ตอนที่ยังเป็นเด็กราวประถมหก
ป๋าจากเราไปด้วยโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง ซึ่งต่อมาอีกหลายปีหลังจากพิจารณาต่อสิ่งที่ต้องเผชิญกับความยากลำบากโดยไม่มีหัวหน้าครอบครัวทำให้ผมเลิกสูบบุหรี่ได้ในที่สุด
ความรู้สึกกดดันแรกๆหลังจากเสียคุณพ่อที่พอจะถอดรหัสจากสมองส่วนหลังหรือส่วนใดส่วนหนึ่งจากความทรงจำ คือเรื่องการเป็นลูกชายคนโต ที่ต้องดูแลคนในบ้านจากคำปลอบประโลมของผู้ใหญ่หลายๆท่านที่มางานศพ บอกกับผมไว้คนแล้วคนเล่า
จริงๆแล้วผมเป็นลูกคนที่สองจากทั้งหมดห้าคน ไม่ต้องบอกก็น่าจะเดาได้ว่าคนโตเป็นพี่สาว
เรื่องถัดมาคือคุณครูภาษาจีนพยายามหาทางช่วยเหลือครอบครัวผมโดยการส่งผมไปศึกษาต่อที่ประเทศจีน
สมัยประถมผมเรียนโรงเรียนจีน ต้องเรียนภาษาจีนตั้งแต่ ป.1 ถึง ป.4 หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษตอน ป.5 และ 6 ตามลำดับ
ชื่อโรงเรียนที่ถูกต้องเป็นภาษาไทยนี่แหละ แต่โรงเรียนจีนก็เป็นคำที่ใช้กันมานมนานติดปากไปทั้งจังหวัด
จะว่าไปก็มีความทันสมัยอยู่เหมือนกัน เราก็เรียนโรงเรียนสองภาษามาตั้งแต่เด็ก
ครูจีนหรือที่เด็กๆต้องเรียกว่าเหล่าซือมาที่บ้านบ่อยๆเพื่อปรึกษากับคุณแม่ว่าจะเอาอย่างไรดี มีครั้งนึงเหล่าซือเล่าให้ฟังว่าที่จีนหนาวมาก ฉี่ออกมากลายเป็นน้ำแข็งทันที
ฟังดูเหมือนจะเป็นกุศโลบายที่พยายามดึงความสนใจของเด็กสิบขวบให้มีความอยากไป แต่เรื่องจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น
ผมกลัวมาก
นอกจากผมต้องจากแม่ไปแล้ว ยังต้องไปฉี่ให้เป็นน้ำแข็งที่จีนอีกเหรอนี่
หลังจากนั้นมาผมไม่เคยอยู่ฟังอีกเลย แอบปีนไปหลบบนหลังคาบ้าน ซึ่งบ้านแบบคนจีนสมัยก่อนจะนิยมมีบ่อน้ำอยู่กลางบ้าน หลังคาช่วงนึงจะเปิดโล่งเพื่อรับน้ำฝน
วิธีการที่คิดออกตอนนั้นคือปีนขึ้นไปเหยียบบนขอบบ่อแล้วเหยียบขอบหน้าต่างที่มีลูกกรงของห้องที่อยู่ติดกัน แล้วไปซุกตัวอยู่ใต้แนวหลังคาที่ยื่นออกมาประมาณครึ่งเมตร อยู่บนหลังคาอีกระดับที่ลดระดับลงมา
ผมแอบอยู่ตรงนั้นนานมากๆไม่มีใครหาเจอ ต่อมาความชำนาญเรื่องนี้ทำให้ผมเก่งเรื่องโป้งแปะมาก มันคือซ่อนแอบหรือ Hide and seek นั่นล่ะครับ นับ 1 ถึง 10 แล้ววิ่งไปซ่อนตัว
มีครั้งนึงไปเล่นที่โรงเรียนตอนวันหยุด ผมแอบแล้วย้ายที่ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมารู้อีกทีว่าเพื่อนกลับบ้านไปหมดเพราะใกล้ค่ำแล้ว เราก็ต้องรีบกลับเหมือนกัน กลัวโดนแม่ตี
ผมโตมาด้วยไม้เรียวครับ
สรุปแล้วด้วยการพูดน้อยลงจนถึงไม่พูด และอาการที่แสดงออก เหล่าซือมาบอกแม่ว่าหาคนไปแทนผมได้แล้ว
ก็ไม่แน่ว่าหากวันนั้นผมได้ไปจริงๆ ชีวิตผมคงแตกต่างไปจากนี้มาก และแม่น่าจะเหนื่อยน้อยลง
พูดถึงหลังคาบ้าน จริงๆคือบ้านเช่าน่ะครับ ครึ่งแรกเป็นกระเบื้องดินเผาสีส้มรูปห้าเหลี่ยมเรียงซ้อนกันเป็นชั้นๆ ซึ่งตอนฝนตกเราก็มีหน้าที่หากาละมัง หม้อ กระป๋อง อะไรก็ได้มารองน้ำที่รั่วนั้น หลังคาครึ่งหลังเป็นสังกะสี ซึ่งรั่วมากกว่า
ความคลาสิกของแผ่นสังกะสีคือเวลาฝนตก มันจะทำให้เกิดเสียง บางช่วงก็ดังบางช่วงก็เบา เปลี่ยนไปตามความแรงของฝน
เสียงน้ำหยดใส่กาละมัง หม้อ หรือกระป๋องนั้น ทำให้เกิดเสียงอีกแบบ ผสานกันเป็นอย่างดี ยังไม่นับเสียงกระพือของสังกะสีที่เริ่มหลุดบางแผ่น ตีกระทบกันเป็นอีกเสียงนึง
กบเขียดอึ่งอ่างก็ร้องกันระงม
การนอนภายใต้สภาวะนั้นดูเป็นเรื่องยาก แต่ถ้าคุณมีความเศร้าเสียใจระดับนึง การนอนฟังเสียงฝนกระทบแผ่นสังกะสีเป็นเพื่อนในความมืด ก็พอจะทำให้ความทุกข์เบาบางลงได้บ้าง
ราตรีสวัสดิ์ครับ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
