นรกสัตว์กลายพันธุ์ : ตอนที่ 6 ฝูงมฤตยู
“พี่นึกว่าพวกเธอจะไม่รอดสะแล้ว” พี่แอนพูดไปยิ้มไป • พี่ก็พูดมาได้พวกผมก็เจออะไรมาเยอะนะครับ ผมพูดเพราะสบายใจ ตอนนี้พวกผมขึ้นมาอยู่บนรถแล้วกำลังวิ่งไปที่ค่ายทหารปลายทาง “แถวนี้ดูไม่เห็นมีสัตว์ยักษ์อะไรเลยนิ” ตำรวจหนุ่มพูดด้วยความสงสัย พี่แอนหันไปหาตำรวจหนุ่มด้วยสีหน้ามึนงง “อ่อ ขอโทษครับลืมแนะนำตัว ผมลุค ครับเป็นตำรวจพึ่งบรรจุ” ลุคคือตำรวจที่ตามผมกับเคนตลอด “ไม่เป็นไรพี่ชื่อแอนนะ คึคิกๆ” พี่พูดพร้อมกับขำหัวเราะออกมา “เออคือ” ลุคทำหน้างง (ทุกคนต่างพากันหัวเราะ) “อยู่กันมาต้องนานยังไม่รู้ชื่อกันเลย ผมจอน” สารวัตรพูดแนะนำตัวเอง “ผมต้องครับ” “ผมเคน” “ผม ไนท์”ตำรวจหนุ่มอีกคน “ไอแอม เดวิก!!!” เสียงตะโกนดังมากตากคนขับรถ (แล้วทุกคนก็หัวเราะกันอีกครั้ง).
“เมื่อสองชั่วโมงก่อนพื้นที่แถวนี้ได้มาการเคลียร์พื้นที่แล้วนะเลยไม่มีสัตว์ยักษ์พวกนั้น” พี่แอนพูด • ผมหันไปมองข้างนอกรถภาพที่เห็นคือซากสัตว์ยักษ์ที่ถูกเผานอนตายกองกันเป็นแถบตลอดเส้นทาง ใช้เวลาไม่นานพวกเราก็มาถึงยังค่ายซึ่งคนแน่นหนามากท่ามกลางฝูงชนที่พากันรีบขึ้น เฮริคอปเตอร์ ที่กำลังทยอยบินขึ้นเหนือพื้นดินเพื่อไปยังฐานทัพลอยฟ้าที่รัฐบาลโลกสร้างขึ้น “คนไม่ลดลงเลยสินะ” พี่แอนพูดด้วยสีหน้ากังวล ทันทีที่ ฮอลำหนึ่งกำลังขึ้นสู่เหนือพื้นดินแล้วบินไปได้ไม่ไกลนัก ตูม!! บางสิ่งบางอย่างที่ขนาดใหญ่พอที่ทำให้ชนฮอระเบิด ฝูงชนต่างตกตะลึง ผมสัมผัสได้ถึงลมโชยจนหันไป ภาพที่เห็นคือบางสิ่งที่บินมาเป็นฝูงดำทมิฬ “ทุกคนตามฉันมาทางนี้” พี่แอนพูดพร้อมกับวิ่งนำทางไป • นั้นมัน แมลงหรอ “ต้อง!! มาเร็ว” ไอ้เคนวิ่งมาจับไหล่ผม ผมรีบวิ่ง กระแสลมเริ่มทวีความรุนแรงขึ้น ผึ้งขนาดเครื่องซักผ้าบินโฉมลงมาจับฝูงชนที่วิ่งหนีตาย เสียงกรี๊ดร้องดังลั่นอีกครั้ง ผมวิ่งผมกับหันไปมองฝูงผึ้ง “ทางนี้ เร็วเข้า” พี่แอนยืนท่ารอเรียกให้พวกผมวิ่งไป ทางนั้นคือทางลงไปยังใต้ดินค่ายทหาร.
