คัมภีร์กตัญญู (คำสอนขงจื่อเรื่องความกตัญญู)
หมวดที่ ๑๒ ว่าด้วยวรมรรควิวรณ์
ขงจื่อกล่าวว่า “อันการอนุศิษฏ์ทวยราษฎร์ให้รักใคร่ต่อกันนั้น หามีสิ่งใดที่จะประเสริฐเท่าความกตัญญูไม่
“อันการประสิทธิ์ไพร่ฟ้าให้รู้จริยาสมัครสมานนั้น ก็หามีสิ่งใดที่จะประเสริฐเท่าภราดรธรรมไม่
“อันการเปลี่ยนแปลงจารีตประเพณีนิยมนั้น ก็หามีสิ่งใดที่จะประเสริฐเท่าคีตศิลป์ไม่
“และอันการยังความสงบแก่ผู้ปกครองและการดูแลประชาราษฎร์นั้น ก็หามีสิ่งใดที่จะประเสริฐเท่าจริยธรรมไม่
“อันจริยธรรมนั้นไซร้ แท้ก็คือการเคารพต่อกันเท่านั้นแล ฉะนั้น หากเคารพต่อบิดา ความปรีดาย่อมเกิดแก่บุตร หากเคารพต่อเชษฐา ความอิ่มเอมย่อมเกิดแก่ภาดา หากเคารพต่อพระประมุข ความอภิรมย์ย่อมเกิดแก่ขุนนาง
เคารพเพียงหนึ่งคนแต่ยังความรื่นรมย์แก่หมื่นแสนนิกร ด้วยผู้ให้ความเคารพนั้นคือหมู่น้อย แต่ผู้บังเกิดความปราโมทย์นั้นคือหมู่มาก นี่จึงเป็นเหตุที่เรียกว่ามรรคาอันประเสริฐแล”
廣要道章第十二
子曰﹕教民親愛﹐莫善於孝。
教民禮順﹐莫善於悌。
移風易俗﹐莫善於樂。
安上治民﹐莫善於禮。
禮者﹐敬而已矣。故敬其父﹐則子悅。敬其兄﹐則弟悅。敬其君﹐則臣悅。
敬一人而千萬人悅。所敬者寡而悅者眾﹐此之謂要道也。
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
