#ชีวิต101 ตอนที่ 11
วันที่ 9 พฤศจิกายน 2561
ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความชุ่มช่ำ
เพราะเมื่อคืนฝนตกและเต๊นท์ผมรั่ว
ทำให้ผมต้องตื่นขึ้นมาจัดแจงของอุปกรณ์ให้ไม่ปียก
ส่วนผมนั้นต้องหาจุดหลบฝนตามมุมเต๊นท์แทบไม่ต้องหลับนอนกัน
เพราะเมื่อวานผมเข้ามาถึงมืดค่ำจึงได้แค่กางเต๊นนอน
ไม่ได้กางฟรายชีทกันฝน นี่คือการเดินทางแบบลุ้นเอาข้างหน้า
ก็เลยต้องเจอแบบนี้เป็นธรรมดา
ชุ่มชื่นทั้งคืน
พอเช้ามาวันนี้ผมก็เลยเอาฟรายชีทออกมากางคลุมเต๊นอีกที
ท่ายกลายสายฝนที่ยังปรอยๆอยู่
อุปกรณ์คลุมเต๊นท์
ทีนี้ดีขึ้นมาหน่อย แต่ข้าวของก็เปียกชื้นพอสมควร
ผมก็นั่งหลบอยู่ในเต๊นท์เพื่อรอให้ฝนซาอีกนิด
ในระหว่างนั้นผมก็เอาสมุดบันทึกมาจดเรื่องราวไว้กันลืม
จดบันทึกเรื่องราว
ในการบันทึกผมก็จะพยายามจดแบบวันต่อวัน
แต่บางครั้งไม่สะดวกก็อาจจะต้องจำไว้ก่อน
ตอนสะดวกก็ค่อยมาเขียนไว้ ซึ่งจริงๆผมขี้เกียจนะ
ที่ต้องมาจดอะไรแบบนี้ แต่ก็แข็งใจบันทึกเรื่องราวไว้
เพราะผมคงจำอะไรได้ไม่หมด
ลายมือไก่เขี่ย
อากาศค่อนข้างเย็นและชื้น สมชื่อช่องเย็นจริงๆ
ยังดีที่ผมมีกระติ๊กน้ำร้อน ที่ต้มน้ำใส่ไว้
ให้พอได้จิบบรรเทาอาการหนาวเย็น
ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระทึก
ผมก็กำลังคิดอยู่ว่าจะค้างต่อที่นี่
เลยไปขอซื้อน้ำจากเจ้าหน้าที่เพิ่มเติมมาไว้
ก็คิดว่าจะตากข้าวของให้แห้งก่อนแล้วค่อยไป
ผมแหงนดูฟ้าและบรรยากาศรอบตัว
ผมคิดว่าวันนี้ฝนก็น่าจะตกอีก อุปกรณ์อะไรก็คงไม่แห้งอยู่ดี
เลยตัดสินใจเก็บของอุปกรณ์เพื่อเดินทางออกจากที่นี่
และได้พูดคุยกับพี่อีกคนที่มากับแฟนมากางเต๊นท์เหมือนกัน
พี่เค้าบอกจะกลับลงไปวันนี้ เราก็พูดคุยสอบถามกัน
และถ่ายรูปด้วยกันไว้เป็นที่ระลึก จากนั้นพี่เค้าก็ออกเดินทางไป
อุปกรณ์หนักขึ้นเยอะล้อหน้ากระดกเลยทีเดียว
พอผมเก็บสัมภาระใส่รถเรียบร้อยผมก็ออกเดินทางกลับ
โดยระหว่างเดินทางกลับ เจอแต่หมอก ระยะการมองค่อนข้างจำกัด
บรรยากาศนี้ไร้ซึ่งผู้คน กลางป่าเขา ผมก็ขับไปเรื่อยๆ
และก็จอดถ่ายรูปเก็บไว้เป็นระยะๆ
ขับรถกลางเมฆหมอกฝน
การขับรถในป่าเขากับบรรยากาศแบบนี้ผมชวนวังเวงดีแท้
ผมไม่เจอรถตามผมมาหรือรถสวนขึ้นมาเลย
เก็บบรรยากาศข้างทาง
ผมขับรถออกมาพักใหญ่ ห่างจากช่องเย็นออกมา
บรรยากาศก็เริ่มเบาบางลงกว่าอยู่ข้างบน
ในส่วนของช่องเย็นนั้นค่อนข้างมีสภาพอากาศเฉพาะตัว
ซึ่งจะมีอากาศกดตัวเยอะกว่าบริเวณอื่น อันนี้ค่อนข้างสัมผัสได้ชัดเจน
และมีอากาศเย็นกว่าพื้นที่ถัดออกมา ถึงแม้จะอยู่ในอุทยานเดียวกัน
บรรยากาศข้างทาง
ทีนี้พอผมหลุดอุทยานออกมา จนถึงถนนใหญ่ผมก็คิดอยู่ว่าจะไปไหนต่อดี
จริงๆการเดินทางครั้งนี้ผมไม่ได้วางแผนหรือศึกษาอะไรมาก
เพียงแค่คิดว่าจะมุ่งหน้าขึ้นไปทางเหนือ
แล้วอ้อมออกทางอีสานกลับบ้านที่ร้อยเอ็ด
ผมเดินทางผ่านกำแพงเพรชและจะมุ่งหน้าไปที่ตาก
ผมดูป้ายก็เห็นว่าเชียงใหม่ประมาณสามร้อยกว่าโล
ผมก็คิดว่าจะตรงดิ่งขึ้นไปเลยหรือไม่
หรือจะไปทางแม่สอด ซึ่งจะเป็นเส้นทางเลาะตะเข็บชายแดน
สุดท้ายผมก็ตัดสินใจเลี้ยวไปทางแม่สอด
ไปตามป้าย
วันนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าจะนอนไหน ก็ได้แต่ขับรถไปเรื่อยๆ
คงต้องไปหาเอาดาบหน้าแล้วกัน
ถึงไหนก็คงนอนนั้นสำหรับวันนี้
เลือกเส้นทางเลาะตะเข็บชายแดน
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
