📮 เรื่องสั้น | ไอร้อนกลางฤดูหนาว Ep.3
ร้านพี่เป้ากลายเป็นสถานที่พักผ่อนของเธออีกแห่งเกือบทุกคืนวันเสาร์ มาหลายเดือน เริ่มจากการรวมตัวกันหลายคนในครั้งแรก ๆ จนระยะหลังคนที่เจอกัน 5-6 คน ก็สนทนาพาทีกันสนุกสนาน
“ ปริมออกเปล่า “
น๊อตส่งข้อความหาเธอใกล้ ๆ 2 ทุ่ม
“ ไป เดี๋ยวเราไปรับศรีเองให้เราแวะไปรับไหม น๊อตหรือจะไปยังไง
“ ไม่ต้อง ๆ เดี๋ยวไอ้วีมารับ เจอกันที่ร้านพี่เป้านะ “
“ โอเค “
เธอรับปากโดยไม่มีพิธีรีตองอะไรมาก
วงสนทนาเคล้าเสียงเพลงที่ไม่ได้ดังนัก โต๊ะมุมสุดด้านนอกกลายเป็นประจำของแก๊งนี้ไปแล้ว การพูดคุยอัพเดทชีวิตกันไปเรื่อยเปื่อย ..
.. วิสกี้ผสมน้ำบาง ๆ แก้วแล้วแก้วเล่า สำหรับสองหนุ่ม ไม่ได้ทำให้เมา แค่เพิ่มอรรถรสและความกล้าคุยของคนอีกคนมากขึ้นเท่านั้น
“ ไม่รู้สึกหนาวกับใครเขาบ้างหรอ ใส่เสื้อยืดแขนยาวธรรมดา ๆ เนี่ย “
คนถามมองมาที่ปริมที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ชายหนุ่มร่างสูง ภายใต้เสื้อหนังสีเหลืองมัสตาร์ดเข้ม ที่แลดูหนาวเกินอากาศแค่ 17-18 องศาคืนนี้
“ ก็เย็น ๆ ดี ถ้าดึกกว่านี้คงหนาวแหละ เสื้อกันหนาวสวยดีนะวี ดูเท่ดี “
ปริมชมตามที่รู้สึกจริง ๆ เสื้อสีแปลก ดูดีบนร่างคนตัวสูง กางเกงยีสต์ รองเท้าผ้าใบ จริง ๆ แล้ววีรวัชแต่งตัวเรียบง่าย ธรรมดา แต่กลับดูเท่ดี
“ อุ่นนะ ข้างในบุเป็นขนนุ่ม ๆ ด้วย เหมาะกับคนขี้หนาวอย่างเรา “ คนพูดดูภูมิใจนำเสนอ เสื้อตัวสวยนี้มาก
“ เสาร์หน้าไม่อยู่นะ เจ้านายให้เดินทาง ไปกับลูกค้า แล้วว่าจะอยู่เที่ยวต่อเองอีก 4 วัน ลางานต่อเรียบร้อย “ ปริมเล่าคร่าว ๆ กับเพื่อนในกลุ่ม
“ คราวนี้ไปไหนหรอปริม “ น๊อตถามขึ้นมา
“ ไปสวิส โครตหนาวเลยตอนนี้ เราว่าจะไปซื้อเสื้อกันหนาวเพิ่มก่อนไปหน่อย “
ไม่ทันขาดคำเธอพูดจบ ผู้ชายตัวสูงตรงหน้าถอดเสื้อกันหนาวที่ใส่อยู่ แล้วเดินมาใกล้ ๆ เธอ
“ ลองตัวนี้ดูว่า อุ่นพอรึเปล่า ใส่ได้ไหม “
วีรวัชคนขี้หนาวถอดเสื้อที่ใส่อยู่แล้วยื่นส่งให้เธอ
“ อุ่นไหม ? “
วีรวัชถามเธอ พร้อมกับเอื้อมมือมาจับฮู้ดด้านหลังของเสื้อมาคลุมหัวให้เธอด้วย
.
