นรกสัตว์กลายพันธุ์ : ตอนที่ 7 กักขัง
พวกผมนั่งฮอขึ้นมาถึงเรือเหาะยักษ์ ซึ่งเหล่าประชาชนทุกๆคนที่ขึ้นมา ต้องไปเข้าแถวเพื่อตรวจสุขภาพ อะไรสักอย่าง “เขาตรวจทำไมหรอครับ” ลุคถามพี่แอนด้วยความสงสัย “ไม่รู้เหมือนกัน” พี่พูดแล้วกวักเรียกพลทหารนายหนึ่งที่เดินคุมแถว แต่พี่แอนก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยืนเงียบสักพักใหญ่ คิวแล้วคิวเล่า จนใกล้ถึงคิวไอ้เคน ผมได้ยินเจ้าหน้าที่ที่ตรวจพูดแต่ A B C E เหมือนกับว่าเขากำลังจำแนกประเภทกลุ่มของคนอยู่.
คิวมาถึงไอ้เคน ภาพที่เห็นใกล้ๆมันเป็เครื่องที่คล้ายๆกับเครื่องตรวจโลหะตอนจะเข้าสนามบินแต่ใหญ่กว่า “กลุ่ม A” เจ้าหน้าที่ผู้ตรวจพูดแล้วก็มีทหารเรียกไอ้เคนไปที่โต๊ะ “คนต่อไป” สิ้นสุดเสียงผมเดินเข้าไปทันทีที่ก้าวเข้าเครื่อง (เสียงเตือนดังลั่น) ผู้คุมตรวจลุกขึ้นด้วยความตกใจ ทันทีที่สัญญาณดังทหารที่เดินรอบๆ ก็พากันวิ่งมาจับแขนทั้งสองแขนของผม เตะขาให้ผมนั่งคุกเข่าลงไปกับพื้น “เชี้ยไรนี้” ผมตะโกนแล้วเรียกไอ้เคน ไอ้เคนรีบลุกจากเก้าอี้วิ่งมาพยายามจะช่วยแต่ถูกทหารอีกสองคนล๊อกตัวไว้.
ผมถูกทหารจับแยกกับพวกเคนถูกพามาขังไว้ที่ห้องๆหนึ่ง ตุบๆๆ เสียงทุบประตู ผมมองไปรอบๆในห้องมีแค่เตียงและโต๊ะสีห้องขาวโพลน “คุณต้อง” เสียงคนดังมาจากด้านหลังผมหันกลับไปมองเจ้าของเสียง • คุณเป็นใคร ผมถามกลับด้วยสีหน้ากังวล “ผมอิลิท ไม่ต้องกลัวผมไม่ทำร้ายคุณ ผมเป็นนักวิทยาศาสตร์” อิลิทพูดพร้อมกับยิ้มด้วยสีหน้ากลัวบางอย่าง • เกิดอะไรขึ้นทำไมจับผมมา อะไรคือ.... “ใจเย็นๆครับ คุณต้อง” ดอกเตอร์อิลิทพูดพร้อมกับบอกให้ทหารที่เฝ้าประตูออกไปก่อน • มันเกิดอะไรขึ้นครับ ผมถามไปด้วยความสงสัย
ดอกเตอร์อิลิทเลยเล่าถึงสถานการณ์ตอนนี้ให้ฟัง “เมื่อ 48 ชั่วโมงก่อนเกิดเหตุการณ์ทั้งหมด เราได้รับคำสั่งจากรัฐบาลโลกให้จัดเตรียมมาตราการรับมือกับภัยพิบัติจากสิ่งมีชีวิตจากนอกโลกที่เข้ามารุกรานในรูปแบบของสิ่งมีชีวิตยักษ์ หรือ สัตว์ยักษ์ ซึ่งการรับมือทางรัฐบาลโลกได้มีการจัดเตรียมและออกคำสั่งล่วงหน้าไว้ก่อน 10 ปี หลังจากได้มีการติดต่อแต่ก็ไม่เชิงติดต่อเป็นการตรวจเจอสิ่งมีชีวิตจากนอกโลกสะมากกว่า เจ้าพวกนี้มันจะมาในรูปแบบของเหลวมันได้ทำการซึมซับเข้าไปในซากของสัตว์ที่ตายแล้วรวม DNA ทำให้เกิดการกลายพันธุ์ ซึ่งรายละเอียดอื่นๆเรากำลังจัดตั้งทีมวิจัยเพื่อทำการตรวจสอบ” ดอกเตอร์อิลิทพูดเสร็จพร้อมกับลุกขึ้น • แล้วทำไมจับผมมาด้วยละครับ ผมถามกลับก่อนที่ดอกเตอร์อิลิทจะเดินหันกลับไปทางประตู ซึ่งดอกเตอร์ก็เดินมาจับที่ไหล่ผมเบาๆแล้วยิ้ม แล้วก็เดินออก. ปึง!! เสียงปิดประตู
ทันทีที่เสียงประตูดัง ก็มีเสียงผู้ชายดังมาตากกำแพงข้างๆ “พวกมันโกหก อย่าไปเชื่อๆๆๆ” เสียงซ้ำๆวนไปมา ผมเดินไปที่กำแพงที่มาของเสียง ก๊อกๆๆ เออสวัสดีครับ ได้ยินไหมครับคุณ... อย่าไปเชื่อ!!! เสียงตะโกนดังลั่นพร้อมกับทุบกำแพงจนผมตกใจล่มไปกับพื้น ผมตั้งสติแล้วลุกขึ้นไปถามคนจากกำแพงนั้นอีกครั้ง • คุณครับเป็นอะไรหรือป่าวมีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ “หนี!! รีบออกไปจากที่นี้พวกมันกำลังทำสิ่งที่ไม่ควรทำ อย่าไปเชื่อ!!!” แล้วก็พูดคำซ้ำๆอีกวนไปมา ผมค่อยๆเดินไปนั่งที่เตียงแล้วจู่ๆก็มีกลิ่นแปลกๆมันทำให้ผมสลบลงไปกับเตียง.
📌ติดตามตอนต่อไป
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