พวกผมและกลุ่มคนอีกบางส่วนที่วิ่งตามกันมา ลงมายังใต้ดิน เสียงปืนกลยังคงดังก้องต่อเนื่อง “ไหนว่าเคลียร์แล้วไงครับ” ลุคพูดพร้อมหันหน้าไปหาพี่แอน “ก็เคลียร์แล้วบนบกไม่ได้บอกไม่ได้เคลียร์บนฟ้าสะหน่อยนิคะ” ตูม!! ตูม!! เสียงระเบิดดังลั่นคาดว่าน่าจะเป็นเสียงเฮริคอปเตอร์ระเบิด “แล้วเอาไงต่อดีครับ” ไอ้เคนถามพี่แอน “ คงต้องรอให้พวกมันเดินผ่านไปนั้นละ ” พี่แอนพูดด้วยสีหน้ากังวล.
เวลาผ่านไปไม่นานพวกผมก็พากันขึ้นไป ภาพที่เห็นคือกองศพมากมายกองอยู่กับพิ้นผึ้งบางตัวที่โดนยิงตก “คนที่ยังมีชีวิตรอดให้มารวมตัวกันที่...” เสียงของทหารที่กำลังประกาศผ่านโทรโข่ง ซึ่งพวกผมอยู่ไกลเลยได้ยินไม่ชัด “ตามฉันมา” พี่แอนพูดเบาๆเรียกพวกผม (ซึ่งมี ผม เคน ลุค สารวัตร ไนท์ เดวิก) ให้ตามไป “พวกเราจะไปไหนกันหรอครับ” ลุคถามด้วยความสงสัย “พวกเรามีฮอของพวกเรานะมันจอดห่างออกไปจากค่ายนี้นิดเดียว” พี่แอนพูดพร้อมกับหันไปหาลุค.
พวกเราพากันวิ่งมีถึงลานจอดฮอ ซึ่งแน่นอนไม่ได้มีแค่พวกเรา ยังมีพวกอื่นๆที่เป็นทหารกลุ่มอื่นๆ แน่นอนยังจำหมอแกตอนที่โกดังได้ไหม หมอแก่ก็อยู่ด้วยกับทหารอีกกลุ่ม “เตรียมพร้อมยัง” พี่แอนเดินไปคุยกับทหารกลุ่มอื่น แล้วก็เดินกลับมาหาพวกผม “เอาละพวกเรารีบขึ้นกันดีกว่า” พวกผมพากันขึ้นฮอ ซึ่งมีด้วยกัน 4 ลำ ฮอที่พวกผมขึ้นก็มีแค่กลุ่มพวกผมและพี่แอนแต่มีหมอแก ซึ่งเธอชื่อ เชียร์ ผมเลยเรียกยายเชียร์ ยายเขาขอติดมาด้วยเพราะคุ้นเคยกับพวกผมมากกว่า.
เฮริคอปเตอร์ ค่อยๆบินขึ้นเหนือพื้นดิน บินผ่านเมืองที่พังยับ ภาพที่เห็นจากด้านบนคือซากสิ่งมีชีวิตยักษ์ที่นอนตายบางก็ยังเดินอยู่บนท้องถนน ฮอค่อยๆบินผ่านเมืองแล้วเมืองเล่า จนบินออกสู่ทะเล และไต่ระดับความสูงขึ้นไปเรื่อยๆ จนผมเห็นบางอย่าง ใช่ครับมันคือ เรือเหาะใหญ่ยักษ์ที่บินระนาบฟ้าอยู่ ลำใหญ่จนเทียบกับสัตว์ยักษ์ข้างล่างเป็นแค่มดไปเลย รอบๆลำตัวเรือเหาะยักษ์มียุทธ์อุปกรณ์ ปืนใหญ่ ปืนกล มากมาย ฮอของพวกผมค่อยๆบินเข้าเทียบท่า แน่นอนว่ามีเครื่องบินแจ็คบินเข้าออกอยู่ตลอดเวลา เฮริคอปเตอร์ก็เช่นกัน.
📌ติดตามตอนต่อไป
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
