อยๆเอามือไปจับดูที่ข้อเท้า
เพื่อตรวจดูว่ามันหักมั๊ย
เวิ้งว้างกลางป่าเขาคนเดียว
เมื่อไม่พบว่ามีข้อต่อกระดูส่วนเกินมา
ผมก็อุ่นใจขึ้นมาบ้าง
แต่ด้วยความเจ็บปวดผมยังคงนอนอยู่
ผมนอนอยู่ตรงนั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้
และก็คงไม่มีใครเข้ามาเห็นผมด้วย
เพราะตัวเราเองดันอยากจะหาทำเล
ที่ไม่ค่อยมีคน
จุดลื่นล้มตอนเดินลง
จากนั้นผมก็รวบรวมพลังแล้วยืนขึ้น
เดินกระเพกไปที่รถ ตอนนั้นรู้สึกว่า
ข้อเท้าขวาแทบใช้การไม่ได้
แต่ก็ขึ้นรถแล้วขับออกไป
การขับรถก็เป็นไปด้วยความทรมาณ
เพราะเจ็บทุกครั้งที่ใช้งานขาขวา
ผมตัดสินใจกลับไปกางเต๊นที่เนินช้างศึก
แค่เริ่มต้นการเดินทางผมก็เจ็บซะแล้ว
ผมคิดในใจ แล้วการเดินทางจะเป็นไงต่อ
นั่งต้มน้ำร้อนหน้าเต๊น
ผมเลือกสถานที่กางเต๊นที่หนึ่ง
โดยมีกลุ่มหนึ่งกางอยู่ก่อนแล้ว
จัดแจงอุปกรณ์ต้มน้ำร้อน เพื่อจะกินมาม่า
อย่างน้อยผมก็ได้บรรยากาศยามเย็น
คอยปลอบใจผมในวันนี้
ก็ยังรู้สึกดีอยู่ และในคืนนั้น
ผมก็ได้น้องๆสอนถ่ายรูปดวงดาว
รูปดาวมัวๆที่ถ่ายได้
ถ่ายได้เท่านี้
ในคืนที่มืดมิด ก็ยังมีแสงดาวอยู่เต็มฟ้า
คืนนี้ผมก็นอนหลับ ผ่านไปอีกวันของการเดินทาง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