“ ใส่ฮู้ดด้วยแบบนี้น่ารักดีนะ “
ความอุ่นจากเสื้อกันหนาวก็อุ่นดีอยู่หรอก อุ่นจนเธอรู้สึกหน้าเธอร้อนไปหมดแล้ว
“ อืม อุ่นดี “ ปริมตอบสั้น ๆ
เธอยืนห่างวีรวัชแค่ 2 ฟุต ไม่ใช่ครั้งแรกที่ยืนใกล้กัน แต่ทำไมครั้งนี้มันรู้สึกแปลก ๆ วูบวาบใจพิกล .. จะมีเพื่อน ๆ ร่วมโต๊ะคนไหนเห็นรึเปล่าว่า ตอนนี้เธอหน้าสูบฉีดดี หน้าที่รู้สึกร้อนผะผ่าวของเธอ ขณะที่ยืนลองเสื้อของเขาอยู่มุมหนึ่งของโต๊ะ ก่อนที่จะหมุนตัวโชว์เสื้อกันหนาวที่ได้ใส่ให้เพื่อน ๆ ร่วมโต๊ะดู
“ ใส่ได้เหมาะเชียว น่ารักที่ใส่ฮู้ดนี้ด้วยนี่แหละ “
ศรีเพื่อนสาวคนสนิทพูดขึ้น หลังจากวางช้อนลงจากอาหารตรงหน้า
“ เออ น่ารักดี ปริม “ น๊อตสนับสนุนอีกเสียง
ดูเหมือนไม่มีเพื่อนคนไหนสนใจขณะที่เธอกับวีรวัชยืนคุยและลองเสื้อกันอยู่ จะมีก็แต่คนที่ยืนยิ้มมุมปากอยู่ไกล ๆ พี่เป้าเฝ้ามองเพื่อนรุ่นน้องคนสนิท ที่แลดูพฤติกรรมค่อย ๆ เปลี่ยนไปในระยะเดือนสองเดือนนี้
“ งั้นไม่ต้องถอดคืน ปริมใส่ไว้เลย เอาไว้ใส่ที่สวิสสัปดาห์หน้านี้ด้วยเลย “
“ ให้ยืมไปสวิสอะได้ ขอบคุณมาก ..
แล้วตอนนี้เธอจะเอาไปใส่ก่อนไหม หนาวอยู่ไม่ใช่หรอ “ ปริมหันมามองหน้าเขา แล้วถามขึ้น
“ ตัวนี้ไม่ได้ให้ยืมนะ ‘ ให้เลย ‘ เราใส่วันนี้ครั้งแรก เพิ่งซื้อมาเมื่อสัปดาห์ก่อน เธอใส่แล้วเหมาะดีนะ จะได้อุ่น ๆ ตอนนี้ก็ไม่ต้องถอดหรอก อากาศเริ่มเย็นมากแล้ว ใส่ไว้เถอะเดี๋ยวจะไม่สบาย เราไปเอาเสื้อไอ้น๊อตมาใส่ได้ มันเอาติดมาด้วยแต่ไม่ใส่ มันคงหนาวมั้ง
เสื้อกันหนาวสีมัสตาร์ดเธอสวมอยู่หลายวันในการเดินทางไปสวิสครั้งนี้ หลายรูประหว่างการเดินทางเธอส่งเข้าไลน์กลุ่มเพื่อน ๆ ที่มีวีรวัชอยู่ในนั้น ในขณะที่บางรูปเดี่ยว ๆ กับเสื้อกันหนาวอุ่น ๆ ของเขา เธอส่งให้วีรวัชดูคนเดียว
“ วันนี้อยู่อินเทอราเค่นแล้ว พรุ่งนี้เช้าจะขึ้นจุงเฟราว์นะ “ บางข้อความที่เธอคุยกับวีรวัชทางไลน์ระหว่างการเดินทาง
“ อืมมม ขึ้นไปแล้วก็ค่อย ๆ เดิน อย่าเดินเร็วนะ หายใจช้า ๆ ดูแลตัวเองดี ๆ นะครับ “
“ ค่ะ ขอบคุณมาก.. น่ามาเที่ยวนะ เราพาเที่ยวได้เดินทางเองก็ง่าย เราชอบเมืองนี้มาก เล็ก ๆ น่ารักดี “
“ เอาไว้ก่อน ไม่เคยคิดจะไปเลย “
“ สักวันหนึ่งนะ..วี
.. กลับบ้านรึยัง หรืออยู่ร้านพี่เป้า ดึกแล้วกลับบ้านดี ๆ นะ “
“ ครับ .. ฝันดีนะปริม “
เธอไม่เคยถามกับเจ้าตัวเรื่องคุณพ่อของเขา ที่เสียชีวิตครั้งที่มาเที่ยวสวิสเมื่อ 10 ปีก่อน เรื่องเล่าล้วนรู้ผ่านน๊อต เพื่อนสนิทของวีรวัชเป็นส่วนใหญ่
.
.. อะไรที่จะทำให้แผลในใจเล็ก ๆ นี้เปลี่ยนไปได้บ้างนะ
.
“ น๊อต คืนพรุ่งนี้ไปร้านพี่เป้าไหม เราซื้อช๊อคโกแลตมาฝาก “ ปริมส่งไลน์ถามน๊อต
ขาประจำร้านพี่เป้าในคืนวันเสาร์ นอกจากนายวี ยังมีน๊อตที่วีรวัช มักจะไปรับถึงบ้านทุก ๆ เสาร์ - อาทิตย์ ออกมาพักผ่อนหย่อนใจพูดคุยกันเสมอ ๆ .. เฉพาะบางคืนในวันเสาร์อาจจะมีปริมกับศรีตามไปด้วย
เธอแจกจ่ายของฝากเป็นช็อกโกแลตให้น๊อต ศรี และฝากให้ลูก ๆ พี่เป้าด้วย ในถุงอีกใบเธอยื่นให้วีรวัช แลดูจะพิเศษกว่าใคร
“ ขอบคุณครับ “
“ ทำไมไอ้วี ได้เป็นถุงเลยหละปริม! “ เสียงน๊อตแซวขึ้นจนได้
“ ก็วีไม่กินขนมหวานนี่ เราก็ซื้ออย่างอื่นมาฝากสิ “
“ แล้วไอ้วี ได้อะไรเป็นของฝากจากสวิสละเนี่ย “ น๊อตถามต่อ
“ เสื้อยืด “ ปริมตอบแค่นั้น
เสื้อยืดในถุงที่เธอให้วีรวัช เป็นเสื้อทีเชิ้ตตัวนึง เป็นเสื้อยืดแขนยาวอีกตัว และผ้าพันคอ ดีนะที่วีรวัชไม่หยิบของฝากออกมาโชว์ให้เพื่อน ๆ ในวงได้เห็นตอนนั้น เพราะมันบ่งบอกความพิเศษของเธอที่ให้เขาโดยเฉพาะเป็นอย่างมาก
ความสนุกสนานจนเกือบจะข้ามวันใหม่ ..
“ มายังไงวะนั่น “
เสียงน๊อตพูดขึ้นเบา ๆ หลังจากมองตามหลังนายวีที่เดินออกไปหน้าร้าน และยืนคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง
“ ใครอะ! น๊อต สวยเชียว “ ปริมถาม
“ น้องดา แฟนเก่าไอ้วีมัน “ น๊อตตอบ
.. และแค่นั้นที่ปริมรับรู้ก็ทำให้หูอือ ตาฟางไปแล้ว
ทำไมใจเต้นตุบ ๆ หน่วง ๆ เมื่อเห็นวีรวัชเดินตามผู้หญิงคนนั้นไปที่รถเธอ แล้วออกไปด้วยกัน ..
ของฝากจากสวิสของเธอถุงนั้นวางอยู่ตรงนี้ โดยที่ผู้รับยังไม่ได้เปิดดูข้างในด้วยซ้ำว่า มีอะไรอยู่บ้างความพิเศษที่หยิบยื่นให้
... เขายังไม่ได้รับรู้มันด้วยซ้ำ!
โปรดติดตาม Ep.4 (ตอนจบ)
ในวันศุกร์หน้านะคะ
..
รฉัตร วรรณกุล
20 ธันวา’ 2562
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
